One day, one goal: eigen doelpunt kost Andrés Escobar het leven

In de aanloop naar het WK voetbal in 1994 in de Verenigde Staten dicht voetbalgrootheid Pélé het tot dan toe eerder onbekende Colombia een kans op eindwinst toe. Niet eens zo gek, als je bedenkt dat het Zuid-Amerikaanse land op dat moment over een topgeneratie beschikt met onder meer aanvoerder Andrés Escobar, Freddy Rincon, krullenbol Carlos Valderrama en de knotsgekke doelman René Higuita, die het WK zal moeten missen wegens een iets te innige band met die andere Escobar, Pablo. Een ploeg bovendien die in de laatste kwalificatiematch Argentinië een serieuze bolwassing gaf. De wedstrijd die de Albiceleste moesten winnen, eindigt in een 0-5 blamage.

Onder leiding van bondscoach Francisco Maturana trekken Los Cafeteros dus richting de VS, met als doel om het door drugs en corruptie verscheurde land zijn verloren trots terug te geven. Zal dat even anders uitdraaien!

Al op de eerste speeldag van groep A loopt het mis voor de Colombianen. Tegen een sterk counterend en uitgekookt Roemenië slikt het meteen een 1-3 nederlaag. Onmiddellijk wordt de ploeg overstelpt met doodsbedreigingen, want criminele gokkers hadden veel geld ingezet op een goede prestatie van 'hun' Colombia. Bondscoach Maturana ziet zich zelfs genoodzaakt om veteraan Gabriel Gómez aan de kant te houden voor de tweede wedstrijd, anders zou de hele ploeg het met hun leven bekopen...

Het is dus onder hoogspanning dat de geelhemden op de tweede speeldag het gastland Verenigde Staten partij geven, een ploeg waar ze de voorbije jaren geregeld de vloer mee aanveegden. Ondanks (of is het dankzij) de druk op het thuisfront starten de Colombianen furieus aan de partij, maar ze slagen er niet in om de score te openen.

En dan wijst de klok minuut 35 aan. De Amerikanen zetten een aanval op over de linkerflank, vanwaar John Harkes een lage voorzet verstuurt richting de tweede paal. De 27-jarige Escobar, aanvoerder en boegbeeld van Atlético Nacional, probeert met een tackle de bal te ontzetten, maar dat mislukt schromelijk. El Caballero del Futbol, de gentleman van het voetbal, tikt het leer voorbij een kansloze doelman Oscar Cordoba in het eigen doel. Escobar ligt languit op het veld en slaat de handen om het hoofd, waarna hij rechtkruipt en verweesd voor zich uit staart. Beseffend dat het nu wel heel moeilijk zou worden.

Uiteindelijk zou Colombia de partij met 2-1 verliezen. In de laatste groepswedstrijd wordt Zwitersland simpel met 2-0 opzij gezet, maar dat volstaat niet om zich te kwalificeren voor de volgende ronde. De Colombianen druipen af en keren met lege handen terug naar een furieuze broeihaard.

Na de uitschakeling neemt Escobar geen blad voor de mond en laat hij een ondertussen legendarisch geworden column neerpennen in El Tiempe, een van de grootste kranten uit zijn thuisland. "Het leven stopt hier niet, we moeten doorzetten. Hoe moeilijk het ook is, we moeten onze rug rechten. We zien elkaar gauw terug, want het leven eindigt hier niet."

Jammer genoeg voor Escobar zullen die woorden hem later zuur opbreken. Tegen het advies van zijn vrienden en ploegmaats in wil de verdediger, die voor het volgende seizoen een contract getekend heeft bij AC Milan, zich niet wegsteken. En dus trekt hij op 1 juli 1994 het nachtleven in Medellin in, de stad die jarenlang onder het bewind van zijn naamgenoot en drugsbaron Pablo Escobar stond.

Het zal nooit helemaal duidelijk worden wat er zich die avond precies afspeelde, maar een groepje heethoofden begint Escobar te treiteren met zijn owngoal, waarna de aanvoerder van de nationale ploeg in zijn wagen stapt en naar het groepje terugrijdt om hen van antwoord te dienen. Een vergissing zou later blijken, want plots wordt er een wapen getrokken en krijgt El Caballero del Futbol liefst zes kogels in de rug. Alle hulp kan niet meer baten.

Algemeen wordt aangenomen dat Juan en Pedro Gallon, notoire bendeleden die Pablo Escobar mee ten val brachten, achter de moord zitten. Ze slagen er echter in om hun bodyguard Humberto Castro Muñoz te laten opdraaien voor de feiten. Muñoz krijgt in eerste instantie 43 jaar celstraf, maar komt na 11 jaar terug vrij wegens goed gedrag.

Of het om een afrekening gaat omwille van zijn owngoal of gewoon een uit de hand gelopen ruzie zullen we wellicht nooit weten. Wat wel vaststaat, is dat zonder Escobars owngoal de verdediger wellicht nog in leven was geweest. Of hoe een doelpunt ook levens kan beëindigen.