Dit is het verhaal achter enkele van de grootste hits van Cyndi Lauper

'Time After Time', uitgebracht in 1983, is een van de klassiekers van de New Yorkse zangeres. Dit nummer vertelt de problemen van een koppel op basis van de standpunten van de twee hoofdrolspelers. Het lied gaat over nostalgie, afscheid nemen en niet proberen terug te kijken naar een relatie die op de klippen liep. Het is eigenlijk geïnspireerd door de problemen die Cyndi Lauper had in haar relatie met David Wolff.

'Time After Time' was Laupers eerste nummer 1-single in juni 1984 en bereikte de top van de Billboard Top 100 en de Adult Contemporary-hitlijsten. Het nummer bereikte ook de derde plaats in het Verenigd Koninkrijk en werd genomineerd voor Song of the Year bij de Grammy Awards van 1985.

Oorspronkelijk was dit nummer een mannenverhaal over slapen met vrouwen, totdat Cyndi Lauper er een strijdkreet voor seksuele gelijkheid van maakte. Dit lied was bedoeld als een lofzang op de seksuele vrijheid van vrouwen, in een tijd waarin het feminisme hoog opkwam in het culturele bewustzijn, en het hielp een kader te vormen voor hoe toekomstige sterren zouden zingen over sociale kwesties. "Dat betekent niet dat meisjes gewoon willen vrijen”, legde Lauper uit. "Het betekent gewoon dat meisjes dezelfde ervaring willen hebben als elke andere man."

In 1986, met het overweldigende succes van haar debuutalbum ‘She's So Unusual’ en de doorbraak van haar enorme hits 'Girls Just Wanna Have Fun' en 'Time After Time', maakte Cyndi Lauper een keuze die de rest van haar carrière zou beïnvloeden. Ze weigerde in een hokje te worden geplaatst als het nieuwe saaie popfenomeen van de muziekindustrie.

Haar tweede album, ‘True Colors’, bevatte een titelloos nummer dat al snel een homoseksueel kantje kreeg. Het idee voor het lied kwam bij haar op nadat bij een vriend van Lauper aids was vastgesteld tijdens de piek van de hiv/aids-epidemie in de jaren 80 en 90. Lauper zag hoe die persoon werd aangepakt en besliste om in haar positie een verschil te maken. Ze gaf hen een stem in de publieke wereld. “Ik zag wat er toen gebeurde als een aanval op de burgerrechten van mensen”, verklaarde ze. "Als vriendin en familielid van de gemeenschap dacht ik bij mezelf: weet je wat, ik ga niet zwijgen."