Als je van The Haunted Youth houdt, probeer dan zeker ook eens Ben Howard of Dope Lemon

Frontman/componist Joachim Liebens raasde de voorbije twee jaar met zijn band The Haunted Youth door ons Belgisch muzieklandschap. En eigenlijk zelfs ver daar buiten. Niet enkel Nederland ging gewillig mee overstag, ook de Amerikaanse muziekbladen en radiostations ontdekten de Limburgse alumni van de PXL muziekopleiding in Hasselt.

Met hun debuutplaat ‘Dawn of the Freak’ (2022) joeg The Haunted Youth een frisse wind door onze vaderlandse indiescene. Daarop instant klassiekers als ‘Teen Fever’, ‘Broken’, ‘Coming Home’ en de recente hit ‘I Feel Like Shit And I Wanna Die’. Een sublieme cocktail van aanstekelijke popmelodieën, galmende gitaren, dromerige synths en kwetsbare lyrics. De pijn en de twijfel van de jeugd, verpakt in gloedvolle synthpop. Wie een nummer kan beginnen met “I feel like shit and I wanna die”, zonder dat je daarbij meteen gillend wegloopt maar integendeel meegezogen wordt in dat persoonlijke verhaal, mag zich een muzikaal genie noemen. We zijn benieuwd naar het vervolg voor de groep die in 2021 De Nieuwe Lichting won, maar op de weide van Werchter wordt het deze zomer eerst nog eens genieten van het moois dat Liebens en co serveerden met hun debuut.

Deze Britse singer-songwriter brak in 2011 wereldwijd door met zijn debuutalbum ‘Every Kingdom’. Een fijn staaltje vakmanschap, gesymboliseerd door de radiohits ‘Keep Your Head Up’, ‘Only Love’ en ‘Old Pine’. De innemende, warme stem van Howard begeleid door spaarzaam gitaarwerk, samengebald in zoete refreinen. Dat het geheel baadde in een zomers sfeertje dat deed wegdromen, was niet zo gek: Ben Howard is een grote surffanaat. Vooral op dat eerste album waren de referenties naar die escapistische wereld duidelijk en kon je het vergelijken met muziek van Jack Johnson.

Met zijn tweede album ‘I Forget Where We Were’ dompelde Ben Howard zichzelf onder in een meer donker en fragiel universum. Het leverde nog enkele pareltjes van songs op, denk maar aan het prachtige, feeërieke ‘Conrad’ of ‘I Forget Where We Were’. Omwille van hun filmische kwaliteiten werden zijn songs veelvuldig gebruikt voor films en tv-series.

Maar na dat mondiale succes bleek de Londenaar een koppigere artiest dan velen hadden vermoed. Hij distantieerde zich steeds meer van de popwereld en ging aan het experimenteren met elektronica en het anders tunen van zijn gitaar. De radiovriendelijke melodieën moesten baan ruimen voor complexere songstructuren. Ook live bleven veel fans van het eerste uur daardoor op hun honger zitten, er werd een nieuw publiek aangeboord. De voorbije jaren vergleed Ben Howard dan ook van een positie als headliner op de festivalaffiche naar iemand die in de club geprogrammeerd wordt. Niet dat hij dat erg vindt, wellicht integendeel.

Met zijn nieuwe album ‘Is It?’, dat begin dit jaar uitkwam, keert hij voorzichtig terug naar de begindagen, die van de dromerige folkrock, maar dan vermengd met de atmosferische elektronica waar hij zo van gaan houden is. Zoals te horen op de single ‘Couldn’t Make It Up’. We zijn alvast benieuwd wat voor live set de dwarse Brit op Werchter in petto heeft.

Dope Lemon is het soloproject van Angus Stone, een helft van het populaire Australische popduo Angus & Julia Stone. Je kent ze ongetwijfeld van hun dikke hit ‘Big Jet Plane’. Als duo stonden ze trouwens al driemaal op Rock Werchter. Maar nu komt Angus dus in zijn uppie opdagen in Vlaams-Brabant.

De flamboyante dandy die in hippieparadijs Byron Bay woont, kan als Dope Lemon ongeremd zijn voorliefde voor psychedelische, zomerse synthpop botvieren. Lekker laidback en chill, cocktail in de buurt en hangmatje uitgerold. De Australische beachvibes, kortom, met een vleugje humor in verwerkt. Luister maar eens naar easy listening nummers als 'Hey You', 'Uptown Folks' of 'Marinade'. Vorig jaar bracht hij al zijn derde album onder het pseudoniem Dope Lemon uit: ‘Rose Pink Cadillac’ heet die. Leuk weetje: een van zijn hits, ‘Home Soon’, haalde de mosterd bij het onvolprezen The Chakachas, een vaak vergeten maar succesvolle Belgische soul- en latin discogroep uit de jaren 60 en 70.

Wie zijn psychedelische trips liever wat donkerder heeft, zit gebeiteld bij het enigmatische Fever Ray. Het alter ego van de Zweedse Karin Dreijer Anderson, die begin jaren 2000 internationaal scoorde met The Knife, een elektronicaproject met haar broer Olof. Als Fever Ray timmert ze sinds 2009 ook aan een eigen carrière. Eerder dit jaar bracht ze met ‘Radical Romantics’ haar eerste plaat in vijf jaar uit, waarop broer Olof voor het eerst sinds de split van The Knife weer meewerkt met zijn zus. Ook Trent Reznor van Nine Inch Nails verleende zijn medewerking aan de plaat. ‘Kandy’ is de uitstekende, voor haar doen zelfs poppy, vooruitgeschoven single van dat nieuwe werk.

De muziek van Fever Ray past in dit rijtje van dromerige popmuziek, maar dan eerder die van een koortsdroom. De spanning is te snijden, de nachtmerrie ligt op de loer. Dreijer Anderson creëert een geheel eigen universum, waarin ook het visuele aspect een belangrijke rol vertolkt. Haar live shows zijn dan ook heuse totaalbelevingen. Hapklare meezingliedjes hoef je niet te verwachten, maar wie even aan de hectische buitenwereld (en de massa aan de Main Stage op Werchter) wil ontsnappen, kan perfect op vrijdagavond in Klub-C terecht. Enjoy the trip!