‘Laatste Ronde’ in VOD: ook deze films draaien rond de tand des tijds

De Oscarwinnaar van de gerenommeerde Oostenrijkse cineast Michael Haneke won tevens de Gouden Palm in 2012. Het openingsshot toont brandweermannen die inbreken in een elegant appartement in Parijs. In een slaapkamer wordt het lichaam van een oude vrouw in bed gevonden, omringd door verdroogde bloemen. Daar komt het uiteindelijk op neer; de stoffelijke resten en de vervaagde herinneringen aan schoonheid.

‘Amour’ is een meesterwerk over leven, dood en alles daartussenin. Het is een lange, harde, tedere blik op een Frans echtpaar op leeftijd, Georges en Anne – gespeeld door twee titanen van de Franse cinema, Jean-Louis Trintignant en Emmanuelle Riva – in hun laatste dagen. De film speelt zich af in het hedendaagse Parijs en is een liefdesverhaal. Het opent met Georges en Anne, voormalige muziekleraren, die een concert bijwonen van een van haar gewaardeerde leerlingen, de bekende jonge pianist Alexandre Tharaud (als zichzelf).

Na verloop van tijd moet Georges noodgedwongen verpleegsters inhuren om voor Anne te zorgen. De film is confronterend: zo zijn er de vernederingen van een slopende ziekte en de even harde pijn om je grote liefde langzaam te zien wegkwijnen. Het echte hart van de film is de relatie tussen de twee hoofdpersonages. Haneke etaleert een mate van intimiteit zoals we die nog nooit zagen in zijn werk. Bereid je voor op een emotionele uitputtingsslag.

Twee Hollywoodveteranen, Jack Nicholson en Morgan Freeman, worden vrienden wanneer ze in dezelfde ziekenhuiskamer belanden voor de behandeling van hun terminale ziekte. En ze kunnen niet meer van elkaar verschillen. De een is een familieman, die zijn brood verdient met een bescheiden baan. De ander is een miljardair met een persoonlijke assistent die al zijn grillen en fantasieën regelt.

Benjamin Button zag eerst het levenslicht in 1922, in een kortverhaal van F. Scott Fitzgerald, die vooral bekend is als de auteur van ‘The Great Gatsby’. Terwijl die laatste roman doorheen de decennia verschillende keren verfilmd werd, bleek het toen onmogelijk om ‘The Curious Case of Benjamin Button’ naar het witte doek te vertalen. Het hoofdpersonage wordt namelijk geboren in het lichaam van een stokoude man en sterft uiteindelijk als pasgeboren baby. De techniek om dat in beeld te brengen, bestond gewoonweg niet.

In 2008 kwam dan toch een filmadaptatie in de zalen. De hoofdrol was voor Brad Pitt, de regie van David Fincher. Fincher was om meerdere redenen de ideale man om het verhaal te verfilmen gezien zijn bedrevenheid met computereffecten.

Ergens halverwege het verhaal wordt Benjamin Button verliefd op Daisy, vertolkt door Kate Blanchett. Maar wat zal de toekomst brengen wanneer Benjamin steeds jonger, en Daisy steeds ouder wordt?

De film kreeg in totaal dertien Oscarnominaties achter zijn naam en wist er drie te verzilveren.

Boris Yellnikoff (Larry David) is een oude, geruite korte broek dragende, betweterige New Yorker. Hij houdt van oude films, oude muziek, oude literatuur en hele jonge vrouwen. Dus als een weggelopen tiener uit het Zuiden, Melody (Evan Rachel Wood), op een avond voor zijn appartement in Manhattan komt bedelen om onderdak, maakt hij maar halfslachtig bezwaar.

Betoverd door zijn enorme kennis (hij blijft luid verkondigen dat hij bijna de Nobelprijs voor kwantummechanica had gewonnen) en zijn bereidheid om zelfs over onderwerpen waar hij niets van afweet te praten, wordt ze verliefd op hem. Al snel stappen Boris en Melody in het huwelijksbootje, maar als Melody’s moeder (Patricia Clarkson) haar weggelopen dochter vindt na een zoektocht van een jaar, worden hun beide levens op hun kop gezet.

De norse, zelfbewuste David (de ster van ‘Curb Your Enthusiasm’ en medebedenker van ‘Seinfeld’) weet dat het absurd is dat een tiener als Melody zou vallen voor de charmes van een oude misantroop als Boris – die eigenlijk de verpersoonlijking is van de regisseur van de film, Woody Allen – en koketteert daar ook voortdurend mee. Neem de film vooral niet te serieus, lijkt de boodschap te zijn.

Allen schildert New York af als een liberaal Gomorra, een plek die fatsoenlijke, godvrezende zuiderlingen kan opzuigen en omtoveren in promiscue kunstenaars. Het is een extatische visie op The Big Apple, de stad waar Allen altijd zo van heeft gehouden, als een plaats van transformatie, een centrum van vrijheid, keuze en individualiteit.

In zijn allerlaatste rol is de 87-jarige Richard Johnson (die in 2015 overleed) een openbaring als Leonard, een frêle, in zichzelf gekeerde tiran die gemodelleerd is naar de vader van regisseur Tom Browne. Browne schreef het scenario van zijn filmdebuut samen met acteur Daniel Cerqueira, die de rol speelt van Leonards lafhartige, ietwat zielige zoon Daniel, een privéleraar.

Browne nam de film op in het huis van zijn eigen ouders. Leonard heeft het leven schijnbaar opgegeven en lijkt vastgegroeid aan zijn sofa. Wanneer hij in zijn eigen uitwerpselen en wrok blijft wegkwijnen, is de maat vol voor zijn vrouw Maria (Gemma Jones). Ze roept de hulp in van Daniel uit Londen. Die probeert in zijn eentje in de behoeften van zijn vader te voorzien.

‘Radiator’ is een erg somber, maar meeslepend verhaal, af en toe versterkt met een toefje dark comedy. Soms doet de film denken aan ‘Amour’ – over de neerwaartse spiraal van ouderdom. De smerigheid van het huisje van Leonard en Maria staat in schril contrast met het indrukwekkende landschap van het Lake District. Bovenal gaat ‘Radiator’ over menselijke veerkracht, een merkwaardige viering van verzet tegen de onvermijdelijke, naderende dood.

‘Laatste Ronde’ is beschikbaar in de Proximus VOD-catalogus.