‘The Miracle Club’ in de bioscoop: de glansrollen van Maggie Smith

In het bekende verhaal van tovenaarsleerling Harry Potter gaf Maggie Smith op weergaloze wijze gestalte aan professor McGonagall (of in de Nederlandstalige versie: professor Anderling), de schriele maar zachtaardige, gedisciplineerde, kat-transformerende professor met een hart van goud.

Volgens Entertainment Online werkten Maggie Smith en Daniel Radcliffe samen aan het toneelstuk ‘David Copperfield’. Toen de casting voor ‘Harry Potter’ begon, beval Smith Radcliffe aan voor de hoofdrol. De rest is geschiedenis.

Smith speelde McGonagall in alle acht films. Haar optreden in de laatste film voltooide McGonagalls evolutie van strenge matriarch naar dappere moederfiguur.

Ligt het aan ons, of is er gewoon iets geruststellends aan klassieke Britse televisie, vol high society-feestjes en tongue in cheek-humor? Blijkbaar zijn we niet de enigen met deze gedachte, want ‘Downton Abbey’ is een van de populairste shows van onze tijd. De reeks focust op de Crawleys, een familie met aanzien uit edwardiaans Engeland, wiens problemen beginnen met het zinken van de Titanic. De reeks liep zes seizoenen en er zijn ook twee speelfilms van gemaakt.

Maggie Smith speelt Violet Crawley, de Dowager Countess of Grantham, de matriarch van de familie. Smiths memorabele vertolking werd bekroond met een Screen Actors Guild Award voor Outstanding Performance en twee Emmy’s voor Outstanding Supporting Actress. Ze verliet de serie in de tweede film ‘New Era’, als haar personage uiteindelijk bezwijkt aan haar aanslepende ziekte.

Over een feelgoodfilm gesproken; ‘The Best Exotic Marigold Hotel’, verschenen in 2011, vertelt het verhaal van een groepje dat om verschillende redenen op latere leeftijd een plek nodig heeft om te wonen. De groep vindt z’n weg naar een hotel in India dat wordt aangeprezen als een soort resort-rustgemeenschap. Wanneer ze aankomen, ontdekken ze echter dat het oord niet is zoals geadverteerd.

Het vervallen hotel wordt gerund door een jonge Indiase jongen genaamd Sonny Kapoor en is zijn laatste poging om zijn zakelijke bekwaamheid aan zichzelf en zijn familie te bewijzen. Hoewel de groepsleden aanvankelijk het gevoel hebben dat ze niets met elkaar gemeen hebben, voelen ze zich aan het eind van hun verblijf als een familie. Maggie Smith speelt Muriel Donnelly – een oudere vrouw die ertegen opkijkt geopereerd te worden en haar herstel plant in India. Voor haar bejubelde bijrol werd Smith genomineerd voor een BAFTA en een Screen Actors Guild Award.

Het is een atypisch coming-of-age-verhaal dat bewijst dat het nooit te laat is om het leven te leiden dat je wilt. De film was dermate populair dat er in 2015 een vervolg op is gekomen: ‘The Second Best Exotic Marigold Hotel’.

Dit verhaal over een geïmproviseerd zusterschap is gebaseerd op het boek van Rebecca Wells en volgt alle hilarische ups en downs van de poging tot hereniging van een vervreemde moeder en haar dochter.

De dochter Siddalee Walker, gespeeld door Sandra Bullock, wordt ‘ontvoerd’ door het groepje beste vriendinnen van haar moeder, bekend als de Ya-Ya Sisterhood. Een van deze Steel Magnolias is niemand minder dan Maggie Smith, die Caro Eliza speelt. De film flitst heen en weer tussen het heden en scènes uit Sidda’s kindertijd, terwijl het zusterschap licht werpt op enkele gebeurtenissen uit Sidda’s leven. Moraal van het verhaal: de geheimen van ons leven kunnen een mysterie kunnen zijn, zelfs voor degenen die denken dat ze ons het beste kennen.

Andermaal springen Smiths acteertalent en humor in het oog. Met een sterrencast bestaande uit Sandra Bullock, Ashley Judd, Ellen Burstyn, Cherry Jones en James Garner hoeft het niet te verbazen dat deze film in 2002 zo lang in de schijnwerpers stond. Toch was er voor ons geen ster die zo schitterde als Smiths excentrieke en schriele Caro Eliza.

Dit Britse drama uit 1969 werd geregisseerd door Ronald Neame naar een scenario van Jay Presson Allen. De film voert Maggie Smith op in de hoofdrol als de onstuimige lerares Jean Brodie op een meisjesschool in het Schotse Edinburgh in de jaren 30. Brodie staat bekend om haar neiging om af te wijken van het lesprogramma en om fascistische leiders als Benito Mussolini en Francisco Franco te romantiseren. Ze besteedt haar energie en aandacht aan meisjes die in haar ogen speciaal of kneedbaar zijn.

De romantische ideeën van de excentrieke Schotse schooljuf over het leven – en de liefde – maken indruk op haar jonge leerlingen. Al snel ligt ze op ramkoers met de conservatieve schooldirectrice.

‘The Prime of Miss Jean Brodie’ ging in 1969 in première op het filmfestival van Cannes, waar het meedong naar de Gouden Palm. Hoewel de film aan de kassa teleurstelde, kreeg het positieve kritieken, met veel lof voor de prestatie van Smith. Haar hoofdrol werd bekroond met een Oscar op de 42ste Academy Awards.