Een nostalgische terugblik op de grootste hits van 1999

Baby One More Time – Britney Spears

1999 was niet alleen de songtitel van een Prince-nummer, het was ook het beginjaar van het Britney Spears-tijdperk. Amper 17 jaar was ze toen haar debuutsingle ‘Baby One More Time’ bijna overal ter wereld een nummer 1-status bereikte in de hitparades. Indertijd werd het eerder als een onschuldige popsong voor tieners gepercipieerd, maar later ging er een meer subversieve connotatie aan vastkleven. Voornamelijk de dubbelzinnige interpretatie van de tekst en het feit dat Spears in de bijhorende videoclip -op het moment van de opnames was ze nog maar 16- als een soort Lolita in een katholiek schooluniform opdraaft, zorgden voor controverse.

Het nummer werd door ene Max Martin geschreven en had oorspronkelijk als titel ‘Hit Me Baby (One More Time)’. De Zweedse producer zag het als een volwassen R&B-song en het was eigenlijk bedoeld voor de meiden van TLC… maar die zagen er geen hit in. Ook Robyn zag het niet zitten om die tekst te zingen. Dat lag anders voor de jonge Britney Spears. Die ging het nummer opnemen in Zweden, haar eerste tripje buiten de VS en zorgde ervoor dat ze oververmoeid naar de studio trok zodat haar stem heser zou klinken.

Dat de tekst eigenlijk op niet veel slaat, heeft vooral te maken met het feit dat de woorden gekozen zijn om bij de melodieën te passen, zonder veel rekening te houden met de inhoud, legde Martin later enigszins verontschuldigend uit. Dat Spears als kindsterretje geseksualiseerd werd in de spraakmakende videoclip en daar later lang de gevolgen van moest dragen, valt minder te pardonneren.

No Scrubs – TLC

TLC stond in 1999 al op de piek van hun carrière. Het Amerikaanse R&B-trio bestaande uit Tionne "T-Boz" Watkins, Lisa "Left Eye" Lopes en Rozonda "Chilli" Thomas had met ‘Creep’ en ‘Waterfalls’ twee dikke hits op het palmares toen ‘No Scrubs’ uitkwam als vooruitgeschoven single van hun derde album. ‘No Scrubs’ won een Grammy voor beste song van dat jaar en beste R&B performance. Feest dus, al was dat niet helemaal het geval binnen de groep zelf, waar veel frictie was ontstaan door onder andere de relatie van Rozonda Thomas met producer Dallas Austin. ‘No Scrubs’ was bijvoorbeeld het eerste nummer waar Chilli Thomas de lead vocals mocht zingen. Met name Lisa Lopes voelde zich buitenspel gezet en nam een soloalbum op. Enkele jaren later zou Lopes overlijden en was het liedje van TLC definitief uit.

Wat het extra beladen maakte: ‘No Scrubs’ gaat over de rol van een man binnen een relatie. En dan vooral die van een man met lage sociale status. Een visie die voor heel wat stof tot discussie zorgde op de radiostations. Dankzij deze hit werd het woord scrub wel een courante term onder vrouwen die status en rijkdom een belangrijke pijler vonden in hun amoureuze leven.

Mambo No. 5 - Lou Bega

Verrassing: Lou Bega is een Duitser! Geboren en getogen in München, weliswaar als kind van een Italiaanse moeder en een Oegendese vader. Als tiener verhuisde hij naar Miami. Veel multicultureler dan David Lubega (zijn echte naam) vind je de artiesten dus niet. Dat reflecteert zich in zijn grootste en eigenlijk ook enige hit uit zijn carrière: ‘Mambo No. 5’. Een nummer dat in 1999 zowel in Europa als Amerika de hoogste notering in de hitparades haalde. Bega kreeg er zelfs een Grammy voor.  

Iconisch zijn z’n dansje in de videoclip en de trompetintermezzo’s, ideale ingrediënten voor een zomerse muziekcocktail. Lou Bega zingt over een onverbeterlijke Casanova, die van de ene vrouw naar de andere dartelt. Van Angela tot Jessica. Naar eigen zeggen gebaseerd op waargebeurde feiten. “Ik ging met veel mooie dames uit toen ik jong was”, vertelde Bega in een interview met Fox News over het ontstaan van 'Mambo No. 5'. “Die namen uit mijn verleden kwamen bij me op en ik noteerde ze, combineerde ze met de melodie en de rest is geschiedenis.”

