Vier de ontluikende lente met deze mooie Nederlandstalige gedichten

Nieuws |
Het is vandaag niet alleen Wereldpoëziedag, maar we luiden eveneens het begin van de lente in. Voor Proximus Pickx is dat een ideale gelegenheid om enkele gedichten over dit jaargetijde te brengen die je vast zullen ontroeren of doen dagdromen.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Ochtend

Bart Moeyaert hoeven we eigenlijk niet meer voor te stellen. Hij is een van de weinige Vlaamse schrijvers die ook ver buiten onze grenzen bekend is, zo won hij in 2019 de Astrid Lindgren Memorial Award voor zijn werk. In zijn dichtbundel 'Verzamel de liefde' uit 2006 overstijgt hij de zoetsappigheid en weet hij mooie, beeldende proza te maken. 

Vanochtend was de wereld
weer erg goed begonnen
met blauwe lucht en hier en daar
een wolk van zelfgesponnen
suiker, en in haar schaduw
op de grond een koe, maar als
altijd hield ze het voor bekeken
toen ik onder haar door reed,
over haar heen, en hoorde
dat er vandaag geen doden
maar wel een paar gewonden
waren, en dat we mochten hopen
dat de hemel op zou klaren.

Winter

In 2007 bracht de Nederlandse dichteres Ester Naomi Perquin met 'Servetten halfstok' een geslaagd debuut uit. In de bundel schrijft ze gedichten over het dagelijkse leven, maar brengt ze evengoed poëzie die meer tot de verbeelding spreekt of zelfs dramatisch is. Met het gedicht 'Winter', waarin de ik-persoon hoopt dat de lente nooit komt, beschrijft Perquin op omfloerste wijze een dramatische gebeurtenis.

Laat het na deze winter nog eens winter zijn.
Geen statig broeden meer. Geen kievitsei.
Geen welbedreven paring of zorgvuldig nest.
Ik hoop dat de kou de grond voorgoed verpest
met alles dat nog kiemen zou daarbij.
 
Laat straten grauw zoals ze 's winters zijn.
De moddersneeuw van uitgebeende dagen,
twee blauwe kinderwanten naast een wak.
Ik kan geen lammetjes verdragen.
 
Niets erger dan dat woekerend gemak
waarmee de lente aan het groeien slaat.
Daaronder houdt het ijs een zoontje stil.
 
Voor al dat leven maakt hij geen verschil.
Er is geen zonlicht dat hem bovenbrengt.
 
Geen voorjaar dat hem kennen wil.
 

De eerste lentedag

Net zoals Perquin pent de Oost-Vlaamse dichteres Miriam Van hee ook gedichten over allerdaagse onderwerpen. In 'Het verband tusen de dagen', een verzameling van haar werk tussen 1978 en 1996, vonden we het pareltje 'De eerste lentedag', een nostalgisch gedicht over een zonnige lentedag uit lang vervlogen tijden.

De eerste lentedag
op het plein werd nog gevoetbald
aan open ramen werd muziek geoefend
er was iets zuiders in de straat
de deuren stonden op een kier
 
wij brachten brieven naar de post
blij en opgewonden als kinderen
de avond voor de schoolreis
 
elders kwamen de troepen 
weer in beweging
 
Smaken deze gedichten naar meer? Via Soundcloud, Spotify, Itunes, Castbox en Google Podcast kan je regelmatig luisteren naar 'Beeldspraak', de podcast van het Poëziecentrum. Meer informatie kan je hier vinden

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top