Deze briljante Belg inspireerde een generatie wereldberoemde artiesten

De film 'Django' met hoofdrollen voor Reda Kateb en Cécile de France focust hoofdzakelijk op de woelige jaren van de Belgische jazzmuzikant in de Tweede Wereldoorlog. In 1943 bevindt Django Reinhardt zich in het door nazi-Duitsland bezette Frankrijk. De vervolging van Joden, Roma-volk, holebi's en andere door Duitsland ongewenste gemeenschappen woedt volop. Tot zijn eigen verbazing krijgt Reinhardt, een man die wortels heeft in de rondtrekkende Sinti-gemeenschap, een uitnodiging van het opperbevel van het naziregime om op te treden in Berlijn. Hij weigert en vlucht met een vrouwelijke bewonderaar naar het neutrale Zwitserland. Daar nemen ze hun intrek in het mondaine Thonon-les-Bains, aan de zuidkant van het Meer van Genève. 

Eigen stijl

Dat Django Reinhardt zo'n bekendheid genoot, is te danken aan zijn unieke speelstijl, de zogeheten "jazz manouche". Hij ontwikkelde deze stijl uit noodzaak, nadat hij op 18-jarige leeftijd zwaargewond raakte bij een brand in zijn woonwagen. Zijn linkerhand was verminkt, waardoor hij zijn pink en ringvinger niet meer kon bewegen. Django's broer was overtuigd dat hij toch nog kon spelen en bracht een gitaar mee naar het ziekenhuis waar hij verbleef. Reinhardt moest ruim twee jaar revalideren, in die tijd leerde hij zichzelf opnieuw gitaar spelen en ontwikkelde hij een kenmerkende manier van gitaarspelen.

Onder invloed van de Franse schilder Emile Savitry leerde hij in 1931 de jazzmuziek van generatiegenoten Louis Armstrong en Duke Ellington kennen. Hij besloot om in Parijs zijn geluk te zoeken en slot zich aan bij een kwartet van muzikanten. Samen met zijn broer Joseph Reinhardt, violist Stéphane Grappelli, gitarist Roger Chaput en contrabasspeler Louis Vola oogsten ze veel succes in het Parijse nachtleven en kregen ze hun eerste platencontract aangeboden. Het kwintet bleef samen tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Bescherming

Dat Django Reinhardt de oorlog zonder kleerscheuren heeft overleefd, heeft hij te danken aan de Duitse luchtmachtofficier Dietrich Schultz-Köhn. Hij was een notoir jazzliefhebber die in de jaren 30 nog als Duits correspondent werkte voor talrijke muziekbladen als Billboard en had net als Reinhardt een passie voor de vernieuwende jazz van Louis Armstrong en Duke Ellington. Toen Django na zijn uitnodiging door het naziregime vluchtte en opgepakt werd aan de Frans-Zwitserse grens, was het Schultz-Köhn die zijn connecties aansprak om hem vrij te laten.

Amerikaans succes

Mede dankzij zijn vele contacten in Frankrijk en de bevrijding door de Amerikaanse troepen, raakte zijn werk ook in de Verenigde Staten bekend. Hij werd uitgenodigd om met het orkest van zijn idool Duke Ellington te spelen en kwam zo in contact met jazzgrootheden als Les Paul. Ondanks zijn succes kon hij nooit zijn draai vinden in de Amerikaanse samenleving, waardoor hij na enkele maanden terugkeerde naar Frankrijk.

In de aanloop naar de jaren 50 maakte hij opnieuw contact met collega-artiesten als de eerder genoemde Stéphane Grappelli en toonde zich ook als een getalenteerd producent. Zo begeleidde Reinhardt de eerste producties van de Kempense countryzanger Bobbejaan Schoepen tot zijn internationale doorbraak. Django's loopbaan zou echter niet lang duren, hij overleed in 1953 in het Franse Samois-sur-Seine aan een hersenbloeding.

Inspiratie

Talloze artiesten noemen Django nog steeds een inspiratie, waaronder Jimi Hendrix, Pink Floyd, Dire Straits maar evengoed Les Paul en bluesicoon B.B. King en zelfs Black Sabbath-gitarist Tony Iommi. Niet slecht voor een nederige jongeman die ooit geboren werd in in het onooglijke Henegouwse dorpje Liberchies.

Bekijk ‘Django’ op vrijdag 12 mei om 21u30 op Canvas of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.