Ex-007 blaast 70 kaarsjes uit: terugblik op de carrière van Pierce Brosnan

“Sinds ik 17 jaar oud was had ik het brandende verlangen om acteur te worden”, aldus een zichtbaar bewogen Brosnan toen hij zijn carrièreprijs in ontvangst nam in het Poolse Wroclaw ter gelegenheid van de 29ste European Film Awards.

“Actie, komedie en romantiek, Pierce Brosnan was te zien in alle genres, zij het als KGB-agent Valeri Petrofsky in ‘The Fourth Protocol’ van John Mackenzie (1987), als de neurotische huurmoordenaar Julian Noble in ‘The Matador’ van Richard Shepard (2005), als de voormalige kapitein Gideon in ‘Seraphim Falls’ van David Von Ancken (2006), als gepensioneerde die een louche zakenman najaagt in ‘The Love Punch’ van Joel Hopkins (2013), of als de voormalige Britse premier Adam Lang in ‘The Ghost Writer’ van Roman Polanski (2010)”, zo zei de Europese Filmacademie.

De acteur liet zich ook opmerken in ‘Mister Johnson’ van Bruce Beresford (1990), ‘The Lawnmower Man’ van Brett Leonard (1992), ‘The Thomas Crown Affair’ van John McTiernan (1999) en ‘The Tailor of Panama’ van John Boorman (2001). Sinds de eeuwwisseling zit de carrière van Brosnan in het slop, met af en toe een uitschieter (naar boven én onder). Hij werd in zijn carrière twee keer genomineerd voor een Golden Globe en op zijn palmares prijken tot dusver 21 filmprijzen. In 1997 kreeg hij een ster op de Hollywood Walk of Fame.

In 1994 raakte het nieuws bekend dat de toen 41-jarige Brosnan in de huid zou kruipen van James Bond. Brosnan, destijds onder meer bekend van de tv-serie ‘Remington Steele’, werd zo de opvolger van Timothy Dalton, Roger Moore, Sean Connery en George Lazenby, die eerder de rol van agent 007 speelden.

James Bond was ongetwijfeld Brosnans belangrijkste rol uit zijn carrière. Hij vertolkte die van 1995 tot 2002 in ‘GoldenEye’, ‘Tomorrow Never Dies’, ‘The World Is Not Enough’ en ‘Die Another Day’. Brosnan wordt vaak gebruikt als maatstaf waartegen de andere Bond-acteurs worden afgewogen. Toch was Brosnan de enige 007 die het einde van zijn carrière als Bond niet zelf mocht bepalen.

Zowel ‘GoldenEye’, ‘Tomorrow Never Dies’ en ‘The World Is Not Enough’ staan tot op heden te boek als geslaagde James Bond-films in de franchise. Het beruchte ‘Die Another Day’ geldt echter als een miskleun. Critici en publiek sabelden de Bond-film neer: belachelijk scenario, over-the-top actie en vergezocht, bij de haren getrokken stuntwerk. De flop die ‘Die Another Day’ was legde de basis voor het vertrek van Brosnan als 007.

De slechte ontvangst van ‘Die Another Day’ wakkerde een vernieuwsdrang aan bij de makers, maar dat gaf niet de doorslag in de beslissing om Brosnan te vervangen als 007. Wel de leeftijd en het salaris van de acteur. Brosnan naderde de vijftig, en onder fans ontstond bezorgdheid over de capaciteit van de acteur om een geloofwaardig personage te vertolken dat uitblinkt met charisma en actie. Bovendien had Brosnan een slordige 16 miljoen dollar verdiend aan ‘Die Another Day’ alleen, wat de productiekosten gevoelig opdreef.

De makers wilden het geweer van schouder veranderen en met ‘Casino Royale’ terugkeren naar de stijlvolle, elegante gentleman van weleer. Brosnan wou zijn rol van 007 hernemen, maar werd aan de kant geschoven onder het mom van een vernieuwingsoperatie. De acteur koesterde echter geen wrok voor de beslissing en uitte publiekelijk zijn steun. Intussen raakte zijn carrière in het slop: er volgden rollen in anonieme producties als de romcom ‘Laws of Attraction’ en de misdaadkomedie ‘After The Sunset’, die slecht onthaald werden door de filmpers.

In 2005 blies hij zijn acteercarrière nieuw leven in met zijn gelauwerde hoofdrol in ‘The Matador’, dat wél overwegend positieve kritieken kreeg. Brosnan speelde een depressieve moordenaar (Julian Noble) die bevriend raakt met een werkloze zakenman. In de film maakt Brosnan komaf met zijn 007-imago (in één memorabele scène wandelt hij door een hotellobby in een speedo en cowboylaarzen).

In de jaren nadien wisselt hij schaarse successen (‘The Ghost Writer’, ‘The November Man’, ‘Remember Me’) af met rollen in matig onthaalde producties (‘Married Life’, ‘I.T.’, ‘The Only Living Boy in New York’, ‘Mamma Mia!’) en in regelrechte miskleunen (‘Salvation Boulevard’, ‘Spinning Man’, ‘Final Score’, ‘The Misfits’, ‘False Positive’). Zijn meest recente wapenfeiten zijn de rollen van Dr. Fate in de superheldenfilm ‘Black Adam’ en die van koning Lodewijk XIV in de matig onthaalde familiefilm ‘The King’s Daughter’.