Robert Louis-Dreyfus: de rijke erfgenaam die Standard redde van de ondergang

Lang voordat hij zijn naam aan het opleidingscentrum van Standard de Liège leende, maakte Robert Louis-Dreyfus naam in de zakenwereld. Als erfgenaam van de steenrijke Franse familie Dreyfus, oprichters van de welvarende Groupe Louis-Dreyfus, besloot de jonge Robert om na zijn studie, zonder enige hulp van zijn familie, eveneens zakenman te worden. En met succes, want tientallen jaren later bleek de man een groot fortuin te hebben opgebouwd door het aankopen en verkopen van grote bedrijven zoals IMS Health, Saatchi en Saatchi of de beroemde Duitse sportkledingfabrikant Adidas.

Robert Louis-Dreyfus was niet enkel zakenman. Hij was ook gepassioneerd door sport, met name door voetbal. In 1996 werd hij, op verzoek van de burgemeester van de stad, voorzitter van ‘Olympique de Marseille’. Twaalf jaar lang stond hij aan het roer van de Zuid-Franse club. Ondanks dat hij als voorzitter onbesproken bleef, kon hij met Marseille maar wisselende successen boeken. De genaturaliseerde Fransman liet zijn geliefkoosde club echter nooit in de steek en investeerde bijna 220 miljoen euro in de club.

In 1998, twee jaar na de overname van OM, werd Louis-Dreyfus gevraagd om een nieuwe reddingsoperatie te doen. Deze keer was het zijn vriend Luciano D'Onofrio die hem overtuigde te investeren in de Belgische club, Standard de Liège. 

De reddingsoperatie was hoogst noodzakelijk want Standard stond op de rand van het faillissement. De Luikse club had meer dan 20 miljoen euro aan schulden en sportief bakten de Rouches er al 15 jaar niets meer van. Louis-Dreyfus ging in op D’Onofrio’s verzoek en investeerde veel geld in de club. Hij maakte meteen 30 miljoen euro over op de rekening van Standard en maakte D'Onofrio de nieuwe sterke man. Reto Stiffler, een Zwitserse hotelier en vriend van Louis-Dreyfus, werd voorzitter van de club maar bleef liever op de achtergrond. Het geld en de nieuwe pionnetjes deden Standard Luik heropleven.

De rol van Dreyfus bij de twee clubs zorgde voor enkele verrassende transfers die heel wat stof deden opwaaien. Zo zou er aan de transfers van Daniël Van Buyten, Vedran Runje, Joseph Yobo en Jurgen Cavens van Standard naar Marseille een reukje hebben gezeten volgens het Luikse gerecht. De juridische problemen kon Standard niet deren want het team begon te draaien. Het management had een sterke ploeg samengesteld die onder leiding van Michel Preud'homme in 2001 opnieuw kon aansluiten bij de top van het klassement.

In mei 2007 huldigde Standard haar opleidingsacademie in en vernoemde die naar haar geestelijke vader: Robert Louis-Dreyfus. Het was immers Louis-Dreyfus die ervoor pleitte om een state-of-the-art trainingscentrum op poten te zetten om op die manier de jeugd van Standard beter te kunnen begeleiden. Sinds de opening wordt de ‘Academy Robert Louis-Dreyfus’ beschouwd als één van de meest succesvolle opleidingscentra in Europa.

Deze investering bleek geen windeieren te hebben gelegd. Want slechts een jaar later, in 2008, wonnen de Rouches hun eerste titel na 25 jaar. Maar liefst drie jongeren van de club bleken van goudwaarde te zijn: Marouane Fellaini, Axel Witsel en Réginal Goreux. Het management was geslaagd in haar opzet: Standard terug op de rails krijgen en haar tot een succesvolle Belgische club laten uitgroeien. In 2009 konden de Rouches zelfs een tweede titel op rij pakken.

Een paar weken na het titelfeest stierf Robert Louis-Dreyfus aan leukemie. Het publiek van Sclessin rouwde om haar mecenas. Ze wisten goed wat de man voor de club had betekend. Na zijn dood wou de weduwe van Louis-Dreyfus de banden met Standard doorknippen en verkocht ze de club aan de Belgische zakenman: Roland Duchâtelet. De verkoop van de club betekende een einde van het tijdperk Robert Louis-Dreyfus aan de oevers van de Maas.