Belgische sporthelden: Nafi Thiam wint olympisch goud in een glorieuze intrede op het wereldtoneel

Sport | Tien jaar geleden was Nafissatou Thiam nog een jonge belofte in de Belgische atletiekwereld. Vandaag is ze de koningin van haar sport, met twee olympische titels op haar naam, waaronder eentje die in Rio haar leven veranderde.

Door Pickx

Gepubliceerd op 14.06.23

2min

Nafissatou Thiam, de Naamse dochter van een Belgische moeder en een Senegalese vader, is al enkele jaren een grootheid in de zeven- en vijfkamp. Het begon met enkele medailles bij de jeugd, en nadat ze op 21-jarige leeftijd olympisch goud behaalde op de Spelen in Rio in 2016, werd ze een waar Belgisch sporticoon.

2020 als doel

Nafi Thiam kwalificeerde zich maar nipt voor de zevenkamp op de Olympische Spelen in Rio. Toen waren er maar enkelen die geloofden dat ze daar een belangrijke rol kon spelen. Zo zei ze destijds zelf in de krant La Dernière Heure: “Mijn doel is nog steeds 2020. Zelfs als ik in 2016 al iets kan verwezenlijken, denk ik dat ik het in 2020 nog beter kan doen. Vier jaar is lang. Zelfs in één jaar tijd, tussen nu en Rio, kan er veel gebeuren.”

In Brazilië was Jessica Ennis-Hill, de titelverdedigster, de grote favoriet. Maar Thiam demonstreerde al snel dat ze niet van plan was om het haar rivale makkelijk te maken. In het eerste onderdeel, de 100 meter horden, liet onze landgenote haar recordtijd optekenen. Ze volgde dat op met een gedeeld wereldrecord in het hoogspringen tijdens een zevenkamp en was daarna de beste in het kogelstoten. Het publiek in het olympisch stadion in Rio de Janeiro scandeerde enthousiast de naam van Nafi Thiam, en dan moest het allemaal nog beginnen.

Tranen van geluk

Op 13 augustus 2016 ging de tweede en laatste dag van de olympische zevenkamp in. Thiam begon de dag op de tweede plaats nadat ze in het onderdeel 200 meter de schade wist te beperken. Ze had een achterstand van twaalf punten op leidster Katarina Johnson-Thompson. Maar dan verbeterde Thiam haar persoonlijk record in het verspringen. Thiam had een geblesseerde elleboog en begon dus met niet al te veel moed aan het speerwerpen, maar verbeet de pijn. De speer landde op 53,13 meter, alweer een nieuw record.

Met alleen nog de 800 meter te gaan – niet het beste onderdeel van Thiam – had ze 142 punten voorsprong op grote rivale Jessica Ennis-Hill. Dat komt neer op een buffer van tien seconden. Thiam bleef bij de les en werkte de race uiteindelijk perfect af. Ze werd tot kampioen gekroond met een score van 6.810 punten, 35 punten meer dan Ennis-Hill en 302 punten meer dan haar persoonlijke record. Met die glansprestatie werd Thiam de vierde Belgische olympisch kampioene ooit in het atletiek.

“Maanden na Rio moest ik nog steeds huilen wanneer ik er in mijn auto aan dacht”, vertelde Thiam later. “De manier waarop ik de pijn wist te overwinnen en mentaal sterk te blijven pakt me. Ik had voor ik naar Rio ging nooit gedacht dat ik zo sterk was.”

Het was het begin van een lange reeks successen, want Thiam zou de jaren nadien de ene gouden medaille na de andere opstrijken. Ze mikt nu op een derde Olympische titel in Parijs in 2024. En het begon allemaal in Rio, waar ze op een avond in augustus de Brabançonne door de luidsprekers liet knallen en geëmotioneerd de overwinning vierde aan de zijde van Olympische legende Usain Bolt.

Lees ook: