One day, one goal: het moment de gloire van Steve McManaman

Op 1 juni 1999 besloot Steve McManaman zijn geliefde Liverpool te verlaten om bij Real Madrid te gaan voetballen. Een lang hoofdstuk werd afgesloten voor het jeugdproduct van The Reds. McManaman speelde 364 wedstrijden in het shirt van Liverpool, waarin hij 66 keer scoorde en 86 assists uitdeelde. De transfer naar de Spaanse topclub was verrassend, want hij was pas de tweede Engelsman in de voetbalgeschiedenis die voor Los Merengues zou uitkomen na Laurie Cunningham, die tussen 1979 en 1983 bij Real speelde.

Maar McManaman, die Engeland verliet als een van de beste vleugelspelers van de Premier League, was erop gebrand zijn magere palmares aan te vullen. De 28-jarige was in zijn eerste seizoen geen vaste waarde, maar daarna begon hij langzaam zijn sporen te verdienen bij de Spaanse vicekampioen. Vooral in de Champions League liet hij zich dat jaar gelden.

Op 24 mei 2000 ontmoette zevenvoudig Europacup I- en Champions League-laureaat Real in het Stade de France Valencia, een nieuwkomer in de competitie, voor de eerste "nationale" finale in de geschiedenis van de competitie. Hoewel minder spectaculair dan hun tegenstanders, kon het Valencia van Héctor Cúper vertrouwen op een ijzersterke verdediging en formidabele efficiëntie, waardoor ze zich opgeworpen hadden als de grote revelatie van het seizoen. De Valencianen verschenen vol vertrouwen aan de aftrap, want ze hadden een beter seizoen in La Liga afgewerkt waarin ze zelfs Real versloegen in eigen stadion.

Maar het was ervaring op het hoogste Europese niveau die die avond de doorslag gaf. De Merengues van Vicente Del Bosque kwamen swingend uit de startblokken en namen vlak voor rust de leiding met een rake kopbal van Fernando Morientes. Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer Madrid de controle in handen nam. Met nog iets meer dan twintig minuten op de klok drukte McManaman de hoop van Valencia helemaal de kop in.

Nadat een lange inworp door een verdediger was weggekopt, zweefde de bal boven het halve maantje voor de grote rechthoek. Vlak voor het leer de grond raakte, zette de Brit zijn rechtervoet tegen de bal, die voorbij Santiago Cañizares tegen de touwen vloog. Door de acrobatische volley was de achtste beker met de grote oren binnen handbereik voor Real. De bevestiging zou acht minuten later volgen, toen Raul met een keurige tegenaanval de stand op 3-0 bracht.

Zijn optreden en doelpunt leverden McManaman de prijs op van man van de match. "Mensen praten 22 jaar later nog steeds met me over dat doelpunt", vertelde hij onlangs aan Marca. “Scoren was ongelooflijk, maar het belangrijkste was dat het doelpunt ons een 2-0-voorsprong gaf. We konden dus ontspannen en genieten van de laatste 20 minuten, wat niet vaak gebeurt in een Europese finale.” Zijn doelpunt was ook belangrijk op persoonlijk vlak. “Heel mijn familie was er en mijn moeder was een jaar eerder overleden, dus heb ik het doelpunt aan haar opgedragen.”

In het shirt van Real won McManaman nog een Champions League in 2002 en twee Spaanse landstitels in 2001 en 2003, het jaar dat hij naar Manchester City vertrok.

Fan van deze reeks? Lees dan hier alles over het heerlijke doelpunt van Alessandro Birindelli tegen Deportivo La Coruña.