Belgische sporthelden: Eden Hazard, fonkelende voetbalster die veel te vroeg uitdoofde

Op 7 januari 1991 zag in de verloederde Henegouwse industriestad La Louvière een wonderkind het levenslicht: hij zou de harten van een hele natie sneller doen slaan, en een relletje veroorzaken door simpelweg een hamburger op te eten. Anno 2023 staat Eden Hazard in de geschiedenisboeken als één van de beste voetballers van zijn generatie.

Als één van de zonen van oud-voetballer Thierry Hazard en de voetballende Carine, zat voetbal bij Eden in de genen. Op vierjarige leeftijd proefde hij voor het eerst van de edele balsport bij Royal Stade Brainois. Later werd hij tijdens een jeugdtoernooi opgemerkt door talentscouts van Lille, die hem op z’n veertiende naar Frankrijk lokten.

Hij gooide als jeugdinternational hoge ogen op het EK -17, waar hij beslissend was voor de Rode Duivels, die in de halve finale strandden. Lille zag dat het goud in handen had en liet er geen gras over groeien: op zijn zestiende speelde Eden Hazard al met de grote jongens mee bij de hoofdmacht. Hij mocht een eerste keer opdraven tijdens een oefenmatch tegen Club Brugge in november 2007 en debuteerde enkele dagen later in de Ligue 1. Hij viel samen met Kevin Mirallas in tegen Nancy.

Weinig glansrijk debuut bij de Rode Duivels

Terwijl hij in de Franse competitie steevast de pannen van het dak speelde – hij werd twee keer op rij verkozen tot Speler van het Jaar en pakte met zijn club de dubbel – groeide ook zijn status bij de Rode Duivels. Het grote publiek leerde Eden Hazard kennen op 19 november 2008, toen hij als 17-jarige debuteerde bij de nationale ploeg. De Rode Duivels, met o.a. Proto, Vandenborre, Huysegems en Sonck, geraakten tegen voetbaldwerg Luxemburg niet verder dan een 1-1-gelijkspel. Toenmalig bondsocach René Vandereycken gooide Hazard in de 67ste minuut in de strijd.

Het zou nog drie jaar duren eer het voetbalwonder zijn eerste goal zou scoren bij de hoofdmacht van de Rode Duivels: in een EK-kwalificatiematch tegen Kazachstan, op 7 oktober 2011. Die lange droogte kwam hem op enige kritiek te staan. Alleen bleek Hazard immuun voor kritiek: hij lachte het weg, met zijn smakelijke, ondeugende smile. Hazard was een speelvogel, zowel op als naast het veld. Een frivole deugniet, nooit verlegen om een grapje, en een verademing aan de microfoon van de voetbalreporter. Dat imago maakte van hem al snel de publiekslieveling bij de fans. Ook na het ‘hamburgerincident’, toen hij onder bondscoach Georges Leekens naar de kant werd gehaald in een interland tegen Turkije en uit colère een hamburger ging eten. “Een jeugdzonde”, zei Leekens daar onlangs over in Het Laatste Nieuws. “Toen ik later met de Tunesische nationale ploeg tegen België speelde, grapte hij dat we samen op zijn kosten een hamburger gingen eten. Dat is Eden.”

Icoon bij Chelsea

Toen de Gouden Generatie op toerental kwam, kwam ook Eden Hazard tot ontbolstering – zowel bij zijn club als voor zijn land. Hij flitste en scoorde steeds vaker. Met zijn vinnige versnellingen en dribbels was hij een gesel voor elke tegenstander. Bij momenten was hij ongrijpbaar. Bij de nationale ploeg beleefde hij zijn absolute piek tijdens het WK 2018 in Rusland, waar de Rode Duivels brons pakten. Hazard scoorde onder meer een tweeklapper in de groepsmatch tegen Tunesië. Op dat WK werd hij verkozen tot de op één na beste speler, na de Kroaat Luka Modric, later zijn ploegmaat bij Real.

Ondertussen gooide hij ook in de Premier League bij Chelsea, waar hij sinds 2012 onder contract was, hoge ogen. Bij de Blues kwam Hazard tot wasdom. Over de loop der jaren zou hij er uitgroeien tot een icoon, die in één adem genoemd wordt met Chelsea-legendes Frank Lampard, John Terry en Didier Drogba. Hazard vulde er ook zijn prijzenkast. In zijn eerste seizoen mocht hij meteen de Europa League op zijn palmares zetten. Nadien zouden er nog twee Premier League-titels (2015 en 2017) en een FA Cup (2018) bijkomen.

Hij won als enige speler in de clubgeschiedenis elke individuele award bij The Blues. In 352 matchen voor de Londenaars vond hij 110 keer de weg naar doel en deelde hij 92 assists uit. Hij staat daarmee in de top 10 van clubtopschutters aller tijden bij Chelsea. In 2019 – na zijn glansprestaties op het WK – ging hij in op de lokroep van coach Zinedine Zidane en Real Madrid: met een transferbedrag van 115 miljoen euro kroonde hij zich nog tot de duurste verkoop uit de clubgeschiedenis. De immer goedlachse aanvaller nam in stijl afscheid van Chelsea: met een tweede eindzege in de Europa League.

Mislukt huwelijk met Real

Zijn passage bij De Koninklijke verliep allerminst zoals hij gehoopt had. Door enkelblessures haalde hij er nooit zijn niveau van voordien bij Chelsea. Hij wou nog wel bij Real blijven, maar onder coach Carlo Ancelotti geraakte hij maar niet van de bank. Real wou van zijn zware contract af en drong aan op een vertrek. Op basis van de cijfers viel dat ook te verantwoorden. In vier seizoenen kwam Hazard bij Real niet verder dan 76 wedstrijden, waarin hij goed was voor 7 doelpunten en 12 assists.

2023 bleek het jaar van het afscheid. Begin juni volgde het vertrek bij Real. Tussen club en speler werd een onderling akkoord gevonden om lopende contract in de Spaanse hoofdstad te ontbinden. In een kurkdroge mededeling, nauwelijks enkele lijntjes lang, nam Real afscheid van zijn toenmalige recordtransfer. Het staat in schril contrast met de vele toeters en bellen waarmee zijn komst naar Madrid vier jaar geleden werd aangekondigd.

In december vorig jaar, vlak na de dramatische uitschakeling op het WK, kondigde Hazard ook zijn afscheid van de nationale ploeg aan, na 126 caps. Bij de hoofdmacht van de Rode Duivels kwam hij 33 keer tot scoren en deelde hij 36 assists uit.

Op amper 32-jarige leeftijd nam hij afscheid van het profvoetbal, na jaren van kommer en kwel bij Real Madrid. Zijn glans was toen al wat verflauwd, de rek was eruit. Maar zijn strepen had hij al lang verdiend. Als één van de hoofdrolspelers in het hoofdstuk van de Gouden Generatie had Eden Hazard zich in het collectieve geheugen van een hele natie gespeeld.

Fan van deze reeks? Lees ook:

• Belgische sporthelden: de Amerikaanse droom van Didier Mbenga
• Belgische sporthelden: de fantastische Vuelta van Freddy Maertens
• Belgische sporthelden: Bart Swings, verhaal van een triomftocht op het ijs