De Champs-Elysées, legendarische finish van de Tour de France

Sport | Deze zondag rond 19 uur eindigt de Tour de France 2020 op de Champs-Elysées na een etappe van 122 kilometer, die van start gaat in Mantes-La-Jolie. Een apotheose op de ‘mooiste laan ter wereld’, uitgegroeid tot een niet weg te denken traditie in La Grande Boucle.

Door Pickx

Gepubliceerd op 20.09.20

1min

Pas sinds 1975

Sinds de eerste editie in 1903 is de Tour de France altijd in Parijs geëindigd, of toch na de eerste twee edities die werden afgesloten in Ville-d'Avray, ongeveer vijftien kilometer van de Franse hoofdstad. Maar pas in 1975 werd de finishlijn getrokken op de Champs-Elysées. Een primeur met een Belgisch accent, want op 20 juli 1975 was het Walter Godefroot die na de sprint op de beroemde avenue zijn armen in de lucht mocht gooien.

Een aankomst die lijkt te zijn ontkiemd in de geest van tv-presentator Yves Mourousi, die er naar verluidt destijds over sprak met de nieuwe president van de republiek, Valéry Giscard d'Estaing. Die laatste gaf snel zijn akkoord.

Voordien eindigde de Tour de France sinds 1905 in het Parc des Princes, de huidige thuisbasis van Paris-Saint-Germain waar destijds een wielerpiste lag. Na de afbraak van die piste in juli 1967, de dag na de aankomst van de Tour, werden de laatste pedaalslagen verplaatst naar de velodroom van Vincennes, ten oosten van Parijs.

Deze finaleplaats zou maar in gebruik blijven tot 1974.

Een rit in lijn, behalve het legendarische duel Fignon – Lemond…

Hoewel de slotdag met aankomst op de Champs-Elysées tegenwoordig steevast verloopt met een rit in lijn – van plaats A naar B dus – is dat niet altijd het geval geweest. Vanaf 1976 en 1977 was er vóór de traditionele rit in lijn-etappe een ochtendtijdrit langs een circuit door de Franse hoofdstad.

Hierop was maar één uitzondering en die viel echt op. Op 23 juli 1989 wachtte de Tour de France-renners als afsluiting een tijdrit van 24,5 kilometer. Bij de start in Versailles had Laurent Fignon, in het geel, 50 seconden voorsprong op Greg Lemond, tweede in het klassement.

Een voorsprong waardoor de winnaar van de Tour de France van 1983 en 1984 voor de derde keer winst in La Grande Boucle op zijn palmares had kunnen noteren. Maar deze keer verliest Fignon op het parcours meer dan twee seconden per kilometer op de Amerikaan, die de Tour met slechts 8 seconden wint.

Een einde van deze Tour werd legendarisch met een Greg Lemond die profiteerde van een vaagheid in de regelgeving, door een triatlonstuur te gebruiken dat hem zeker kostbare seconden opleverde in vergelijking met wijlen Laurent Fignon (overleden in 2010).

Belgen hebben er vaak gevierd

Met negen successen op de Champs-Elysées heeft België de meeste overwinningen op de laatste etappe van de Tour. Walter Godefroot opende die lange traditie in 1975. Pol Verschuere en Freddy Maertens volgden hem op in 1980 en 1981. Ook Eric Vanderaerden en Rudy Matthijs genoten in 1984 en 1985 van dit voorrecht. Johan Museeuw won er zijn tweede etappe in de editie van 1980, terwijl Tom Steels er zijn vierde boeket van de editie 1998 pakte, getooid in de Belgische kampioenstrui.

In de 21ste eeuw zijn er maar twee Belgen die de armen hebben opgestoken op de beroemde avenue: Tom Boonen in 2004 en Geert Steegmans vier jaar later – wellicht het grootste succes uit zijn carrière.

Wat als Wout Van Aert deze zondag eindelijk eens een einde zou maken aan deze magere jaren?

Ontdek alle informatie over de Ronde van Frankrijk via deze link!