On this day: Lucien Van Impe zegeviert als laatste Belgische Tourwinnaar

Sport | Dag op dag 44 jaar geleden mocht Lucien Van Impe zich op het hoogste schavotje hijsen op de Champs-Elysées. Een terugblik op het exploot van de laatste Belgische Tourwinnaar in 1976.

Door Pickx

Gepubliceerd op 18.07.20

1min

Lucien Van Impe staat nu al jaren lang te boek als de laatste Belgische Tourwinnaar. De klimgeit uit Mere puurt uit zijn 15 opeenvolgende deelnames aan de grootste wielerronde ter wereld 5 podiumplaatsen, maar sleept enkel in 1976 de gele trui in de wacht. De Kleine van Mere moest het in zijn carrière hoofdzakelijk van zijn stel klimmersbenen hebben, wat hem liefst 8 bolletjestruien oplevert: 6 in de Ronde van Frankrijk (een record dat hij in 2004 moest afgeven aan Richard Virenque) en 2 in de Ronde van Italië.

Ondanks de concurrentie van de Nederlander Joop Zoetemelk en de Franse chouchou Bernard Thévenet is 1976 de zomer van Van Impe. Een terugblik.

Tour der Belgen

Na de dominantie van Eddy Merckx eind jaren 60 tot midden jaren 70 ruikt Lucien Van Impe in 1976 zijn kans in een Tour waarin de Kannibaal niet aan de start verschijnt. Wel van de partij zijn onder meer de Nederlander Joop Zoetemelk, eeuwige tweede Raymond Poulidor en de Franse uittredende winnaar Bernard Thévenet. In totaal verschijnen in de tropische zomer van 1976 130 renners aan de start voor een tocht van 4016,5 km die hen gespreid over 22 etappes van Saint-Hilaire-de-Riez naar Parijs zou brengen.

In de eerste week is het woord zoals gewoonlijk grotendeels aan de spurters en rijgt Freddy Maertens de overwinningen aaneen. Zijn teller zou uiteindelijk halt houden bij 8 Tourzeges. Voor Van Impe staan in zijn verbeten strijd met Zoetemelk twee etappes met rood aangestipt. De negende etappe naar Alpe d'Huez en de koninginnenrit naar Pla d'Adet. Op de Alp moet de Kleine van Mere nog zijn meerdere erkennen in de Nederlander, maar mag hij wel de gele trui omgorden. In opdracht van zijn Franse ploegleider Cyrille Guimard speelt hij nadien zijn trui nog even kwijt, om in de veertiende etappe op de flanken van de Pla d'Adet de puntjes definitief op de i te zetten. Op 18 juli 1976 mag Van Impe met de gele trui staan pronken op het hoogste schavotje.

Mysterieuze aanrijding verhindert tweede opeenvolgende Tourzege

Ei zo na breit de klimgeit er het jaar nadien een tweede opeenvolgende opperste bekroning aan, maar in de zeventiende etappe naar Alpe d'Huez slaat het noodlot ongenadig toe. Of was er die dag meer aan de hand? Van Impe wint twee dagen voordien de rit naar Avoriaz en demarreert op 19 juli 1977 richting de mythische col met 21 haarspeldbochten.

Wanneer zijn voorsprong op zijn naaste concurrent Bernard Thévenet oploopt richting drie minuten gebeurt echter het ondenkbare. Buiten het zicht van de camera's wordt de Belg aangereden door een auto van de Franse televisie. Zijn ploegleider Henri Anglade is in geen velden of wegen te bekennen, waardoor Van Impe kostbare tijd verliest. Volgens de Belg was zijn ploegleider onderdeel van een groter complot om Thévenet aan de eindoverwinning te helpen, iets wat luttele dagen later ook realiteit wordt. Van Impe is ontroostbaar en zal pas na drie mindere jaren zijn benen van weleer terugvinden. Laat ons hopen dat er de komende jaren een waardige troonopvolger opstaat. Met Remco Evenepoel hebben we alvast goud in handen ...