Achter de schermen bij Indiana Jones

Verzekerde ratten

‘Indiana Jones and the Last Crusade’, de derde in de filmreeks, opent met een ondergrondse scène waarin duizenden ratten hun opwachting maken. Dat zorgde voor verschillende problemen. Amanda Redman, de eerste keuze van de filmmakers voor de rol van Elsa Schneider, haakte af omdat ze te bang was voor de knaagdieren. Ten tweede moest het team hun eigen ratten fokken, zodat ze zeker waren dat er genoeg dieren waren én dat ze allemaal ziektevrij waren. En dan moest er nog een verzekering afgesloten worden voor de onvoorspelbare dieren. Paramount Pictures kreeg na lang onderhandelen de allereerste verzekeringspolis voor 1.000 ratten van de Fireman’s Fund Insurance Company.

Nieuwe uitdrukking

In film- en televisiemiddens wordt de term “jumping the shark” gebruikt voor het moment waarop een programma een scène toont die zo vergezocht en belachelijk is dat de makers wel zonder goede ideeën moeten zitten. De uitdrukking komt van de serie ‘Happy Days’, waarin Henry Winklers personage met waterskis over een haai springt. Maar sinds ‘Indiana Jones and the Crystal Skull’ uitkwam in 2008, word took al eens een andere uitdrukking gebruikt. “Nuking the fridge” verwijst naar een scène waarin Indy een kernexplosie overleeft door in een koelkast te schuilen. “Dat was mijn stomme idee, niet dat van George Lucas”, zei regisseur Steven Spielberg daarover. “Ik ben er trots op dat mensen nu “nuking the fridge” gebruiken. Ik ben blij dat ik zoiets heb kunnen bijdragen aan de popcultuur.”

Opgegeten door olifant

De jurk van Willie Scott (vertolkt door Kate Capshaw) kreeg het zwaar te verduren op de set van ‘Indiana Jones and the Temple of Doom’. Vooral dan tijdens een scène in de jungle met een hongerige olifant. Willie, Indy en Short Round rijden in de film op de rug van een olifant naar het paleis van Pankot. Wanneer ze stoppen om te kamperen, hangt Willie haar jurk – een handgemaakt rekwisiet met een aanzienlijk kostenplaatje – te drogen aan een boom. De olifant zag die tak echter als een lekkere snack en begon ook de jurk die eraan hing op te peuzelen. De achterkant werd helemaal verscheurd. Kostuumontwerper Anthony Powell moest het met de hand herstellen. Op het verzekeringspapier, als reden voor de schade, vulde hij droogweg in: “Opgegeten door olifant”.

Scenario van Frank Darabont

Frank Darabont kennen we als de maker van de legendarische gevangenisfilm ‘The Shawshank Redemption’ (1994). In 2002 werd hij aangeworven om het vierde deel van de Indiana Jones-saga te schrijven. Zijn scenario, dat gebaseerd was op een idee van Spielberg over nazi’s die Jones in de jaren 50 achternazitten, kreeg als titel ‘Indiana Jones and the City of the Gods’. Volgens Darabont was Spielberg helemaal weg van zijn scenario, maar wees George Lucas – die het verhaal uiteindelijk zelf schreef – het af.

Beveiliging van hoog niveau

Lucas en Spielberg waren zich er danig van bewust dat het risico op lekken in het internettijdperk groot is toen ze ‘Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull’ maakten. Om de details zo goed mogelijk geheim te houden tijdens het draaien, voerden ze het beveiligingsprotocol sterk op. Zo kregen de acteurs valse namen op de call sheets. Harrison Fors was ‘#’, Cate Blanchett was ‘Mean Girl’ en Karen Allen kreeg het alias ‘The Damsel’. Toen de film aan de bioscoopzalen geleverd werd, kwam die in een doos met een cijferslot. De code werd pas op de dag van de eerste vertoning bekendgemaakt.

De vier ‘Indiana Jones’-films zijn nu beschikbaar in de Pickx VOD-catalogus.