De musical 'Annie' en de 3 filmversies: welke is de beste?

De film ‘Annie’ uit 1982 was een bewerking van een Broadwaymusical die in 1977 op de planken werd gebracht en die zelf was gebaseerd op een stripverhaal uit 1924. Het is meteen duidelijk dat het verhaal over het weesmeisje heel ver teruggaat in de tijd! Er zijn vele bewerkingen geweest, maar het is zonder twijfel deze versie die wordt herinnerd als een waar monument van de popcultuur.

1933. De Grote Depressie. Annie woont in een weeshuis in de sloppenwijken van New York met haar hond, Sandy. Op een dag stuurt de miljardair Oliver Warbucks zijn huishoudster, Grace Farrell, naar het weeshuis omdat hij een kind wil adopteren, in eerste instantie om zijn publiek imago te verbeteren. Annie slaagt erin om bij haar in de gunst te komen en wordt uitgekozen. Maar dit is zonder Rooster en Lily gerekend, een stel misdadigers die zich voordoen als de ouders van het meisje. Ze handelen onder de bevelen van Miss Hannigan, de verschrikkelijke directrice van het weeshuis... De cast bestaat uit Carol Burnett, Tim Curry, Bernadette Peters en vele anderen.

De film van Hollywoodmonument John Huston is getekend door zijn tijd, en schetst een bloeiend kapitalisme waar geld en macht de sleutelwaarden zijn voor Warbucks. De miljardair wordt zelfs aangevallen door bolsjewieken, wat de politieke context illustreert waarin de film werd gemaakt, ondanks zijn luchthartige toon. Een zweem van racisme is ook zichtbaar in het personage van Punjab, een mysterieuze en spiritueel geïnspireerde Indiër die als een buitenbeentje wordt neergezet. Het einde van de film moet dan weer kinderen bang maken, want Rooster probeert Annie te vermoorden. In het algemeen heeft de musical de tand des tijds niet zo goed weerstaan.

Deze tweede bewerking is een Disney-adaptatie! Het huis van de muis besloot om zijn eigen versie van het Annie-verhaal te maken. Het zal je bijgevolg niet verbazen dat de toon van deze film lichter, grappiger en kinderlijker is. De politieke ondertoon van de film uit 1982 is niet meer zo meeslepend, terwijl het personage Punjab uit het verhaal is verdwenen.

De hoofdrollen worden deze keer vertolkt door Kristen Chenoweth, Alan Cumming, Kathy Bates en Audra McDonalds. Een opmerkelijk verschil met de eerste versie is de interpretatie van de grote slechterik van het verhaal, Miss Hannigan. In de eerste film zette Carol Burnett haar neer als een verfomfaaide, drankzuchtige dame. Kathy Bates, daarentegen, zet haar neer als een hardere tante, maar daarom niet minder angstaanjagend. De invloed van Disney – lees: de heksencultuur van de studio - heeft het personage inderdaad enigszins veranderd.

Deze versie is waarschijnlijk het meest geschikt voor kinderen. Het kan geen verwaterde bewerking van het verhaal worden genoemd, want het vat nog steeds de essentie van Annie. De film uit 1999 doet dus niet onder voor de originele versie uit 1982, maar misschien zijn een paar van de verontrustende elementen eruit gehaald. Toch is deze voor tv gemaakte adaptatie de minst bekende versie van de verfilmingen.

Deze versie van de musical ‘Annie’ is de meest recente die in de bioscoop is uitgebracht. Het plot is in deze bewerking volledig gemoderniseerd, om beter aan te sluiten bij de tijd en zijn zeden. De eerste opvallende verandering is de keuze van de vertolkster van Annie: het kleine weesmeisje wordt gespeeld door de zwarte actrice Quvenzhané Wallis, een belangrijke keuze in de context van de representatie van mensen met een andere huidskleur.

Ook sommige details over Annies verleden, en wat de toekomst voor haar in petto heeft, zijn aangepast. Annie is dus niet langer een wees, maar ze kent de identiteit van haar echte ouders niet. Ze is in een pleeggezin geplaatst en woont bij de verschrikkelijke Miss Hannigan. Bij toeval ontmoet ze de miljardair Will Stacks en de twee worden vrienden en er ontstaat een affectieve band. Hij wil haar adopteren, maar Annie wordt verscheurd door de keuze tussen blijven bij haar vreselijke voogd en de zoektocht naar haar echte ouders.

Voor sommigen waren de veranderingen, zoals het vervangen van het weeshuis door een pleeggezin, te radicaal: de essentie van de vroege versies van de musical was verdwenen. Door het verhaal naar de moderne tijd te verplaatsen, maken ook technologie en sociale media hun opwachting, maar die veranderingen zorgen niet bepaald voor een meerwaarde.

Plus: Miss Hannigan wordt deze keer gespeeld door Cameron Diaz. De actrice zet een overtuigende prestatie neer als de enge stiefmoeder, al heeft ze goed naar de film uit 1982 gekeken. Ze spiegelt zich nogal aan de vertolking van Carol Burnett, maar ze kan niet tippen aan het icoon.