The Parent Trap - Wat als … Annie en Hallie elkaar niet konden luchten?

Voor wie het zich niet meer zou herinneren: de ouders van Hallie en Annie - De Amerikaans Nick en de Britse Elizabeth - gaan uit elkaar. Annie en Hallie worden gescheiden: terwijl Hallie opgroeit bij haar papa in Californië, woont Annie bij haar mama in Londen, maar het lot brengt hen terug samen. Wanneer Nick beslist om te hertrouwen, willen de beide zusjes daar een stokje voor steken, en beslissen ze, nadat ze elkaar toevallig (duh, niet dus) ontmoet hebben op een zomerkamp, om elkaars plek in te nemen en er alles aan te doen om hun ouders terug bij elkaar te brengen.

In de film is het dikke mik tussen beide meisjes. Maar stel nu dat het water te diep was en ze elkaar – door het grote verschil in culturele achtergrond - niet konden luchten?

Het zou een totaal andere film opgeleverd hebben. Eén waarin Annie bij de eerste ontmoeting al meteen duidelijk zou maken dat haar Amerikaanse zus zich door de totale afwezigheid van ‘decent English manners’ niet in het hoofd moest halen dat ze ooit een echte bloedband zouden delen. Waarop de niet op haar mondje gevallen Hallie haar met een Amerikaanse 'de-wereld-is-mijn-speeltuin-houding' meteen van repliek zou hebben gediend. In de trant van ‘Girl, you ain’t got nothing on me’, geïnspireerd door de talloze parental-advisory lyrics van haar idolen, zoals vrouwelijke rappers als Lil’ Kim, Foxy Brown, Khia en consorten.

Wat zou Annie daartegenover te zetten hebben? The Spice Girls, Sugababes of Atomic Kitten? ‘I Wanna, I wanna, I wanna, I wanna, I wanna, really, really, really, wanna zigazig!’ Naah, wat ''raunchiness' betreft, zou Annie de duimen moeten leggen, met een verontwaardigde ‘blimey, go wash your mouth with lavender soap, puh-lease’.

Zou Annie zich dan misschien culinair wel kunnen meten met haar Amerikaanse zus? Wie weet. Terwijl Hallie steevast ontbijt met wit brood, met daarop een mix van gekleurde Lucky Charms en een potje Froot Loops – it happens – kiest Annie altijd voor een ‘proper English breakfast’. Een eitje, spek, worstjes en tomaat. Met daarbij een glas versgeperst sinaasappelsap en – uiteraard – een kopje thee, gezet volgens de regels van de kunst. Hallie zou bij de aanblik van al dat lekkers wel stiekem verlangd hebben naar zo’n lekkere maaltijd – breakfast for champs – omdat ze – dna-gewijs – geprogrammeerd is om alles wat Brits is te onderzoeken en uiteindelijk te willen omarmen.

Misschien komen ze tot de vaststelling dat het water echt wel veel te diep is - en de afstand ondertussen te groot - om lekker weer één grote happy family te zijn. "Dad, die Engelsen kunnen echt niet met de auto rijden! Wie rijdt er nu links? Dat is megaverwarrend. En je kunt er nergens waffles eten. Of surfen. Of chillen op het strand en skaten op de boulevard! En wat met die fish en chips? Dat is toch echt geen eten!"

Zo zouden er nog talloze confrontaties volgen, tot de ouders het grondig beu zijn. Als oplossing sturen ze beide meisjes naar elkaars habitat. Die 'change of scenery' zou eerst zorgen voor een nieuwsgierigheid en een interesse voor het onbekende. "Mom, cheerleaders zijn echt wel atleten, en geen leeghoofden! Die Amerikaanse tienerfilms zijn echt veel te shallow!". Maar na verloop van tijd zouden beide meisjes beginnen te beseffen dat zelfs tweelingzussen niet per se op hetzelfde continent hoeven te wonen. "We kunnen toch ook vakanties met elkaar doorbrengen? En dan leer jij mij hoe ik links van de weg moet tijden en leer ik jou surfen. The Spice Girls mag je thuislaten. Dan zal ik je niet lastigvallen met The Backstreet Boys."

'The Parent Trap' mag dit jaar trouwens 25 jaar uitblazen! Wil je de oude, vertrouwde versie (her)bekijken, check dan Disney+: https://www.disneyplus.com/nl-nl/movies/-/5LsTU243zQ0B