On This Day: Eddy Planckaert wint Parijs-Roubaix met kleinste verschil ooit

Sport | Het is vandaag exact 20 jaar geleden dat misschien wel de spannendste Parijs-Roubaix ooit werd gereden. In een spurt met vijf renners op de piste van Roubaix kroonde op 8 april 1990 Eddy Planckaert zich tot de primus van de dag. Al was er wel een fotofinish nodig om Planckaert zijn eerste en enige zege in de Hel van het Noorden te bevestigen.

Door Pickx

Gepubliceerd op 08.04.20

2min

De 88^e editie van Parijs-Roubaix zou een droge editie worden. Geen slik op de kinderkopjes, maar stof alom. Ook de wind blaast fel die dag. Hoewel er vanaf het begin in de race een vluchtersgroepje wordt gevormd, zal het vuur in deze Parijs-Roubaix al snel opgepookt worden door onder meer Eddy Planckaert van het team Panasonic-Sportlife.

“Laat je zakken, of ik rij je de greppel in”

Dat gebeurt tijdens de gevreesde passage doorheen het Bos van Wallers-Arenberg, een van de zwaarste stroken in de Hel van het Noorden. Planckaert heeft die dag een hoogvorm te pakken en etaleert dat maar al te graag door vroeg de schifting door te voeren. Het is dan nog zo’n 100 kilometer tot de finish, maar voor Planckaert gaat het nog steeds te traag. Hij trekt er vol met zijn snoet in de wind alleen op uit, tot grote frustratie van zijn ploegleider Peter Post.

Medeploegleider en broer Walter Planckaert probeert in te praten op Eddy: “Laat je zakken, of ik rij je de greppel in”, was de duidelijke boodschap van Walter. Broer Eddy wil echter van geen wijken weten en blijft eigenwijs doorrijden.

In de achtervolging op Planckaert, die dan op kop van de koers rijdt met de Fransman Martial Gayant en Kurt Van Keirsbulck, zien we vooral een bedrijvige Laurent Fignon. Niet hij, maar andere kanonnen als Steve Bauer en Edwig Van Hooijdonk kunnen wel het gat toerijden op het groepje van Planckaert.

Ook de Canadees Bauer beschikt die dag over sterke benen en demarreert slag om slinger. Planckaert kan volgen, net als Van Hooijdonk. In het peloton proberen enkele jongens nog de kloof te dichten, maar de ploeg van Panasonic-Sportlife legt de boel vakkundig lam.

Fotofinish moet uitsluitsel brengen

Het drietal zal dan ook als eerste de piste van Roubaix opdraaien. Op korte afstand echter is de Fransman Gayant sterk kunnen terugkomen, met in zijn wiel Planckaert-luitenant Jean-Marie Wampers, die het jaar daarvoor nog Parijs-Roubaix won. Snel sluiten de twee aan bij de kopgroep, we gaan richting een sprint met vijf op de piste van Roubaix.

Van Hooijdonk is de eerste die zijn spurt op gang brengt. Bauer springt meteen naar het wiel, Planckaert volgt de lijn van Bauer. Planckaert wil wat hogerop de piste zijn twee kompanen voorbij steken, maar net op dat moment valt Van Hooijdonk wat stil en belemmert hij Planckaert een vrije doorgang. Bauer lijkt hierdoor af te stevenen op een eerste zege ooit in Parijs-Roubaix, maar op de meet komt er nog een ultieme jump van Planckaert.

Niemand die de handen in de lucht steekt, zelfs de twee protagonisten kijken elkaar aan. Wie heeft nu gewonnen? Het is dan wachten op de finishfoto. Uiteindelijk komt de bevrijding er voor het Belgische wielerpubliek: met een verschil van een paar millimeter pakt Planckaert, twee jaar na zijn zege in de Ronde van Vlaanderen, zijn eerste zege in Parijs-Roubaix.

Voor Planckaert zou het zijn laatste grote zege worden. Amper een jaar later hangt hij zijn fietst aan de haak. Zijn winst in Parijs-Roubaix staat nog steeds te boek als de zege met het kleinste verschil ooit.