Unforgettable: Justine Henin bezorgt België olympisch goud

Sport | Nu Kim Clijsters aan een nieuwe tenniscarrière aan het timmeren is, hebben velen onder ons al zeker eens teruggedacht aan de gouden periode voor België, toen Clijsters en Justine Henin het vrouwentennis domineerden. Ideaal om eens stil te staan bij zo’n historisch sportmoment, met name de gouden medaille van Henin op de Olympische Spelen van 2004 in Athene.

Door Pickx

Gepubliceerd op 29.04.20

1min

Henin staat in 2004 op het hoogtepunt van haar kunnen. Ze bekleedt de nummer 1-positie op de WTA-ranking en wist ook al drie grandslamtoernooien te winnen: Roland Garros en de US Open in 2003 en de Australian Open in 2004.

Maar de rest van het seizoen verloopt minder goed voor Juju. Een ziekte gooit roet in het eten. Henin krijgt last van het cytomegalovirus, een virus dat je kan vergelijken met klierkoorts. Zo wordt ze snel uit Roland Garros gemept, Wimbledon laat ze aan haar voorbijgaan.

In augustus trekt een herstelde Henin wel naar de Spelen in de Griekse hoofdstad Athene. De verwachtingen zijn, ondanks de hoge wereldranking, vrij laag gezien de minimale voorbereiding. Toch weet ze op het hardcourt te verbazen. Ze klopt achtereenvolgens Barbora Strycova, Maria Vento-Kabchi, Nicole Pratt en Mary Pierce. Maar vooral haar halve finale tegen de Russin Anastasia Myskina wordt een regelrechte nagelbijter.

De verrijzenis van Juju

Myskina, die dat jaar Roland Garros had gewonnen, leek de olympische droom van Henin aan diggelen te slaan. Henin won set 1 met 7-5, set 2 ging met dezelfde cijfers naar de Russin. Vervolgens stoomt Myskina naar een 5-1 voorsprong in de finale set, waarbij ze zelf mag serveren voor de winst.

Maar met de rug tegen de muur mept Henin Myskina alsnog van de baan. Haar heuse comeback wordt beloond na een nagelbijtende 8-6 in het voordeel van de Belgische. Myskina verlaat het terrein in tranen. De Russin had geen fut meer in haar lijf en zou ook de partij om het brons verliezen.

“Ik had bij die 5-1 achterstand niets meer te verliezen”, denkt Henin daarop terug. “Ik gaf alles wat ik nog had, want ik had geen zin om de dag erna voor brons te spelen."

Niet meer af te stoppen

Met het momentum helemaal in het voordeel van Henin, trekt de Belgische richting de olympische finale. Daarin wacht een confrontatie met de Française Amélie Mauresmo. "Na wat me overkomen was in de halve finale, had ik niet het gevoel dat er me nog veel kon overkomen. Ik was zeker van mijn stuk: ik zou die match winnen”, zegt Henin daarover.

Aan de cijfers en de prestatie te zien, klopt haar uitleg als een bus. Henin klaart de klus met twee keer 6-3 en mag zo pronken met de gouden medaille. Henin werd zo de tweede Belgische vrouw die een gouden medaille wist te behalen op de Olympische Spelen. In Atlanta (1996) pakte judoka Ulla Werbrouck (-70 kg) ook al goud.

Vier jaar na haar olympische medaille zou Henin aankondigen te stoppen met haar profcarrière, om een jaar later echter terug te keren. Haar comeback zou echter geen grandslamzeges meer opleveren, waarna ze in 2011 definitief haar racket opbergt. Henin verzamelde in totaal 43 WTA-toernooizeges, waarvan zeven overwinningen in grandslamtoernooien. Ze won vier keer Roland Garros, twee keer de US Open, één keer de Australian Open en twee keer de Masters.