One day, one goal: de kruisraket van Mariano Pernía tegen Barça

Getafe deed een gouden zaak door in de zomer van 2004 Mariano Pernía te rekruteren. Destijds had de club uit de buitenwijken van Madrid net zijn eerste promotie naar La Liga uit de clubgeschiedenis gevierd, dankzij een tweede plaats in de Segunda División. Met het vooruitzicht op een plaatsje bij de elite werd de club gecharmeerd door Pernía, die toen anderhalf jaar bij Recreativo de Huelva speelde. De Argentijnse linkervleugelspeler streek neer in Spanje komende van Independiente, waar zijn profcarrière van de grond kwam.

Bij Getafe zette Pernía zich al snel op de kaart als titularis. Na een overtuigend debuutseizoen in La Liga ontbolstert hij volledig in het seizoen 2005-2006. Op 15 november, wanneer Getafe het Barça van Ronaldinho, Samuel Eto’o en Deco ontving, zou de 28-jarige Argentijn zijn reputatie alle eer aandoen.

De thuisploeg nam echter geen droomstart: in de tweede minuut al vond Eto’o een gaatje in de defensie van de Azulones. Even na het uur was het aan de beurt van Ludovic Giuly en vervolgens aan Thiago Motta om de voorsprong uit te diepen en een vlotte zege van de Blaugrana veilig te stellen. De match ligt dan al in een definitieve plooi, maar hét spektakelstuk van de avond moest nog komen.

Net voor het einde van de reguliere speeltijd tovert Pernía een wonderbaarlijke volley uit zijn voeten op een hoge cross van Diego Rivas. Doelman Víctor Valdés ziet met lede ogen aan hoe het staalharde schot tegen de touwen vliegt. 1-3: een late maar fabelachtige eerredder, die van Pernía de held van de avond maakte.  

Datzelfde seizoen zou de tot Spanjaard genaturaliseerde Argentijn niet minder dan tien doelpunten scoren in La Liga, een zeldzame statistiek voor een verdediger. In de voorbije halve eeuw slaagden daar slechts drie andere spelers in: Ronald Koeman, Fernando Hierro en Sergio Ramos. Zijn opvallende prestaties leverden Pernía een transfer naar Atlético Madrid en een selectie voor het WK 2006 op, als vervanger van de geblesseerde Asier del Horno.

Na vier rijkgevulde seizoenen bij Atlético, waar hij de hoge verwachtingen nooit volledig kon inlossen, trok de verdediger naar Uruguay, alvorens uit te bollen bij Club Atlético Tigre in zijn geboorteland. In 2012, op 35-jarige leeftijd, kondigde hij zijn voetbalpensioen aan om zich te wijden aan de autosport.

Fan van deze reeks? Ontdek het juweeltje van Paul Breitner op het WK 1974.