Belgische sporthelden: Johan Museeuw werd de Leeuw van Vlaanderen in de Hel van het Noorden

Sport | Als je in de wielersport een foto naast het woord ‘wederopstanding’ zou moeten zetten, zou Johan Museeuw de geknipte kandidaat zijn. Zijn overwinning in 2000 in Parijs-Roubaix was een prachtig voorbeeld van veerkracht en moed.

Door Pickx

Gepubliceerd op 30.08.23

1min

Midden jaren 90 was Johan Museeuw een van de beste wielrenners van het moment. Hij werd wereldkampioen in 1996, won een reeks grote klassiekers en verschillende monumenten zoals Parijs-Roubaix, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race en de Brabantse Pijl.

Museeuw kon zijn tegenstanders helemaal murw rijden, zoals in 1996 in Parijs-Roubaix. Hij kwam toen samen met ploegmaats Bortolamo en Tafi aan en wist zonder sprint de zege binnen te halen. Toch kreeg hij nadien kritiek omdat er zonder zege in een sprint "te weinig glans" was. Museeuw hield dit in zijn achterhoofd.

Vrees voor amputatie

In 1997 eindigde de Belg als derde in Parijs-Roubaix en in 1998 keerde hij vol ambities terug. De omstandigheden waren echter dramatisch met regen en modder. Tot overmaat van ramp ging hij tegen de vlakte. De gevolgen waren groot met een gebroken knieschijf. Erger nog: de wond raakte ontstoken en er was zelfs even vrees voor een amputatie.

Op 32-jarige leeftijd dachten velen dat dit mogelijk het einde van zijn carrière zou kunnen betekenen. Maar de wielrenner van Mapei stond altijd te boek als iemand met veel wilskracht. Hij wist ook deze strijd te winnen. Na maanden revalidatie hervatte hij in 1999. Hij boekte meteen succes door Dwars door België (tegenwoordig Dwars door Vlaanderen) te winnen. Daarnaast behaalde hij een podiumplaats in Kuurne en in de Ronde van Vlaanderen.

Prachtige solo

In 2000 was hij weer op topniveau. In het voorjaar won hij de Omloop en de Brabantse Pijl. Alle ogen waren dan ook op hem gericht in Parijs-Roubaix. Kon Museeuw daar nog eens schitteren? Op 53 kilometer van de finish ging hij er alleen vandoor en zorgde voor een fantastische rit. Eentje voor de geschiedenisboeken.

"Het was, geloof ik, het juiste moment", zei Museeuw bij zijn aankomst. De West-Vlaming maakte een keuze die bijzonder goed uitpakte. Uiteindelijk zou hij een handvol seconden voorsprong hebben op zijn eerste achtervolgers. Toen Museeuw na zijn indrukwekkende zege over de finish kwam, wees hij naar zijn knie. Die kostte hem bijna zijn carrière, maar hij vocht keihard terug. Museeuw kreeg toen de bijnaam die voor eeuwig en altijd aan hem verbonden zal blijven: de Leeuw van Vlaanderen.

Lees ook: