Legendarische wedstrijden: in 2006 gaf Zidane Brazilië voetballes

Frankrijk begon in 2006 niet als grote favoriet aan de eindrondes van het wereldkampioenschap. De Fransen hadden tijdens de voorafgaande eindrondes namelijk twee flinke opdoffers te verwerken: in 2002 eindigden ze als laatste in hun groep zonder één doelpunt te maken en in 2004 werden ze uitgeschakeld door Griekenland. In 2006 besloot toenmalig bondscoach van Les Bleus dat zijn manschappen een leider nodig hadden. Die leider moest de 34-jarige Zinedine Zidane worden. 

Kapitein van de Fransen worden, dat zag Zinedine Zidane wel zitten. Hij speelde tijdens het toernooi dan ook met heel wat bravoure en passie voor zijn vaderland. Ondanks de memorabele kopstoot die hij uitdeelde aan de Italiaanse kwelduivel Materazzi speelde Zidane vooral in de voorafgaande kwartfinale tegen Brazilië een wereldpartij.

Les Bleus kwamen aanvankelijk traag op gang tijdens het toernooi. Het was pas dankzij de overwinning tegen Spanje (3-1) in de zestiende finales dat Frankrijk een boost in het zelfvertrouwen kreeg. Dat vertrouwen kreeg bij waarnemers een flinke deuk toen Frankrijk te horen kreeg dat ze het in de kwartfinales van het WK 2006 op moesten nemen tegen titelverdediger Brazilië, één van de favorieten voor de eindwinst.

In afwachting van de wedstrijd tegen Brazilië toonden sommige spelers zich gek genoeg heel ontspannen aan de media. Claude Makélélé verklaarde zelfs: “Brazilië of niet, wat maakt het uit?” Die ontspannen houding zagen we ook terug op het veld. De Fransen lieten zich tijdens de wedstrijd niet uit het lood slaan en drukten de Brazilianen bijwijlen helemaal weg. Ook Zinedine Zidane speelde een dijk van een wedstrijd. De man strooide met geweldige passes, opende het spel en dribbelde de brazilianen bijna het gekkenhuis in.

De Brazilianen leken helemaal geen partij te zijn voor Les Bleus. De kanaries die luisterden naar de namen Ronaldo, Ronaldinho, Juninho, Kaka, Roberto Carlos, Cafu en Dida slaagden er niet in om hun gebruikelijke sambavoetbal te etaleren en toen in minuut 57 de Franse spits Thierry Henry het belangrijke eerste doelpunt maakte, verdween de Braziliaanse vrolijkheid als sneeuw voor de zon om nooit meer terug te keren.

De meester van het toenmalige Franse orkest, Zidane, werd na de match overstelpt met complimenten. Hoe kan het ook anders? Elke baltoets van de virtuose middenvelder leidde die avond tot indirect doelgevaar en spanning in het stadion. Frankrijk won tegen Brazillië, knikkerde in de halve finales ook Portugal uit de wereldbeker, maar moest de duimen in de finale leggen tegen Italië.