Hoe Mac Miller met 'Self Care' een belangrijke stem werd in het debat rond mentale gezondheid

‘Swimming’, uitgebracht in augustus 2018, was het vijfde studioalbum van Mac Miller, die in 2011 was doorgebroken als nieuwe stem van een hiphopgeneratie. Het zou ook zijn laatste album worden (in 2020 verscheen nog wel het postume ‘Circles’), want in september datzelfde jaar overleed hij in zijn huis in San Fernando Valley aan een overdosis drugs, in combinatie met alcohol. Mac Miller werd amper 26 jaar.

Zijn korte, maar hevige carrière werd dan ook gekenmerkt door diverse grillen. Diepe dalen en hoge pieken. Vallen en opstaan. En weer vallen. Waar hij op zijn debuutalbum ‘Blue Slide Park’ nog als een frisse new kid on the block in de schijnwerpers trad, ging het daarna snel bergaf en zong hij steeds vaker over depressie, angsten en het gevecht met zijn demonen.

Voornamelijk te “danken” aan zijn verslaving aan Purple Drank, een cocktail van promethazine en codeïne. Hij werd daarvoor enkele keren opgenomen en behandeld, maar echt afkicken bleek lastig. Het kostte hem tevens zijn relatie met popster Ariana Grande. Mac Miller -echte naam Malcolm McCormick- was dan ook iemand die heel erg gevoelig was voor stress en alle druk die zijn sterrenstatus met zich meebracht. Meermaals moest hij een release uitstellen of zegde hij shows af.

Zelfaanvaarding

Die grillige levenswandel wordt heel open en eerlijk bezongen in ‘Self Care’, een introspectief nummer dat hij in de zomer van 2018 uitbracht als voorloper van zijn nieuwe album ‘Swimming’, dat helemaal in het teken stond van de persoonlijke zoektocht naar rust en identiteit.

Waar hij in het begin van zijn carrière opviel met zijn bruisende rhymes en opzwepende productie, greep Mac Miller nadien steeds vaker naar een meer subtiel geluid. Met dromerige rhymes op een bedje van zachte, tragere melodieën. Vooral op ‘Swimming’ excelleerde hij daarin. Luister maar naar afsluiter ‘So It Goes’ of het heerlijk meanderende ‘Dunno’.

De hitsingle ‘Self Care’ wordt dan weer geroemd omwille van de unieke combinatie van agressieve (trap)beats, kwetsbare verzen en troostende melodie. Het reflecteert volgens muziekcritici perfect de geestestoestand waarin de Amerikaanse rapper zich bevond, zwevend tussen wanhoop, zelfaanvaarding en dromen van een betere toekomst. “Somebody, save me from myself”, zingt hij op een bepaald moment. Aangrijpend, zeker in retrospectief.

Praten over mentale gezondheid

Naar aanleiding van die release had Mac Miller een interview met de bekende radio-dj Zane Lowe waarin hij het onderwerp niet uit de weg ging. “Door de jaren heen heb ik met de fans een bijzondere, mooie band opgebouwd”, vertelde de rapper daarin. “Zij hebben me zien en horen evolueren van die vrolijke, openhartige 19-jarige jongen naar die zelfdestructieve, depressieve drugsverslaafde. Je voelt dan de noodzaak om aan hen te vertellen dat alles wel goed komt. Maak je geen zorgen, ik ben okay. Maar dan zien ze me weer iets gek doen en maakt iedereen zich opnieuw zorgen. Terwijl ik alleen maar loop te vertellen: I’m cool.”

Dat is de boodschap die Mac Miller uiteindelijk aan heel wat fans en muziekliefhebbers meegaf met zijn muziek: als je met mentale problemen zit, praat erover! Doen niet alsof er niets aan de hand is, want de eerste stap naar beterschap bestaat net uit erkennen dat je niet goed in je vel zit of het even niet meer aankan. Het leven is nu eenmaal geen walk in the park, weet Mac Miller als geen ander, en je kunt niet heel de tijd doen alsof op wieltjes verloopt. Ga daarbij de strijd aan met jezelf, luister naar je innerlijke zelf. Zoek betrouwbare mensen op om je te steunen in dat proces en laat je niet verleiden tot de makkelijke uitweg via middelen, geeft hij in ‘Self Care’ ook nog mee. Vandaar de nadruk op het woord “somebody”.

Hij moest eens weten hoeveel mensen hij met zijn songs al geholpen heeft.