De dag dat Mathieu van der Poel een dolle finale naar zijn hand zette in de Amstel

Op 21 april 2019 staat de Limburgse Nederlander te popelen aan de start van de Amstel Gold Race. Onze noorderburen kijken met nog meer belangstelling dan anders naar de grootste wielerklassieker van Nederland, vermits een wonderkind van de natie een gooi kan doen naar de overwinning, 18 jaar na de zege van Erik Dekker.

Zijn naam: Mathieu van der Poel. Voor de veldrijder van Corendon-Circus is het z’n eerste seizoen op de weg. Hij rijdt meerdere lenteklassiekers, waaronder de Amstel. MVP blaakt van vertrouwen na zijn triomfen in Dwars Door Vlaanderen en de Brabantse Pijl.

De tweevoudige Nederlands kampioen is één van de topfavorieten voor de zege, naast Julian Alaphilippe, Alejandro Valverde, Jakob Fuglsang en Michal Kwiatkowski. Op de 35 heuvels op het parcours en de smalle, kronkelige wegen van Nederlands Limburg zal het kaf van het koren gescheiden worden.

Op 43 kilometer van het einde opent MVP de koers: hij gaat aan op de Gulperberg. Zijn brutale aanval wordt beantwoord door Gorka Izagirre. De twee worden vijf kilometer later gegrepen in het zicht van de Kruisberg. Daar gaat Alaphilippe zijn kans. De Fransman wordt vergezeld van Fuglsang en het duo bouwt al snel een mooie voorsprong uit.

In hun rug lijken enkel achtervolgers Kwiatkowski en Matteo Trentin bij machte om het duo bij te benen. De kloof met het eerste peloton, waarin Van der Poel rijdt, fluctueert tussen 45 seconden en een minuut. Hoe verder de koers vordert, hoe meer de wedstrijd op een man tegen man-gevecht lijkt af te stevenen in de finale.

Met de streep in zicht is het duo leeggereden. Hun voorsprong is als sneeuw voor de zon weggesmolten en de achtervolgers zitten hen op de hielen. Kwiatkowski maakt de sprong richting de twee ontsnapten. Achter hen komt een ontketende Van der Poel aangestoomd, vergezeld van een man of tien. Voor een extatisch publiek gaat de Nederlander door op zijn elan en trekt de sprint aan. Hij gaat diep – heel diep – en kaapt een al even indrukwekkende als onwaarschijnlijke zege weg.

Stikkapot en tot tranen toe bewogen beseft Van der Poel na het overschrijden van de eindmeet nog niet goed wat hij gepresteerd heeft. “Ik weet niet hoe het mogelijk is, hoe ik het heb gedaan”, lost hij. “Ik had dit niet verwacht. Pfff, ongelooflijk!” 29 jaar na de zege van zijn vader Adrie sleept de Nederlander op grandioze wijze zijn eerste grote klassieker in de wacht, waarmee hij definitief een plekje in de rangen van de allergrootste coureurs van het moment veroverde.

Andermaal... In sport is alles mogelijk!