‘This is Joan Collins’: portret van een rebels icoon

Joan Collins is geboren in 1933 in Londen als dochter van een danslerares en een talent agent (Joseph William Collins had onder anderen Shirley Bassey, the Beatles en Tom Jones even in zijn portefeuille). Nadat ze in haar late tienerjaren doorbrak in de Britse cinemazalen, onder andere met haar doorbraakrol in ‘I Believe in You’ (1952), kwamen ook de Amerikaanse filmbonzen aan haar deur aankloppen. Howard Hanks castte haar in ‘Land of the Pharaohs’ in 1954, waarna studio 20^th Century Fox haar een contract voor zeven jaar onder de neus schoof. Ze pakte haar koffers en stak als jonge, hoopvolle en toen nog ietwat naïeve actrice de plas over.

Die naïviteit zou ze echter snel verliezen. In latere interviews vertelde ze dat haar vader haar al had verteld dat er snode mannen rondlopen in Hollywood, maar dat ze toen nog te jong was om te begrijpen wat hij bedoelde. Toen Collins aankwam in Hollywood, ging ze volgens de overlevering naar een feestje in het huis van acteur en filmmaker Gene Kelly, waar ze aan de praat raakte met niemand minder dan Marilyn Monroe. “Pas op voor de wolven in Hollywood”, zou de ervaren actrice aan de jonge Collins gezegd hebben. Wat die daarmee bedoelde, zou ze wat later aan den lijve ondervinden.

Toen ze enkele jaren actief was, werd Collins benaderd door de makers van de film ‘Cleopatra’. Ze zouden haar de hoofdrol geven, op voorwaarde dat ze de maitresse zou worden van een gehuwde filmproducent. Met de woorden van Monroe en haar vader ongetwijfeld in het achterhoofd, weigerde ze. “Ik zou nooit, maar dan ook nooit mijn lichaam geven aan een oude – of een jonge – man om een rol te krijgen. Nooit, nooit, nooit!”, zei ze later aan CBS. De rol ging uiteindelijk naar Elizabeth Taylor, wat leidde tot een verhaal vol schandalen dat we een andere keer wel zullen vertellen.

In een interview uit 2017 vertelde Collins dat ze tijdens audities voor piepkleine rollen steevast haar decolleté moest tonen en haar rokje omhoog moest doen wanneer de castingdirecteur dat vroeg. Weigeren was niet slim, want dan greep ze gegarandeerd naast de rol. Of erger nog: als ze een leidinggevende niet op zijn wenken bediende, zou ze haar contract kunnen verliezen en haar carrière in rook zien opgaan.

Collins was in het begin van de jaren 60 helemaal gedesillusioneerd door het studiosysteem van het zogenaamde Old Hollywood en verbrak uiteindelijk zelf haar contract. Ze begon weer films te maken in Europa en speelde eind de jaren 60 enkele van haar bekendste rollen in de series ‘Batman’, ‘The Man from U.N.C.L.E.’ ‘Star Trek’ en ‘Mission: Impossible’. Zo vond ze, onafhankelijk van de studio’s, een tweede leven als actrice op het kleine scherm. In de jaren 80 speelde ze de rol die haar onsterfelijk zou maken en waarvoor ze een ster op de Walk of Fame kreeg: Alexis Colby in de soap ‘Dynasty’.

Later in haar carrière greep Collins elke mogelijke kans aan om het oude systeem van de alles controlerende Hollywoodstudio’s aan te klagen. Nu ze ook buiten dat Hollywoodsysteem succes had gevonden en een icoon van het kleine scherm was geworden, kon ze dat doen zonder voor de gevolgen te moeten vrezen. Of hoe een van de laatste overlevenden van Old Hollywood een vrijgevochten ster is geworden.

Bekijk ‘This Is Joan Collins’ op zondag 20 maart om 21u45 op Canvas of waar je ook bent via Pickx.be of de Proximus Pickx-app. Niet gezien? Geen zorgen, met TV Replay bekijk je het programma tot 36 uur later en via de site of de app tot 7 dagen later wanneer jij wil.