On this day: Lucien Petit-Breton wint allereerste Milaan - San Remo

Sport | Om het bloedende wielerhart van menig liefhebber toch enigzins te stelpen, zoomen we in deze aflevering van On this day in op de allereerste editie van Milaan - San Remo. De Fransman Lucien Petit-Breton zou met de bloemen aan de haal gaan in een wedstrijd die zou uitgroeien tot een ware wielerklassieker.

Door Pickx

Gepubliceerd op 14.04.20

2min

Op 18 oktober 1882 ziet ene Lucien Georges Mazan het levenslicht. Wat niemand dan ook maar kan bevroeden, is dat deze Fransman zal uitgroeien tot een van de eerste grote namen in het internationale wegwielrennen.

Omdat vader Mazan geen grote fan is van het wielertalent van zijn zoon, besluit de jonge Fransman, na een jarenlang verblijf in Argentinië dat hem de bijnaam 'de Argentijn' zal opleveren, om zijn wielerlicentie aan te vragen onder de naam Breton (inwoner van Bretagne, zijn geboortestreek). Het lot wil echter dat er al een Lucien Breton rondrijdt op de Franse wegen en dus wordt uiteindelijk Petit-Breton de naam waarmee Lucien faam zal maken in het wielrennen.

Eerste bloemen in La Primavera

Nadat Lucien Petit-Breton in 1905 het werelduurrecord op zijn naam wist te plaatsen en het jaar nadien Parijs-Tours op zijn palmares mocht bijschrijven, kent de Frans-Argentijnse wielrenner zijn beste jaar in 1907.

Datzelfde jaar staat ook voor het eerst een nieuwe Italiaanse eendagswedstrijd op het menu: Milaan - San Remo, waarmee koersorganisator Eugenio Costamagna het wielerhart van het land (Milaan) wou verbinden met toenmalige toeristische trekpleister San Remo.

Een tocht van 288 kilometer over vaak erg slechte wegen, met de beklimming van de Passo di Turchino als extra moeilijkheid werd aan het deelnemersveld voorgeschoteld. Dat geraakte al voor de start echter serieus uitgedund: slechts 33 van de voorziene 62 wielrenners namen vanwege de slechte weersomstandigheden de start in Milaan.

In de wedstrijd zelf maakte lokale held Giovanni Gerbi op de steile stroken van de Turchino het verschil, waarna enkel de Fransen Gustave Garrigou en Lucien Petit-Breton de aansluiting nog konden maken. Met zijn drieën stoomden ze richting San-Remo. Maar, op enkele kilometers van de eindmeet, voelde Gerbi het moment gekomen om zijn bijnaam 'De Rode Duivel' alle eer aan te doen. Hij reed Garigou half van de baan, om zo zijn ploegmaat Petit-Breton een vrijgeleide te geven naar de overwinning. Petit-Breton nam het cadeau in dank aan, de diskwalificatie van zijn ploegmaat, die teruggeplaatst werd naar de derde plaats, kon de sfeer niet meer bederven.

Eerste tweevoudige Tourwinnaar

Dat Petit-Breton echter niet alleen uit het goede klassieke hout gesneden was, toonde hij later datzelfde jaar, toen hij zijn eerste Tourzege mocht vieren. In die periode werd de overwinning in La Grande Boucle toegekend via een puntensysteem, dus het zware tijdsverlies in de vijfde etappe tussen Lyon en Grenoble kon de 25-jarige Fransman er niet van weerhouden zijn eerste Touroverwinning op zak te steken. Opnieuw strandde Gustave Garrigou op een ondankbare tweede plaats.

Het jaar erop domineerde het Peugeot-team van Petit-Breton de Ronde van Frankrijk. De eerste vier plaatsen van het eindklassement werden door renners van de Franse autosponsor ingenomen. Petit-Breton totaliseerde 36 punten en finishte maar een keer buiten de eerste vier. In combinatie met zijn vijf etappezeges leverde het hem zijn tweede opeenvolgende Touroverwinning en een plaatsje in de geschiedenisboeken op, want de Fransman was de eerste die erin slaagde om tweemaal de ronde van zijn land te winnen.

Dat was meteen ook het laatste succes in de carrière van 'de Argentijn'. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, zat het wielerbestaan van Petit-Breton er definitief op. Hij trad toe tot het Franse leger en kwam op 20 december 1917 om het leven in een auto-ongeval.