Martine Tanghe, toonbeeld van professionaliteit, zelfs in haar laatste dagen

Afgelopen donderdag kreeg Martine Tanghe nog het ereteken van Commandeur in de Kroonorde van koning Filip, vandaag is ze er niet meer. Op dat ereteken reageerde ze nog in een persbericht met een woord van dank. “Ik zie het als een erkenning voor het werk dat ik veel jaren zo graag gedaan heb. Dat de manier waarop ik dat deed door veel mensen geapprecieerd werd, en blijkbaar ook door de koning, is een warme gedachte.” Dat haar werk geapprecieerd werd, is een understatement, aangezien niemand zal tegenspreken dat Tanghe een icoon van de Vlaamse televisie was – zelfs de concurrentie niet – maar zo vanzelfsprekend was dat niet altijd.

Toen Martine Tanghe op 10 mei 1978 voor het eerst het nieuws presenteerde op de openbare omroep, werd ze nog verweten te links, te mannelijk of te volksvreemd te zijn. In die tijd zei ze nog dat ze niet van plan was om de job twintig jaar te blijven doen. “Zelfs geen tien. Ik wil daar niet op mijn zestigste nog altijd tekstjes zitten schrijven”, zei ze in een interview. Maar uiteindelijk liet ze zich door niemand van de ankersstoel stoten. Omzwervingen leidden altijd terug naar de studio van ‘Het Journaal’. De critici gaf ze lik op stuk door onverstoorbaar en professioneel haar job te blijven doen. En die onverstoorbaarheid en professionaliteit zouden haar handelsmerk worden.

Beluister hieronder een fragment van Martine Tanghe haar gekozen gedicht 'Samen' voor Gedichtendag 2021:
"We toasten op het leven en al diegenen om wie we geven."

De lat

Het was de filosofie van Martine Tanghe dat een nieuwsanker een toonbeeld van stoïcijnse objectiviteit moest zijn. Haar collega Wim De Vilder omschrijft het zo in De Standaard: “Ze slaagde er altijd in de juiste toon te vinden voor een bericht, door goed in te schatten hoe iets bij de mensen zou binnenkomen. En ik mis haar strijd voor het correcte taalgebruik: ze legde de lat heel hoog, ik voel nu al dat ze er niet meer is. Ze heeft een grote stempel gedrukt op de VRT.” "Martine is voor mij altijd de lat geweest”, gaat Phara de Aguirre op hetzelfde elan verder op VRT NWS. “Zo moést het, zo moest je presenteren, zo moest je taal zijn. De lat, dat klinkt hoog en streng, maar tegelijk was ze veel meer dan dat voor mij."

Die stoïcijnse objectiviteit en zin voor correctheid trok het anker ook door in haar eigen leven. In 2011 werd borstkanker vastgesteld bij haar, waarna ze in behandeling ging. In 2016 was de kanker echter terug, maar dat wist bijna niemand. Tanghe bleef op het werk verschijnen alsof er niets aan de hand was en bleef de professionaliteit zelve. “Ze wou daar geen aandacht voor, omdat ze vond dat haar taak het brengen van het nieuws is en niet medelijden vragen voor wat ik meemaak”, aldus Phara de Aguirre.

Stille trom

Toen Martine Tanghe in 2020 met pensioen ging (moest, moeten we eigenlijk zeggen, want ze was 65 geworden en werkte als ambtenaar) wilde ze dat, geheel in lijn met haar professionaliteit, liefst met de stille trom doen. Ze gaf geen interviews, plande geen emotionele speech om aan het einde van haar laatste uitzending voor te lezen. Haar collega’s hadden echter andere plannen en zetten haar toch nog eens in de bloemetjes.

Zo zwaaide de vertrouwde baken van ‘Het Journaal’ af, terwijl bijna niemand wist dat ze al jarenlang van het ene ziekenhuis naar het andere moest. Na haar pensioen bleef ze actief met een theatertournee met het ensemble Oxalys, de eerste van vele, dachten we. In mei kreeg ze te horen dat ze uitbehandeld was, maar eind juni kwam ze wel nog naar het VRT-gebouw voor het afscheid van collega Johan Tas. Daar liet ze opnieuw niets merken, enkel de weinigen die al op de hoogte waren van haar ziekte, wisten wat er aan de hand was. En zelfs voor hen kwam het overlijden als een verrassing, volgens collega Wim De Vilder, die de moeilijke taak had om zondag het overlijden kenbaar te maken in ‘Het Journaal’.

Net als voor veel kijkers die Martine dagelijks in hun huiskamers binnenlieten, lijken de onsterfelijke woorden waarmee het anker het nieuws afsloot ons gepast. Dank dat je bij ons was.