One day, one goal: Emil Kostadinov dompelt Frankrijk in diepe rouw

Sport | Sommige doelpunten gaan jaren na datum nog vlot over de tongen, omwille van de schoonheid van de uitvoering, het onverwachte moment of de perfecte timing. Op 17 november 1993 zou de Bulgaar Emil Kostadinov naam en faam verwerven door in zijn eentje ervoor te zorgen dat Frankrijk niet mocht afzakken naar het WK van 1994.

Door Pickx

Gepubliceerd op 09.05.20

2min

Een puntje, meer had Frankrijk niet nodig om zich te plaatsen voor het wereldkampioenschap voetbal van 1994 in de Verenigde Staten. Met nog twee thuismatchen te gaan tegen Israël en Bulgarije rekenden de Fransen zich al rijk. Op 13 oktober 1993 kwam Israël, toen de laatste in Groep 6, op bezoek. Les Bleus zouden zich echter verslikken en pas in de slotseconden met 2-3 verliezen in eigen huis.

Een herkansing volgde een maand later tegen Bulgarije. Zo’n 50.000 fans maakten zich in het Parc des Princes in Parijs op voor een heus volksfeest. Net voor het ingaan van de 90^ste minuut stond het 1-1 op het scorebord, na goals van Eric Cantona en Emil Kostadinov. De kwalificatie lag voor het grijpen.

Ginola "vermoordt" de Fransen

Net dan versierde David Ginola, Frans invaller die dag, een vrije trap. Met een kort tikje aan de cornervlag leek het alvast de bedoeling om de bal daar zo lang mogelijk bij te houden en tijd te winnen. Maar Ginola besliste anders met een voorzet die over alles en iedereen waaide. Zestien seconden later en drie stationnetjes verder lag de bal in het doel van Frankrijk-doelman Bernard Lama. De trap van Kostadinov likte de onderkant van de lat, maar de 1-2 was gevallen. Niet Frankrijk, maar Bulgarije dat naar de tweede plaats in de groep wipte, mocht naar de VS een jaar later.

De Fransen konden hun ogen niet geloven. Bondscoach Gerard Houllier liep verbouwereerd weg, assistent-coach Aimé Jacquet wreef met zijn handen in het haar. In zijn interview na de match wist Houllier geen blijf met zijn woede. Hij omschreef de actie van Ginola als een misdaad tegen de ploeg. Het zou nooit meer goedkomen tussen hen. Ook de pers spaarde Ginola niet. Kranten omschreven de flankaanvaller als de moordenaar van het Franse voetbal.

Binnengesmokkeld

Ginola zou het nog tot 1995 volhouden in Frankrijk, om nadien te verkassen naar Engeland. “Maar die ene voorzet zal me blijven achtervolgen voor de rest van mijn leven”, schreef Ginola in zijn autobiografie die in 2000 uitkwam. Voor het Franse nationale team zou hij nooit meer een hoofdrol spelen. Voor het EK van 1996 werd hij, net als Eric Cantona, niet geselecteerd, wegens “te egocentrisch”.

Keusheer op dat moment was Jacquet, die in 1993 het roer zou overnemen van Houllier. De Fransen zouden onder zijn leiding vier jaar later alle zorgen vergeten. In eigen land kroonde Frankrijk zich op het WK van 1998 tot wereldkampioen.

En de Bulgaren? Die zouden hun beste WK ooit beleven in 1994. Het land, met speerpunten als Kostadinov, Hristo Stoichkov, Yordan Letchkov en Trifon Ivanov overleefde de groepsfase en schakelde in de knock-outronde Mexico (na strafschoppen) en Duitsland (2-1) uit. In de halve finale bleek Italië met 2-1 echter te sterk. In de troostfinale was Zweden met 4-0 duidelijk de betere.

De goal van Kostadinov die Frankrijk in diepe rouw onderdompelde, zou vele jaren later nog een extra dimensie krijgen. Pas in 2011 verklapte toenmalig ploegmaat Zlatko Yankov dat Kostadinov en Luboslav Penev, die de assist gaf voor 1-2, illegaal in Frankrijk waren geraakt. De twee werden voor het duel binnengesmokkeld omdat hun visa niet in orde waren.

Lees ook hier de One day, one goal van gisteren, die over het spookdoelpunt van Frank Lampard op het WK van 2010.