Deze voetballers zijn onmogelijk te haten

Sport | Voetballers die bij iedereen hetzelfde sentiment losweken in de loop van hun carrière zijn een zeldzaamheid. Ondanks hun onmiskenbare talent, kennen legendes als Lionel Messi, Cristiano Ronaldo of Sergio Ramos voor- en tegenstanders. Maar deze enkelingen wisten zowat het hele voetbalminnende publiek achter zich te scharen.

Door Pickx

Gepubliceerd op 18.08.20

2min

Gianluigi Buffon

Zonder een zweem van twijfel één van de beste doelmannen aller tijden. Buffon won in 2006 op een haar na de Gouden Bal als tweede keeper in de geschiedenis, na Lev Yachine in 1963, maar greep net naast eeuwige roem. Het sluitstuk van Juventus won zowat alles wat er te winnen valt bij zijn club, met slechts één leemte op zijn palmares: de Champions League. Hij hees de Wereldbeker in de lucht in 2006.

Wat nog straffer is: hij won de harten van alle voetbalsupporters met zijn onvolprezen talent en vooral zijn persoonlijkheid. Zijn duel met Iker Casillas deed nooit afbreuk aan het respect dat de twee heren voor elkaar koesteren. Respect dat hij zelfs voor zijn eeuwige rivalen aan de dag legde, zoals voor het Franse nationale elftal in 2016, toen de fans van de Squadra Azzura massaal de Franse hymne uitfloten en hij zijn tegenstanders steunde door te applaudisseren tijdens hun volkslied.

Carles Puyol

Een ware rots in de verdediging van FC Barcelona van 1999 tot 2014. Puyol stond voor één van de meeste iconische aanvoerders in het mondiale voetbal. Hij pakte alle mogelijke prijzen met de Catalanen, waaronder een historische ‘sextuple’ met het dreamteam in 2008-2009: zes prijzen in één seizoen. Hij heeft op één speler na, Xavi, de meeste wedstrijden voor de Blaugrana op zijn actief.

Voor het nationale team schreef hij mee geschiedenis door te triomferen als eindwinnaar op achtereenvolgens het EK 2008 en het WK 2010. De polyvalente krijger genoot altijd de bewondering van zijn teamgenoten en supporters, zowel de eigen als die van de grootste rivaal. Hij verkreeg dat respect mede door zijn eeuwige fair play in alle facetten van het spel. Van alle voorbeelden blijft zijn reactie tijdens de Clasico in Madrid in 2013 één van de strafste: Gerard Piqué kreeg een aansteker naar zijn hoofd gegooid vanuit de tribunes en wou die aan de scheidsrechter overhandigen om het voorval aan te klagen, wanneer Puyol het ding uit zijn handen grist en buiten de lijnen keilt, alsof er niets gebeurd was.

N'Golo Kanté

“Hij is klein, hij is braaf, hij heeft Leo Messi afgestopt maar we weten allemaal dat hij vals speelt, N’Golo Kanté!” De gezangen die ter ere van Kanté van de tribunes rolden nadat Frankrijk in 2018 het WK had gewonnen galmen nog steeds na in het Stade de France. Op de beelden van de ereronde van de Fransen in het imposante stadion valt er niet naast te kijken: de eeuwige kamerbrede glimlach van de ontwapenende middenvelder.

Ondanks de Belgische teleurstelling, blijven zijn timide aard net als zijn joie de vivre sympathie opwekken bij ons. Maar Kanté heeft niet enkel een hart van goud; hij is tevens een fenomenale kuitenbijter die in elk team waar hij kwam een titularisplaats veroverde. In tegenstelling tot een Sergio Busquets of Nigel De Jong zoekt de Parijzenaar nooit de grenzen van het toelaatbare op om ballen te recupereren. In 2018 dwong hij over de hele wereld respect af toen hij op elegante wijze één bepaalde Vlo wist af te stoppen… Leo Messi.

Ronaldinho

Op technisch vlak misschien wel de meest onderlegde voetballer van alle tijden. Ronaldinho kon een match beslissen wanneer hij dat wilde. Hij kon als een duivel uit een doosje iedereen verrassen met een klasseflits. Of dat nu bij PSG, Barcelona, AC Milaan of de Braziliaanse nationale ploeg was: hij deed het publiek kirren van plezier door zijn tegenstander hoorndol te draaien.

Helaas deden zijn uitwassen buiten het veld wat van zijn glans af. Maar in het collectief geheugen blijft de kleine Braziliaan met de eeuwige glimlach een artiest die menig voetballer inspireerde. Hij werd op handen gedragen door zijn fans en bewonderd door zijn tegenstanders, getuige de staande ovatie van het Madrileense publiek tijdens de Clasico in de Spaanse hoofdstad in 2005.