Tot 3500 km/u! De snelste vliegtuigen ooit...

Nieuws | Regelmatige bezoekers zullen het al lang begrepen hebben: we kicken hier op snelheid. Ditmaal zijn de vliegtuigen aan de beurt want als er iets is dat de geluidsmuur aan diggelen krijgt, zijn zij het wel. Tijd voor een flitsende top tien, gerangschikt van langzaam (nou ja) naar supersonisch snel. We starten met de 1323 km/u die de gevechtspiloot Horace Hanes in 1955 (!) bereikte met zijn North American F-100 Super Sabre. Juist ja, een gevechtsvliegtuig, en zeker niet het laatste dat je hier te zien zal krij

Door Pickx

Gepubliceerd op 22.03.11

3min

Regelmatige bezoekers zullen het al lang begrepen hebben: we kicken hier op snelheid. Ditmaal zijn de vliegtuigen aan de beurt want als er iets is dat de geluidsmuur aan diggelen krijgt, zijn zij het wel. Tijd voor een flitsende top tien, gerangschikt van langzaam (nou ja) naar supersonisch snel. We starten met de 1323 km/u die de gevechtspiloot Horace Hanes in 1955 (!) bereikte met zijn North American F-100 Super Sabre. Juist ja, een gevechtsvliegtuig, en zeker niet het laatste dat je hier te zien zal krijgen.

Even Rule Brittannia

Voor het negende snelste vliegtuig ooit moet je de plas oversteken, richting het Verenigd Koninkrijk. Van de supersonische Fairey Delta zijn er slechts twee exemplaren gebouwd, nummer 2 haalde in 1956 een niet onaardige 1822 km/u. Een jaar lang was het snelheidsrecord met andere woorden in Europese handen, voordat het weer een kaatsspel zou worden tussen Amerikaanse en Russische toestellen. Jaren vijftig, zestig van de vorige eeuw, volop Koude Oorlog en dan weet je het wel: de Fairey Delta zou niet lang aan de top staan.

Voodoo

Terug naar de Verenigde Staten in 1957, toen een McDonnell F-101A Voodoo 1943.5 km/u vloog boven zijn thuisbasis Edwards Air Force Base in Californië. Alle piloten die met dit type vliegtuig gevlogen hebben, droegen trots een speciaal insigne op hun schouder waaruit bleek dat zij met een F-101A overweg konden. Op het embleem stond een gevleugeld voodoomasker met daaronder de trotse geuzennaam One-oh-Wonder. Leuk detail: de mecaniciens die een Voodoo-toestel moesten onderhouden, werden liefkozend de 'medicijnmannen' genoemd door de rest van de luchtmachtbasis.

Starfighter

Het ging razendsnel in de jaren vijftig van de vorige eeuw, want al in mei 1958 vloog een piloot van diezelfde Edwards Air Force Base 2259.5 km/u, ditmaal met een Lockheed F-104C Starfighter. Nadat alle toestellen begin jaren zestig afgedankt werden door het Amerikaanse leger, doken ze enkele jaren nadien terug op in Jordanië, Taiwan en Pakistan om een tweede leven te beginnen.

Russische glorie

We klimmen aardig, en eindelijk is het tijd voor Moedertje Rusland. Toen Georgii Mosolov op 31 oktober 1959 plaatsnam in zijn Ye-66 (zeg maar een MiG), had hij waarschijnlijk nooit durven dromen om 2388 km/u te halen. De propagandamachine van Rusland draaide op volle toeren en verklaarde Mosolov een volksheld (ook al omdat hij enkele maanden het hoogterecord op bijna 35 kilometer zou zetten), maar lang kon hij niet genieten van de aandacht…

Van korte duur

…want nog geen twee maanden later was het snelheidsrecord opnieuw in handen van de Verenigde Staten. Opnieuw een vliegtuig van de Edwards Air Force Base, ditmaal een Convair F-106 Delta Dart die Mosolovs piepjonge record scherper stelde door 2455,7 km/u te halen. De Convair bleek een betrouwbaar toestel, want pas in 1998 stuurde het Amerikaanse leger het allerlaatste toestel op pensioen.

Op oorlogspad

Langzaam maar zeker begonnen jets hun limiet te bereiken, zo blijkt duidelijk uit deze lijst. Op 22 november 1961 vloog een speciale McDonnell-Douglas F-4 Phantom II van de Amerikaanse zeemacht precies 2585.1 km/u. De F-4 kende zijn moment van glorie (of schaamte, hoe je het maar bekijkt) tijdens de Vietnamoorlog van de jaren zestig en zeventig. Later zou hij terug in beeld komen, ditmaal tijdens de oorlog tussen Irak en Iran in de jaren tachtig. Een dodelijke vogel…

Wrak van een vliegtuig

2681 km/u, niet slecht voor een omgebouwde Mikoyan-Gurevich Ye-150. Wat trouwens weer een typisch Russisch verhaal van die periode is: de Ye-150 kreeg een motor die al na anderhalve vlucht uit elkaar viel, een remparachute die constant haperde en een versnellingsbak die je na een vlucht telkens bij elkaar mocht borstelen. En toch kon hij gemakkelijk mach 2,65 aan en klom hij tot een hoogte van 21 kilometer als het moest. Geen wonder eigenlijk dat de Russische legertop nooit de toestemming heeft gegeven om op dit onbetrouwbare type ooit wapens te installeren.

Nét niet

Het is de Lockheed YF-12A net niet gegund met zijn topsnelheid van 3331,5 km/u. Maar niet getreurd, want deze voorouder van de Lockheed A-12 en de Lockheed SR-71 heeft het pad geëffend voor het officieel allersnelste vliegtuig van dit moment, de SR-71 Blackbird die je op de volgende pagina kunt ontdekken.

En de allersnelste is…

En hier is hij dan. Kijk maar eens goed, want in werkelijkheid vliegt hij in een flits aan je voorbij. De Lockheed SR-71 Blackbird haalt met de vingers in de neus Mach 3.3, goed voor meer dan 3530 km/u. Toch is het officiële record vastgelegd op 3529,6 km/u, net ietsje minder. Opmerkelijk: er zijn 32 toestellen van dit type gebouwd, ze zijn allemaal ingezet tijdens gevechten en geen enkele werd daarbij neergehaald. Daarentegen zijn 12 van de 32 neergestort door technische mankementen en ongevallen, waardoor dit zonder twijfel een van de meest ongelukkige gevechtstoestellen ooit is. Door de onderhoudscrew werd dit type vliegtuig liefkozend als 'de putadder' aangeduid.