Jon Bruno: “Het EK was vooral een menselijke ervaring.”

Jon Bruno vertegenwoordigt België al twee seizoenen op eFootball – vroeger bekend als PES – en nam eerder deze maand deel aan het EK van de door Konami ontwikkelde game. Een mooie gelegenheid voor ons om zijn prestaties te bespreken, en ook de staat van een relatief onbekend competitief circuit in vergelijking met belangrijkste concurrent FIFA.

Hey Jon, allereerst, hoe gaat het met je?

Het gaat op alle vlakken goed met me! Aan de ene kant heb ik mijn passie voor PES, waardoor ik onlangs naar Montenegro kon reizen voor het EK, en aan de andere kant ben ik een nieuwe baan begonnen! Alles gaat goed, ook al is het soms lastig om de twee te combineren.

Een klassieke vraag, maar een waarmee we toch een beetje beter kunnen begrijpen waar je vandaan komt… Kun je uitleggen hoe je voor het eerst met PES in aanraking kwam?

Ik ben vrij jong begonnen dankzij mijn schoonbroer, Alexandre! Hij kwam altijd langs bij ons thuis en ik vroeg hem om met me te voetballen. Hij liet me toen kennismaken met PES en ik heb het spel nooit echt opgegeven!

Voor een competitieve voetballiefhebber, waarom ben je niet voor bijvoorbeeld FIFA gegaan, waar het circuit veel meer ontwikkeld is?

Eerlijk gezegd is het echt door mijn liefde voor het spel. De twee games zijn heel verschillend en ik heb altijd veel meer van PES gehouden. Natuurlijk ben ik vrij goed op FIFA, ik speel soms met vrienden, maar ik heb veel minder plezier tijdens het spelen.

De laatste keer dat we elkaar spraken was tijdens de eEuro 2021. Sindsdien is er veel veranderd, vooral wat je favoriete spel betreft. Ben je nog steeds zo gepassioneerd over de esport?

Ik hou van het spel, ook al vind ik het niet meer zo leuk als vroeger… Ze hebben het volgens mij erg moeilijk gehad om de overgang van PES naar eFootball te maken. Er zijn ons heel wat spelmodi en functies beloofd, zoals private matches die uiterst nuttig zijn voor onze training, en niets van dat alles is gebeurd. We zijn dus duidelijk een beetje teleurgesteld. Aan de andere kant ben ik gaan werken. Dat kost veel tijd, dus kan ik minder vaak trainen. Maar over het algemeen vind ik het nog steeds leuk om het tegen andere spelers op te nemen!

Zelfs binnen de grote competities zijn er veranderingen. Terwijl eEuro 2021 twee vertegenwoordigers uitnodigde, liet het EK dit jaar slechts één vertegenwoordiger toe. Heeft dat je teleurgesteld?

In feite had ik iemand mee kunnen nemen, maar alle kosten waren voor de persoon die mij vergezelde, wat de zaken een beetje ingewikkeld maakte. Achteraf was dat zeker een teleurstelling, ook al voelde dat niet zo aan tijdens de competitie. Het grootste nadeel was het gebrek aan begeleiding tijdens de wedstrijden en dergelijke. De Spanjaarden waren bijvoorbeeld gekomen met enkele teamgenoten die voor Bayern München spelen.

Laten we het nu hebben over je kwalificatietocht voor Podgorica. Die begon met de open qualifier die je speelde in het BESF basiskamp. Had je op voorhand verwacht dat je de kwalificatie zou kunnen veiligstellen?

Zoals ik al zei, kon ik door mijn nieuwe baan niet vaak op voorhand trainen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik zonder enige druk op de kwalificaties aankwam. Het motto was: “Laten we de wedstrijden een voor een nemen en zien waar ze ons brengen, zonder geobsedeerd te zijn door de eerste plaats.” Anderzijds, door veel te spelen, ken je uiteindelijk je sterke en zwakke punten uit je hoofd, en dus de punten waarop je moet letten. Dat helpt veel.

Dankzij die mentaliteit kon je uiteindelijk goed presteren.

Klopt, ik denk dat ik geen enkele wedstrijd in de competitie heb verloren. Behalve in de finale, waar ik de eerste set van de BO verloor en daarna terugkwam.

