‘The Promised Land’ op Pickx+: deze Deense filmparels moet je gezien hebben

Het sobere Dogma 95-vehikel ‘Festen’, over een familiereünie gone wrong waar duistere geheimen aan de oppervlakte komen, voelt aan als een nachtmerrie van een volwassene over z’n jeugd. 26 jaar na z’n release geldt Thomas Vinterbergs naargeestig psychologisch drama nog steeds als een virtuoos statement.

‘Festen’ was in 1998 de eerste film in Dogma 95-stijl. Het begon destijds met een manifest, opgesteld door Vinterberg en die andere Deense beeldenstormer, Lars von Trier. Met Dogma 95 wilden ze terug naar de essentie van het filmmaken. Geen technologische hocus pocus, uitsluitend draaien op locatie met natuurlijk licht, op 35 mm, zonder toevoeging van muziek en met een camera die ze met de hand vasthielden.

Het resultaat kruipt in de kleren en snijdt diep onder de huid: ‘Festen’ is ongelooflijk krachtig in z’n eenvoud en heeft een hoog realismegehalte, waardoor het inlevingsvermogen voor de personages van vlees en bloed stijgt en elke schokkende wending nog verwoestender binnenkomt. Een groot kasteel vormt het decor, de gelegenheid is een verjaardagsreünie, de lijken die één voor één uit de kast vallen doet het stijve familiediner omslaan in een emotioneel slagveld met Shakespeariaanse allures. Bij elke onthulling stijgt de spanning voelbaar, tot het kookpunt is bereikt.

Zin gekregen in dit indringende cinematografisch feestmaal? ‘Festen’ is beschikbaar in de Proximus VOD-catalogus.

Drie tienermeisjes verzinnen een spel met vreemde, seksuele uitdagingen en grensoverschrijdend gedrag bij wijze van initiatieritueel tot volwassenheid. De jongerenfilm draait rond ontluikende seksualiteit en puberale grillen, verpersoonlijkt in de meisjes Rebekka (Emma Leth), Sofie (Cathrine Bjørn) en Claudia (Amalie Lindegård).

Ze voelen zich gewrongen tussen kindertijd en volwassenheid en achten de tijd gekomen om komaf te maken met hun kinderlijke onschuld. Doel van het spel is elkaars grenzen verleggen om de poort naar volwassenheid open te beuken. Zo doen ze alsof ze een prostituee zijn of tongzoenen ze met een meisje, een niet ongevaarlijk spel in hun krampachtige zoektocht naar identiteit.

De film balanceert aldoor tussen drama en speelsheid. Bijwijlen grimmig, bijwijlen ontwapenend door de onvoorspelbare humor. Het is deze bijzondere mix van stemmingen, kleuren en personages (waaronder verbluffende slow motion portretten van de meisjes) die de film omlijst met een warme gloed en verslavende intensiteit.

Zin in gewaagde spelletjes? Bekijk ‘Triple Dare’ op Netflix. Ontdek hier hoe Netflix deel uitmaakt van je Pickx tv-abonnement. 

Twee broers worden onder dwang in het jongenstehuis Gudbjerg geplaatst, waar ze gebukt gaan onder emotionele terreur, misbruik en verwaarlozing. ‘The Day Will Come’ is gebaseerd op ware gebeurtenissen, op zo’n grote schaal dat ze een zwarte bladzijde vormen in de Deense geschiedenis.

In het Denemarken van de jaren 60 tierde het misbruik welig in tal van weeshuizen. De broers Elmer en Erik ervaren dit aan den lijve wanneer ze met geweld worden weggehaald bij hun aan kanker lijdende alleenstaande moeder en in een jongenstehuis worden geplaatst. De tirannieke directeur en leraren van de instelling deinzen niet terug voor geweld en lijfstraffen bij de minste bedreiging van hun opgelegde Spartaanse tucht. De jongens kunnen ofwel braafjes gehoorzamen, ofwel bezwijken onder de waanzin: helse omstandigheden waarin kleine jongens tegen wil en dank al te snel mannen werden – getekend voor het leven.

‘The Day Will Come’ is een zeer geslaagde dramatisering van de volstrekt onmenselijke omstandigheden in de Deense weeshuizen. De film blijft ver weg van het melodrama, waar menig regisseur kwistig mee zou strooien. Lars Mikkelsen, de oudere broer van Mads, jaagt rillingen over de rug als schoolhoofd Frederik Heck. In de volwassen bijrollen valt vooral Søren Sætter-Lassen op als de getroebleerde leraar Aksel.