Zo simpel kan het soms dus zijn om een dikke hit te scoren. Al pikte hij de melodie wel bij de Cubaanse muzikant Dámaso Pérez Prado, die de instrumental al in 1949 uitbracht. Nadien werd dat trouwens nog een stevige juridische strijd, waarbij Lou Bega uiteindelijk moest toestaan dat Prado als co-schrijver van het nummer werd vastgesteld (en hij dus een stuk van de royalties moest afdragen).

Blue – Eiffel 65

Nog zo’n typische one hit wonder uit de nineties was deze Eiffel 65, dat in 1999 een dikke hit te pakken had met een poepsimpel deuntje dat ook decennia later nog vaak gespeeld wordt op fuiven -zij het dan eerder als gimmick. David Guetta maakte er in 2022 zelfs nog een remix van. “I’m blue da be dee da be daay”, veel meer heeft de tekst nochtans niet om het lijf. Maar het Italiaanse eurodancetrio bestaande uit Gianfranco Randone, Maurizio Lobina en Gabriele Ponte had er wel genoeg aan om met ‘Blue’ ook in ons land wekenlang op 1 te staan in de Ultratop 50 en de Radio 2 Top 30.

Het nummer is illustratief voor de vibe die destijds in de popmuziek hing. Alles kon, inhoud was bijzaak, zolang het maar catchy en vrolijk klonk. Of wat kan je anders denken bij de videoclip, waarin we zien hoe blauwe buitenaardse wezens tijdens een optreden van Eiffel 65 de zanger kidnappen. Waarna de overige bandleden de achtervolging inzetten en tot hun verbazing moeten vaststellen dat hun frontman op een verre planeet voor een publiek van buitenaardse wezens staat op te treden terwijl zij voor zijn leven vechten. Uiteindelijk wordt de zanger bevrijd en brengt hij een duet met een alien. Raar.

Eiffel 65 was trouwens een groepsnaam die door een computerprogramma was bedacht, met een combinatie van een willekeurig woord en getal. Later zou de groep zichzelf proberen heruitvinden met een nieuwe naam: Bloom 06, maar dat werd geen succes. In Italië zijn ze wel altijd populair gebleven, zo nam het trio vorig jaar nog deel aan de preselecties van het Eurovisiesongfestival.

Livin’ La Vida Loca – Ricky Martin

Ricky Martin haalde onlangs nog de internationale media met minder leuk nieuws: hij gaat na zes jaar scheiden van zijn echtgenoot Jwan Yosef. Muzikaal gezien gaat het de Puerto Ricaanse zanger ook al enkele jaren minder voor de wind. Met de release van twee EP’s in 2020 deed hij het nog wel goed in Zuid-Amerika, maar het is al van 2015 geleden dat hij nog eens met een nieuw volledig studioalbum uitkwam of mondiaal kon scoren.

Dat was in de jaren 90 wel even anders. Toen loste hij de ene wereldhit na de andere. ‘Maria’ in 1996, ‘La Copa de la Vida’ in 1998 en vooral deze ‘Livin’ La Vida Loca’ -zijn eerste Engelstalige single- uit 1999 maakten van hem de internationale posterboy van de latinomuziek. Hij wordt daardoor vaak gezien als de wegbereider voor latinomuzikanten met internationale ambities.

‘Livin’ La Vida Loca’ stond in Vlaanderen liefst 18 weken in de Ultratop 50 -waar het weliswaar nooit de hoogste positie bereikte- en vormde de ideale soundtrack bij een zwoele zomer. Ook hier was een prominente rol weggelegd voor de trompet (net als bij ‘Mambo No. 5’ van Lou Bega), het was duidelijk een trend tijdens die zomer.

Voor Ricky Martin zelf moet dat gigantische succes een schizofrene ervaring geweest zijn, want in het lied zingt hij over een begeerlijke, gevaarlijke femme fatale en in de videoclip flirt hij met vrouwelijk schoon, terwijl hij eigenlijk gay was. Pas later zou hij uit de kast komen en tot een boegbeeld van de LGBTQIA+-beweging uitgroeien. Zijn Ricky Martin Foundation heeft internationaal al veel betekend op het vlak van de bestrijding van mensenhandel en het opkomen voor mensenrechten.