Je stelde je plaats veilig als vertegenwoordiger van België op de Europese evenementen in Podgorica, Montenegro, wat je eerste reis was voor de Belgische federatie. Hoe heb je de wedstrijd persoonlijk ervaren?

Natuurlijk wilde ik deze ervaring, die ik vorig jaar had gemist, enorm graag meemaken. Het was een geweldige beloning en ik besloot het vooral als een menselijke ervaring te beleven: het feit dat ik andere professionele spelers ontmoette, banden kon smeden, enz.

Door je nederlaag in de achtste finales eindigde je in de top 16 van de competitie. Ben je blij met je prestaties?

Ik ben zeer tevreden met mijn resultaat, gezien de training die ik ter voorbereiding heb gevolgd. Mijn hoofddoel, namelijk uit de groepsfase geraken, heb ik bereikt, ondanks het zeer hoge niveau op het toernooi. Het is jammer dat ik door een vriend uitgeschakeld werd in de ronde van 16, maar gezien zijn wereldtitel in de Open dit seizoen, hoef ik me echt niet te schamen voor mijn nederlaag.

Zoals je al zei, je hebt de menselijke kant ervaren. Hoe ging je om met de andere spelers toen je er eenmaal was?

De sfeer was echt cool. De organisatie had ons een speciale ruimte gegeven om te trainen, dus ik leerde sommige van de spelers de eerste dagen al kennen. Omdat ik mijn console had meegenomen, hadden verschillende spelers – waaronder de Italiaanse vertegenwoordiger, de toekomstige winnaar van het toernooi – mij gevraagd om te kunnen trainen. Dus hebben we een paar avonden getraind. Als je hem een paar dagen later de trofee ziet optillen, is het leuk om te bedenken dat wij daaraan hebben bijgedragen!

Je vertelde me over de staat van het spel en de teleurstellingen over de switch naar eFootball. Is dat iets wat je besproken hebt met de andere spelers?

Ja, zelfs als we niet echt in dezelfde wereld zitten. De meeste spelers daar spelen op het hoogste competitieniveau. Ik heb vaak moeite om een manier te vinden om te trainen (door het ontbreken van privélobby’s), terwijl zij offline kunnen trainen in het bijzijn van hun teamgenoten. Laten we zeggen dat we in het algemeen gestopt zijn met klagen en het spel aanvaarden zoals het is.

Ben je tevreden over het competitieve circuit dat zich sinds de rebranding van het spel heeft ontwikkeld?

Zelf vind ik het jammer dat de ranglijsten altijd een voordeel geven aan valsspelers. Als je kijkt naar de ranglijst van het laatste door Konami georganiseerde open kampioenschap, besef je dat een groot deel van de beste spelers een enorm doelsaldo heeft, soms wel 130. Ik laat je zelf berekenen hoeveel doelpunten je moet maken in vijftien wedstrijden om zo’n resultaat te bereiken. In werkelijkheid komen deze spelers opzettelijk tegen “vriendelijke” accounts te staan, en maken ze onophoudelijk doelpunten tot de 90e minuut. In mijn geval, als ik in de 15e minuut met 3-0 aan de leiding sta, is de kans groot dat mijn tegenstander opgeeft, waardoor ik veel kansen misloop om die valsspelers in te halen.

Heb je er ooit aan gedacht om over te stappen naar een titel waar het competitieve circuit meer ontwikkeld is?

Ik heb er al over nagedacht, denkend “Waarom niet overschakelen naar FIFA? Gewoon om mezelf een beetje te testen”. Maar ik denk niet dat ik evenveel zin zou hebben en ik denk dat het zonder de passie voor mij moeilijker zou zijn om resultaten te boeken. Ook al zijn het nog steeds twee voetbalgames, ik zou een heleboel mechanics opnieuw moeten leren. Dat is lastig om te doen in een spel waar ik iets minder gepassioneerd over zou zijn dan eFootball.

Een laatste vraag, wat brengt de toekomst voor Jon Bruno op eFootball?

Eén ding staat vast: ik wil nog steeds strijden. Ik weet dat ik nog veel potentieel heb en zeker nog progressie kan maken. Het volgende potentiële evenement is het GEF WK. Die zal in Istanbul doorgaan, maar dat moet ik nog navragen bij de Federatie. We zullen zien wat er op mijn pad komt, maar als de vraag er is, zal ik er altijd zijn.