Hoe de finale van ‘The Butterfly Effect’ er helemaal anders had kunnen uitzien

Er zijn wel meer SF-films die van tijdreizen hun hoofdingrediënt hebben gemaakt en daarmee scoorden. De variaties zijn dan ook “eindeloos”. Een van de vaak gebruikte verhaallijnen met dat thema is het ‘wat als’-principe. Hoe een bepaalde momentopname heel anders had kunnen uitdraaien en zo een totaal ander leven of ander lot had kunnen betekenen. Het zogeheten butterfly effect.

In 1995 werd al eens een film gemaakt met die titel, maar dat was een Frans-Spaanse romcom, in 2004 pikte het Amerikaanse regisseurs- en schrijversduo Eric Bress and J. Mackye Gruber diezelfde titel, om er een sciencefiction thriller van te maken. Ashton Kutcher -tot dan toe vooral bekend als goofball in ‘That 70’s Show’ en ‘Punk’d’-, Amy Adams en Eric Stoltz waren de voornaamste namen in de cast. Kutcher leende zijn naam en geld zelfs om de productie van de grond te krijgen.

Hoewel de film in de prijzen viel op het Brusselse Internationale Festival van de Fantastische Film kreeg het niet zo’n positieve recensies. Dat dat niet nefast hoeft te zijn, bewees echter de opbrengst aan de box office: met een winst van meer dan 80 miljoen dollar was het opzet geslaagd van productiemaatschappij New Line Cinema. Commercieel werd ‘The Butterfly Effect’ dus wel een succes.

Bitterzoet einde

Ashton Kutcher speelt Evan Treborn, een jonge kerel die na een na een black-out ontdekt dat hij kan tijdreizen. Hij gebruikt dat talent om terug te keren in zijn eigen leven en op die manier enkele traumatische gebeurtenissen ongedaan te maken, zodat zijn leven een andere wending zou krijgen. Die tripjes terug in de tijd zorgen telkens voor een andere verhaallijn nadien. De ene keer blijkt hij in de gevangenis beland te zijn, de andere keer blijkt hij zijn armen kwijt na een ongeluk in zijn jeugd. Bovendien blijkt dan ook nog eens dat het ingrijpen in zijn eigen verleden ook een (nefaste) impact heeft op de mensen rond hem, die hun levens eveneens veranderd zien. En niet altijd ten goede.

Uiteindelijk zal Evan inzien dat hij het levenspad beter laat zoals het is, om verder onheil te voorkomen en anderen te beschermen. In de slotscene kruist hij jaren later toevallig het pad van zijn vroegere love interest Kayleigh, maar ze lopen langs elkaar zonder herkenning. Een bitterzoet einde op maat van Hollywood.

Een vrolijk en een duister alternatief

Het concept van het scenario laat evenwel ruimte voor verschillende ontknopingen. Een van de voorgestelde finales was bijvoorbeeld dat Evan na zijn besluit om het tijdreizen zo te laten zijn vriendin Kayleigh tegenkomt, maar dat ze elkaar herkennen en aan de praat geraken. Met een nog positiever en vooral romantischer einde tot gevolg.

Maar er bestaat ook een veel donkerdere finale, die van de zogenaamde director’s cut, zoals het duo Bress en Gruber het eigenlijk voor ogen had. Daarin is te zien hoe Evan uiteindelijk in een psychiatrische instelling belandt. Hij beslist terug te keren naar het moment dat hij nog in de buik van zijn moeder zit en zich daar al in een vroeg stadium op te hangen aan de navelstreng.

Daardoor voorkomt hij dan wel heel wat leed bij zijn vrienden, hij scheept zijn moeder wel met immens verdriet op. Niet om vrolijk van te worden dus. En dat zinde de productiemaatschappij niet. Zij kozen dan maar voor de gulden middenweg: geen complete happy end, maar zeker ook niet het duistere en morbide einde dat de regisseurs voor ogen hadden.

Bekijk ‘The Butterfly Effect’ op zaterdag 3 juni om 20u20 op Play 6, of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app. 

'The Butterfly Effect' is ook beschikbaar in de Netflix-catalogus. Meer info over de tv-optie 'Pickx All Stars' (inclusief Netflix) of het Netflix-aanbod via Pickx vind je hier terug.