Op de Robertfesten, de belangrijkste Deense filmprijzen, kaapte ‘The Day Will Come’ liefst zes awards weg, waaronder die voor beste film.

Is de dag gekomen dat jij deze verborgen filmparel ontdekt? Bekijk ‘The Day Will Come’ op Prime Video! Ontdek hier hoe je kan streamen via je Android TV Box.

Een Afghaanse vluchteling kijkt zijn verleden recht in de ogen in deze meesterlijk geanimeerde documentaire van de Deens-Franse filmmaker Jonas Poher Rasmussen. De vluchteling, Amin, is nu een academicus van middelbare leeftijd die in Denemarken woont en zijn vlucht uit Afghanistan als kind herbeleeft.

Zijn herinneringen zijn levendig en lopen over van de subtiele details die prachtig overkomen op het scherm: vliegeren en met een koptelefoon naar muziek luisteren in de straten van Kaboel; met smachtend verlangen kijken naar posters van Jean-Claude Van Damme; getuige zijn van de stoïcijnse moed van zijn vader wanneer de moedjahedien op hem afstormen. Deze scènes worden weergegeven in scherpe, ongekunstelde en oldskool 2D-animatie.

De helderheid staat in schril contrast met de in nevelen gehulde spoken uit het verleden: de verschrikkingen die hij en zijn familie moesten doorstaan toen hij Afghanistan ontvluchtte voor Moskou en verder. De ontberingen op zijn tocht naar een beter leven wordt gevisualiseerd met nachtmerrieachtige beelden. Visioenen van verdrinking wanneer een overvolle boot in een storm terechtkomt of de beklemmende claustrofobie van opsluiting in een vrachtcontainer: ‘Flee’ laat geen sterveling onberoerd.

Toch is wat uit dit opmerkelijke verhaal naar voren komt geen verhaal over slachtofferschap, maar eerder een coming-of-age-verhaal dat een heel leven beslaat. Amin is nog steeds op zoek naar zijn identiteit en wil afrekenen met zijn verleden om zich te kunnen richten op de toekomst.

‘Flee’ werd genomineerd voor drie Oscars, twee BAFTA’s en een Golden Globe. De docu won de World Cinema Documentary Competition op het Sundance Film Festival en sleepte ook nog drie European Film Awards en vier Roberts (Deense filmprijzen, red.) in de wacht.

Zin in een film die aan de ribben blijft kleven? Bekijk ‘Flee’ op Prime Video! Ontdek hier hoe je kan streamen via je Android TV Box.

‘Triangle of Sadness’, een verknipte satire van de Zweedse regisseur Ruben Östlund (‘The Square’, ‘Turist’), is een waar genot om te zien. De ongewone prent bewandelt voortdurend de grens tussen drama, tragiek en humor, en deinst er niet voor terug om op briljante wijze commentaar te leveren op dé plaag van onze tijd: influencers en het holle geluk van internetberoemdheid. De film over bevoorrechte rijkelui die met hun cruiseschip ten onder gaan – één welbepaalde scène waarin de onverteerde maaginhouden van de passagiers van het scherm druipen zullen we nooit vergeten – wemelt van de kleurrijke personages die door absolute topacteurs vertolkt worden.

Het Zuid-Afrikaanse model Charlbi Dean, die de hoofdrol van Yaya vertolkt, overleed voor het verschijnen van de film aan de gevolgen van een bacteriële infectie. Aan haar zijde speelt Engelsman Harris Dickinson. Hij en Yaya worden als influencers uitgenodigd op het noodlottige yacht. Daarnaast vinden we in de cast nog topacteurs terug zoals Woody Harrelson (‘True Detective’, ‘Three Billboards Outside Ebbing, Missouri’, ‘Natural Born Killers’…), de Franse acteur Jean-Christophe Folly (‘Jeune Femme’, ‘Cargo, les hommes perdues’), de Duitse actrice Iris Berben en de Deens-Kroatische acteur Zlatko Buric.

‘Triangle of Sadness’ won in 2022 de Gouden Palm in Cannes en werd vorig jaar genomineerd voor drie Oscars en twee Golden Globes.

Klaar voor driehoeksmeetkunde met een hoek af? Ontdek ‘Triangle of Sadness’ op Prime Video! Ontdek hier hoe je kan streamen via je Android TV Box.