One day, one goal: Michael Owen bezorgt Argentijnse defensie een verkoudheid

Sport | Sommige doelpunten worden jaren na datum nog uitgebreid besproken, omwille van de schoonheid van uitvoering, de perfecte timing of de wedstrijdomstandigheden. Zo ook op het WK 1998, waar de amper 18-jarige wervelwind Michael Owen de Argentijnse defensie een verkoudheid bezorgt.

Door Pickx

Gepubliceerd op 28.05.20

2min

Michael Owen schiet als een komeet uit de startblokken in de begindagen van zijn voetballoopbaan. Na zijn debuut op 6 mei 1997 in het shirt van Liverpool, schopt hij het het jaar nadien meteen tot topschutter van de Premier League met 18 rozen. Bondscoach Glenn Hoddle kan dan ook niet om de jonge Engelsman heen in zijn definitieve selectie voor het WK 1998 in Frankrijk, waar de Three Lions de niet-kwalificatie vier jaar eerder en de ontgoochelingen van Mexico 86 (de Hand van God) en Italië 1990 (uitschakeling na strafschoppen in de halve finales tegen West-Duitsland) van zich af willen spelen.

Na een korte invalbeurt in de openingswedstrijd tegen Tunesië, scoort Owen al meteen in de tweede groepswedstrijd tegen Roemenië, al kan ook hij de nederlaag niet voorkomen (eindstand: 2-1). Glenn Hoddle besluit zijn ervaren vaste aanvalsduo Teddy Sheringham - Alan Shearer uit elkaar te halen en gunt het 18-jarige fenomeen een basisplaats in de beslissende wedstrijd tegen Colombia. In de achtste finales wacht het Argentinië van Gabriel Batistuta, Javier Zanetti en Diego Simeone. Tijd voor revanche voor de Hand van God 12 jaar eerder, denken Owen en co.

Wervelwind Owen bezorgt Ayala een verkoudheid

Op 30 juni 1998 kijken beide toplanden elkaar in de ogen in het Stade Geoffroy-Guichard in Saint-Etienne, voor wat de beste wedstrijd op het WK in Frankrijk zou worden. Na amper 10 minuten resulteren twee omgezette strafschoppen, waarvan eentje afgedwongen door Boy Wonder, in een 1-1 tussenstand. In de 16de minuut komt David Beckham in balbezit. Hij ziet Owen voor zich uit en speelt de jongeling het leer toe. Met een handig hieltje lanceert Owen zich en loopt hij op snelheid de logge José Chamot eraf. De enige die zich nu nog tussen de Engelse aanvaller en het doel bevindt is Roberto Ayala. Owen stormt op de Argentijnse verdediger af en zet hem met een flukse beweging op snelheid simpel in de wind, waarna hij het leer prachtig in de bovenhoek deponeert. Het magistrale doelpunt van de jongeling zet Engeland op een 1-2 voorsprong.

Net voor en net na de thee krijgt Engeland echter twee zware opdoffers te verduren. Eerst scoort Zanetti de gelijkmaker uit een vrije trap en daarna pakt Becks een domme rode kaart voor natrappen op Diego Simeone. De Three Lions houden nog heröisch stand tot aan de strafschoppen, maar daarin trekken de Albiceleste aan het langste eind. Een nieuwe ontgoocheling voor de trotste voetbalnatie. Het duurt jaren vooraleer de brokken tussen Beckham en de Engelse fans gelijmd raken.

Owen deemstert weg

Owens doelpunt zorgt ervoor dat hij meteen gebombardeerd wordt tot the next big thing op het internationale voetbaltoneel. "Het was surrealistisch om op amper 18-jarige leeftijd te mogen meespelen op een wereldkampioenschap", zou Owen er later over zeggen. "Ik had nooit gedacht dat ik dat zo vroeg in mijn carrière mocht meemaken. Meespelen op het WK en scoren tegen Argentinië heeft mijn leven voor altijd veranderd." De aanvaller met het babyface voegt er nadien nog 6 seizoenen bij de Reds aan toe, waarin zijn talloze doelpunten de club een UEFA Cup, FA Cup en twee League Cups bezorgen. In 2001 wordt de aanvaller ook uitverkoren tot Ballon d'Or.

Nadat hij in 2004 zijn transfer naar Real Madrid forceert gaat het echter steil bergafwaarts met de razendsnelle spits met het torinstinct. Blessures gooien alsmaar vaker roet in het eten, waardoor hij bij de Koninklijke en later ook bij Newcastle en Manchester United nooit meer zijn hoogvorm van weleer terugvindt. Te vroeg gepiekt zouden sommigen zeggen, maar zijn fenomenale rush tegen Argentinië neemt niemand hem toch nog af.

Fan van onze reeks van iconische doelpunten? Lees dan ook ons relaas over Pirlo's staaltje van branie tegen Parma!