Oymyakon, het koudste dorp ter wereld

Nieuws | Wie vindt dat het hier putje winter al stenen uit de grond vriest, trekt maar beter niet naar het dorpje Oymyakon in het noordoosten van Siberië. Dat is momenteel de koudste bewoonde plek op onze planeet. Het kwik daalde er onlangs tot -71.2 graden celsius, de laagste geregistreerde temperatuur in het noordelijke halfrond en wereldwijd de laagste ooit in een permanent bewoond dorp. Desondanks gaat het leven in Oymyakon gewoon verder, al blijft de luchthaven wel gesloten tot de winter voorbij is.

Door Pickx

Gepubliceerd op 04.03.13

3min

Wie vindt dat het hier putje winter al stenen uit de grond vriest, trekt maar beter niet naar het dorpje Oymyakon in het noordoosten van Siberië. Dat is momenteel de koudste bewoonde plek op onze planeet. Het kwik daalde er onlangs tot -71.2 graden celsius, de laagste geregistreerde temperatuur in het noordelijke halfrond en wereldwijd de laagste ooit in een permanent bewoond dorp. Desondanks gaat het leven in Oymyakon gewoon verder, al blijft de luchthaven wel gesloten tot de winter voorbij is.

Pool van de Koude

Op Antarctica zal het misschien nog een stuk kouder worden, maar de koudste permanent bewoonde plaats ter wereld breekt alle records. De temperatuur zakte in het Siberische Oymyakon bij een historisch winteroffensief tot een duizelingwekkende -71 graden Celsius. De gemiddelde temperatuur in januari bedraagt er een ijzige -50, maar in de zomer kan het kwik tot boven de 30 graden klimmen: een verschil van 100 graden dus. Vliegtuigen kunnen niet landen in het dorp dat 500 dappere zielen telt en ook wel de 'Pool van de Koude' wordt genoemd. Een graf delven voor de doden kan tot drie dagen duren en de bewoners laten hun auto overdag ook draaien uit vrees dat ze die anders niet meer in gang krijgen.

Stopplaats voor rendierherders

Ook al vriest het stenen uit de grond en valt de sneeuw met bakken uit de lucht, wat wij hier doorgaans 's winters meemaken is slechts klein bier met wat de 500 inwoners van Oymyakon in het noordoosten van Rusland te verduren krijgen. Een eeuw geleden was Oymyakon een belangrijke stopplaats voor rendierherders die er dankzij de lentebron hun kuddes water konden geven. De Russische overheid vond die op cultureel en technologisch vlak achterlijke nomadenherders te lastig om te controleren en maakte van het Siberische dorpje een permanente vestiging, met alle problemen van dien.

Niet bevroren water

De naam 'Oymyakon' betekent 'water dat nooit bevriest'. Dat klinkt zeer ironisch bij temperaturen tot -71 graden. Maar het dorp waar de gemiddelde temperatuur 's winters - 52 graden bedraagt, beschikt ook over een warmwaterbron.

Dagelijkse problemen

De problemen waar de 500 dorpelingen dagelijks mee worstelen, lijken voor ons onvoorstelbaar: inkt van een pen die bevriest, glazen die vastvriezen aan de gezichten en batterijen die het constant begeven. Uit vrees hun auto niet meer in gang te krijgen, laten de bewoners de motor de hele dag draaien. Vaak eten ze ook in hun auto, omdat het daar iets minder koud is. Gsm's werken er ook al niet gezien de diepvriestemperaturen, als ze al ontvangst zouden hebben in dit afgelegen gebied.

Hete kolen

Een andere kopzorg in deze 'Pool van de Koude' is het begraven van de doden. Soms duurt het wel drie dagen om een graf te delven. De grond moet eerst voldoende 'ontdooid' worden om te kunnen graven en daarom wordt er voor enkele uren een vreugdevuur ontstoken. Hete kolen worden dan in de grond geduwd. Dat proces wordt dagenlang herhaald tot de put diep genoeg is om er een kist in te duwen.

Eén winkel

De meesten van de 500 inwoners van Oymyakon stoken nog altijd op kolen en hout en ze hebben maar weinig moderne middelen ter beschikking. Toiletten bevinden zich meestal buiten, en veel luxe is er niet te vinden. Toch beschikt het dorp over een eigen vliegveld, een theater en een school. Een enkele winkel voorziet de dorpelingen van de meest noodzakelijke levensmiddelen.

Vleeseters

De inwoners leven van hun rendierkuddes, of zijn jagers en vissers (onder het ijs dan). Omdat er in de ijskoude grond toch niets kan groeien, eten de inwoners enkel vlees van paarden, koeien en rendieren, maar ze zijn niet ondervoed. Of ze drinken rendiermelk, die boordevol vitamines en andere voedingsstoffen zit.

School dicht

De enige school in het dorp sluit pas als de temperatuur onder de 52 graden zakt, maar helaas gebeurt dat vrij vaak met een gemiddelde januaritemperatuur van -50. Het dorp ligt op 750 meter boven de zeespiegel en de lengte van de dagen varieert er van 3 uren in december tot 21 uren in de zomer. Vreemd genoeg kan het in de zomermaanden warmer dan 30 graden worden. Een hallucinant verschil van 100 graden met de huidige koudegolf dus.

Toilet buiten

Alexander Platonov, een 52-jarige een gepensioneerde leraar, heeft zich warm ingeduffeld voor een toiletbezoek buiten. De huizen hebben nauwelijks comfort en het toilet bevindt zich meestal buiten.

Goed ingeduffeld

Goed induffelen is de boodschap.

Wintervacht

Ook de honden hebben een extra dikke wintervacht.

Toerisme

Ben jij geen koukleum ? Dan kan je zelf aan den lijve ondervinden hoe het leven eraan toe gaat bij diepvriestemperaturen van gemiddeld - 52 graden. Russiche reisagentschappen bieden namelijk excursies aan naar het koudste dorp ter wereld.