10 legendarische duels op Roland Garros

Sport | 10 legendarische duels op Roland Garros

Door Pickx

Gepubliceerd op 28.05.13

3min

Het gravel van Roland Garros heeft altijd al voor beklijvende duels gezorgd. De rivaliteit tussen Evert en Navratilova, de opkomst van nieuwe talenten als Chang en Seles en natuurlijk spannende wedstrijden met onze Belgische meisjes Clijsters en Henin... de geschiedenis van Roland Garros bulkt van de memorabele momenten. Wij kozen tien duels uit om nooit te vergeten!

Lendl - McEnroe in 1984

De Amerikaan John McEnroe leek onklopbaar in 1984 met zijn indrukwekkend serve & volley spel. De nieuwe nummer één van het mannentennis, na het vertrek van Björn Borg, had op dat moment al vijf Grand Slams op zijn naam staan: drie maal de US Open en twee maal Wimbledon. De finale tegen de Tsjech Ivan Lendl begint als eenrichtingsverkeer en McEnroe wint al gauw de eerste twee sets. Daarna begint de machine te sputteren en uiteindelijk breekt McEnroe na meer dan drie uur wedstrijd met 3-6, 2-6, 6-4, 7-5 en 7-5. Voor Lendl is het zijn eerste Grand Slam overwinning. McEnroe zal later nooit meer in de finale staan.

Evert - Navratilova in 1985

De rivaliteit tussen Chris Evert en Martina Navratilova beheerste jarenlang het vrouwentennis. Op Roland Garros spelen de twee vier finales tegen elkaar. Navratilova kan slechts één keer winnen: in 1984, waarna ze een jaar lang onklopbaar lijkt. Tot de finale van Roland Garros in 1985: Evert wint na een spannend duel van bijna drie uur met 6-3, 6-7 en 7-5 en kroont zich opnieuw tot de nummer één in het vrouwentennis. Evert zou Roland Garros in totaal zeven keer winnen, dat is nog altijd een record.

Chang - Lendl in 1989

Michael Chang was de sensatie van 1989. Bij zijn tweede deelname aan Roland Garros treft de Amerikaanse tiener drievoudig winnaar Ivan Lendl in de achtste finales, op dat moment de nummer één van de wereld. Chang drijft Lendl tot een vijfde set waarin hij onder andere uitpakt met een onderhandse opslag en in het terrein komt staan bij matchpunt op een opslag van zijn tegenstander. Helemaal gedestabiliseerd slaat Lendl een dubbele fout. Uiteindelijk wint Chang het toernooi na een nieuwe vijfsetter tegen Stefan Edberg. Hij is dan 17 jaar en 3 maand oud, nog altijd een record.

Graf - Seles in 1989

Monica Seles wint Roland Garros in 1990 op amper 16-jarige leeftijd. Maar ook bij haar debuut een jaar eerder liet ze zich al opmerken. Na een eenvoudige overwinning in de kwartfinales tegen de Bulgaarse Maleeva, treft Seles Steffi Graf in de halve finale, op dat moment de nummer één in het vrouwentennis. De wedstrijd lijkt een formaliteit te worden voor Graf die de eerste set eenvoudig op haar naam schrijft. Maar dan keert het: Seles wint de tweede set en komt 3-0 voor in de derde set. Uiteindelijk geeft de ervaring van Graf toch de doorslag, maar Seles heeft definitief haar visitekaartje afgegeven. Ze zal later nog tien Grand Slam toernooien op haar naam schrijven.

Kuerten - Bruguera in 1997

De Braziliaan Gustavo Kuerten verbaast iedereen in 1997. Als nummer 66 van de wereldranking en niet-reekshoofd schopt hij het tot winnaar. Daarbij verslaat hij drie ex-winnaars: Thomas Muster in de derde ronde, Yevgeny Kafelnikov in de kwartfinale en Sergi Bruguera in de finale. Die finale verloopt uiteindelijk nog vrij gemakkelijk voor Kuerten met 6-3, -6-4 en 6-2. De Braziliaan ontpopt zich tot publiekslieveling van het Frans publiek en zal het toernooi nog twee keer winnen.

Capriati - Clijsters in 2001

In 2001 was Kim Clijsters de eerste Belgische die de finale van een Grand Slam toernooi bereikte. In de halve finale toont ze zich de betere van Justine Henin. In de finale krijgt Clijsters de Amerikaanse Jennifer Capriati tegenover zich, de winnares van de Australian Open dat jaar. Clijsters wint de eerste set met 6-1 maar moet het onderspit delven in de tweede set. In de derde set gaat het er uiterst spannend aan toe: Clijsters komt vier keer op twee punten van de overwinning. Uiteindelijk geeft ze zich pas gewonnen bij 12-10, de langste derde set uit de geschiedenis van het vrouwentennis op Roland Garros.

Henin - Williams in 2003

Op weg naar haar eerste Grand Slam overwinning in 2003 waren alle middelen toegestaan voor Justine Henin. In de halve finale tegen Serena Williams heeft Henin drie sets nodig. In de derde set steekt Henin bij een opslag van de Amerikaanse haar hand op omdat ze nog niet klaar is, maar de umpire heeft dit niet gezien. De opslag van Williams belandt in het net, maar Henin doet alsof haar neus bloedt. Het Parijse publiek kiest tijdens de wedstrijd duidelijk de kant van onze landgenote, wat voor een erg vijandige sfeer zorgt. Uiteindelijk wint Henin wel verdiend met 6-2, 4-6 en 7-5. Ze zou het toernooi later nog drie keer winnen.

Santoro - Clément in 2004

Fabrice Santoro en Arnaud Clément strijden in 2004 twee dagen lang om een plaats in de tweede ronde. De wedstrijd duurt 6 uur en 33 minuten en draait uiteindelijk uit op een overwinning voor Santoro met 6-4, 6-3, 6-7, 3-6 en 16-14. De wedstrijd is nog altijd de langste uit de geschiedenis van Roland Garros. Op andere Grand Slams deden alleen John Isner en Nicolas Mahut er nog langer over op Wimbledon. Santoro zou uiteindelijk in de derde ronde worden uitgeschakeld door een andere Fransman, Mutis.

Gaudio - Coria in 2004

Ook de finale in 2004 is gedenkwaardig. De wedstrijd tussen de Argentijnen Gaston Gaudio en Guillermo Coria is er een van een onwaarschijnlijke ommekeer. Coria, op dat moment de nummer drie ter wereld, wint de eerste twee sets eenvoudig en komt ook 4-3 voor in de derde. Dan draait het spelbeeld helemaal om. In de vijfde set verstijft Coria helemaal van de krampen en de angst om te verliezen. Gaudio kan twee matchballen redden en wint uiteindelijk de match met 0-6, 3-6, 6-4, 6-1 en 8-6.

Nadal - Söderling in 2010

Rafael Nadal wint zijn eerste Roland Garros in 2005 op 19-jarige leeftijd. Ook de drie volgende jaren schrijft Nadal het toernooi op zijn naam. De Zweed Robin Söderling is de eerste die hem kan verslaan op het Parijse gravel in de achtste finales in 2009. Söderling zal dat jaar de finale verliezen van Roger Federer. Een jaar later kan Nadal revanche nemen op zijn zwarte beest in de finale. Hij verslaat Söderling vrij eenvoudig in drie sets en wordt opnieuw de nummer één van de wereld. Sindsdien is Nadal opnieuw ongeslagen op Roland Garros.