'But I'm a Cheerleader', een film die veel heeft betekend voor de LGBTQIA+-gemeenschap

Films | In de satirische romcom 'But I'm a Cheerleader' uit 1999 speelt Natasha Lyonne de rol van Megan Bloomfield, een cheerleader op de middelbare school. Wanneer haar vrienden en familie ontdekken dat ze op vrouwen valt, sturen ze haar naar een kamp waar ze wordt onderworpen aan een homoconversietherapie. Iets meer dan twintig jaar later blikt Pickx terug op deze film, die een mijlpaal werd in de LGBTQIA+-cinemageschiedenis.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Toen 'But I'm a Cheerleader' van Jamie Babbit meer dan 20 jaar geleden in de bioscoop verscheen, speelde de film zich af in een heel ander tijdperk en samenleving dan die waarin we nu leven. In de afgelopen twintig jaren is de vertegenwoordiging van de LGBTQIA+-gemeenschap in de film- en televisiewereld toegenomen en staan veel mensen meer open om de LGBTQIA+-gemeenschap te aanvaarden en te omarmen. 

Toch is er nog een hele weg te gaan. Zo oordeelde het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten eind juni 2023 dat webdesigner Lorie Smith uit Colorado vanwege religieuze bezwaren mag weigeren om een trouwwebsite te maken voor enkele homoseksuele klanten. En ook in de Europese Unie zijn er nog landen waar het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht nog steeds niet erkend is. Terwijl queergemeenschappen blijven vechten voor hun basisrechten, blijft het verhaal van Jamie Babbitt over liefde en zelfontdekking daarom herkenbaar en zijn tijd ver vooruit.

Deze satirische komedie vertelt het verhaal van Megan (Natasha Lyonne), een typisch Amerikaanse tiener en cheerleader. Haar familie en vrienden zijn er echter van overtuigd dat ze lesbisch is omdat ze vegetarisch eet, een verzameling posters van Melissa Etheridge op haar kamer heeft hangen en weinig interesse heeft in een vriend. Om haar te "genezen", spant haar familie samen en sturen ze Megan naar True Directions, een homoconversietherapiekamp. Het kamp wordt gerund door de strenge en dogmatische Mary Brown (Cathy Moriarty) en haar echtgenoot, Ted Gallagher (RuPaul), een voormalige homoseksueel. Tijdens haar verblijf begint Megan haar eigen seksuele identiteit in twijfel te trekken en wordt ze verliefd op Graham (Clea DuVall), een jonge, openlijk lesbische rebel.

Geëngageerd

Hoewel 'But I'm a Cheerleader' een komische film is, weet de film op inventieve wijze de dubieuze praktijken van conversietherapeuten aan de kaak te stellen. Bovendien wordt er een boodschap van zelfliefde en acceptatie gepromoot.

Toen de film in 1999 uitkwam, oogstte de film niet meteen veel lof van recensenten - sommigen vonden dat de makers zich te veel bedienden van stereotypes. Maar in de loop der jaren is 'But I'm a Cheerleader' uitgegroeid tot een cultklassieker in de LGBTQIA+-gemeenschap. Over de vertoning van de film op het Sundance-festival herinnerde actrice Natasha Lyonne zich een memorabel moment. "Ik zal de vertoning op Sundance nooit vergeten. Het festival vond plaats in de staat Utah, een zeer conservatieve plek. Desondanks kwamen er na de vertoning van de film een aantal meisjes naar ons die heel emotioneel werden en ons vertelden dat ze nog nooit zo'n film hadden gezien. Dat was een totaal levensveranderende ervaring. Dit raakte mij heel erg, en twintig jaar later vinden Clea DuVall en ik het nog steeds een voorrecht vind dat we deze film mochten maken. Het is geweldig dat deze film mensen heeft geholpen om zich minder alleen te voelen in deze wereld."

Lees meer:

Gerelateerde onderwerpen

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top