Werk en missie van Cecilia Verheyden, liefhebber van genegeerde personen

Cecilia Verheyden begon, zoals zoveel regisseurs, met het maken van kortfilms. ‘Ou quoi’ (2007), met Gilles De Schryver, Maaike Neuville, Marijke Pinoy, Luk Wyns en Wim Willaert, was haar afstudeerproject. Meteen eentje met mooie namen, dus. Wat later maakte ze samen met Senne Dehandschutter en Raf Goossens de documentaire ‘Climbing Spielberg’ (2009), waarin de drie regisseurs alles doen om hun grote held Steven Spielberg te ontmoeten, en onderweg aan de praat raken met de fine fleur van Hollywood. Tussen kortfilms als ‘De Brand van Leuven en ‘Robyn O.’ in, werkte ze ook mee aan het populaire sketchprogramma ‘Wat Als?’.

De reeks ‘Vriendinnen’ (2014) zette Verheyden op de kaart bij een groter publiek. De serie met Veerle Dobbelaere, Veerle Eyckermans, Anemone Valcke en tal van andere bewonderenswaardige namen in de cast, ging over de vriendschap tussen Eva en Nel, die beiden 18 waren bij de Bevrijding in 1945. Tien weken lang was de serie elke zondagavond te zien op Eén. Het gaf Verheyden de kans om te werken aan een passieproject, haar eerste langspeler.

‘Achter de wolken’ (2016) is een aangrijpende maar ook hartverwarmende dramafilm. Het verhaal start met een tragische gebeurtenis in het leven van hoofdpersonage Emma (Chris Lomme). Haar man komt te overlijden, waardoor er abrupt een einde komt aan een huwelijk van een kleine halve eeuw. Nota bene op de begrafenis van haar man, komt de weduwe haar oude jeugdliefde Gerard tegen. De twee worden, net als vijftig jaar geleden, halsoverkop verliefd. Wat natuurlijk niet evident is, gezien de recente gebeurtenissen. Emma en Gerard proberen een balans te vinden tussen hun rouwproces en passie die duidelijk terug aangewakkerd is.

Films over liefde op latere leeftijd zijn niet bepaald legio. Dat Verheyden ervoor koos om deze prent, een verfilming van een theaterstuk, in te blikken, getuigt van een liefde voor atypische, vergeten personages en underdogs. Een gelijkaardige liefde vinden we ook terug in haar activisme, maar daarover later meer.

Bekijk ‘Achter de wolken’ op zondag om 20u40 op VRT 1 of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.

Daarna ging het hard voor Verheyden. Na ook nog de VRT-serie ‘Zie mij graag’ (2017) en het eerste seizoen van de online jongerenserie ‘wtFOCK’ (2018) voor haar rekening te hebben genomen, kreeg ze voor het tweede seizoen van de Vlaams-Nederlandse misdaadserie ‘Undercover’ (2020) ook de touwtjes in handen, samen met Pieter Van Hees. Haar werk werd duidelijk gesmaakt, want toen het tijd werd om te zoeken naar een regisseur voor de spin-off langspeler ‘Ferry’, klopten de producenten opnieuw bij haar aan. ‘Ferry’ (2021) werd een groot succes, vooral dan bij onze noorderburen die maar geen genoeg krijgen van het personage van Frank Lammers.

Het nieuwste wapenfeit van Verheyden verscheen, net zoals ‘Undercover’ en ‘Ferry’, op de streamingdienst Netflix. Deze keer werkte ze opnieuw samen met een groep mensen die wat minder vaak belicht wordt: de Joodse gemeenschap in Antwerpen. ‘Rough Diamonds’ (2023), met hoofdrollen voor Kevin Janssens, Ini Massez en Robbie Cleiren, begint na het overlijden van Yanki Wolfson. Deze telg uit een oude Joodse en streng-religieuze familie uit Antwerpen is uit het leven gestapt nadat hij de gokschulden opstapelde en een financiële put achterliet in het familiebedrijf. Broer Eli en zus Adina zien tot hun afschuw dat de toekomst van het familiebedrijf onzeker is en zijn tot alles bereid om de schulden af te lossen. Uitgerekend op het moment dat de toestand uitzichtloos lijkt, komt Noah terug in the picture. Hij brak 15 jaar geleden met zijn familie en hun ultraorthodoxe levenswijze om in Londen een nieuw leven te beginnen. Daar bouwde hij met zijn schoonmoeder een drugsimperium uit. Zijn contacten met de onderwereld komen plots goed van pas om het familiebedrijf te redden.

Ontdek 'Undercover', 'Ferry' en 'Rough Diamonds' nu op Netflix. Meer info over de tv-optie 'Pickx All Stars' (inclusief Netflix) of het Netflix-aanbod via Pickx vind je hier terug.

Cecilia Verheyden houdt er dus van om underdogs op het schem te tonen, maar ook achter de schermen pleit ze voor meer diversiteit en inclusie. “Een paar jaar geleden pas dacht ik voor het eerst toen ik op een set kwam: Ik ben hier de énige vrouw. Hoe komt dat? Wat maakt mij anders? Toen ik dat begon te merken kon ik er niet meer tegen”, vertelde ze aan het Nederlandse NRC rond de release van ‘Ferry’. “Ik heb nooit gedacht dat ik geen regisseur kon worden omdat ik een vrouw ben. De gedachte dat er vrouwen rondlopen die dat wel denken, is verschrikkelijk.”

In 2020 organiseerde het filmfestival van Oostende een tentoonstelling over vijftien jaar Vlaamse film. Tien films waren geselecteerd, maar slechts één ervan was geregisseerd door een vrouw, en dan nog in duo met een man. Het was de aanzet voor Verheyden om de handen in elkaar te slaan met 86 vrouwelijke en non-binaire regisseurs om Wanda op te richten, een collectief dat pleit voor meer diversiteit in de Vlaamse film.

Een gevestigd regisseur worden en meer diversiteit in de sector tewerkstelligen, dat zijn haar doelen, zegt ze. En voor de serie ‘Rough Diamonds’ zette ze dat in de praktijk. Ze koos er bewust voor om sommige rollen die eerst voor mannen geschreven waren, te veranderen naar vrouwelijke personages. “Tien jaar geleden moest ik niet proberen dat soort dingen te eisen. Ik heb nu ervaring en geloofwaardigheid. (…) Inspraak, daar gaat het om: meer vrouwen, mensen van kleur, en mensen met een beperking in posities waarin zij bepalen wat er gebeurt”, aldus Verheyden, waar we vast nog veel van zullen horen.