'A Quiet Place', van de oorspronkelijke opener tot de moeilijkste scène

Iedereen weet dat de monsters in ‘A Quiet Place’ meedogenloze jagers zijn die je in een vingerknip kunnen doden, en die ook nog eens volledig blind zijn. De zogenaamde death angels zijn volledig op hun gehoor aangewezen om zich een weg te banen en om hun slachtoffers te vinden. Dat is waarom de personages in ‘A Quiet Place’ geen enkel geluid mogen maken als ze uit de klauwen van de monsters willen blijven.

Ondanks hun handicap kunnen de monsters met een geweldige accuraatheid op hun menselijke slachtoffers springen. Hoe doen ze dat? Die vraag stelde The New York Times ook aan regisseur/acteur John Krasinski en zijn productieteam. Geluidstechnici Ethan Van der Ryn en Erik Aadahl, die onlangs ook samen werkten aan ‘Godzilla vs. Kong’, haalden het antwoord in de natuur. “We waren geïnspireerd door de echolocatie van vleermuizen”, aldus Van der Ryn. “Die sturen sonargeluiden in het rond om via de weerkaatsing van die geluiden informatie te vergaren over hun omgeving.” De death angels moeten dus ook een bijzonder gevoelig gehoor hebben, wat er dan weer voor zorgt dat ze elke speld kunnen horen vallen.

Vervallen en verlaten dorpen. Een gezin, Lee (Krasinski) en Evelyn (Emily Blunt) en hun kinderen Regan (Millicent Simmonds), Marcus (Noah Jupe) en Beau (Cade Woodward) zoeken naar schaars geworden goederen die ze nodig hebben om te overleven. Ze doen dat in volledige stilte. Als er toch het kleinste geluidje valt, loopt dat fataal af voor Beau, de jongste van het gezelschap. Het is de openingsscène van de film, die meteen duidelijk maakt hoe erbarmelijk het leven van de overlevers is. Het is de enige flashback in het hele verhaal.

Maar bijna opende de film op een heel andere manier. In het originele scenario stond namelijk een scène die zich enkele dagen voor de invasie van de monsters afspeelt, met een personage dat in de rest van het verhaal niet voorkwam. De scène waarin Beau sterft zat oorspronkelijk later in de film als een tweede flashback. Maar toen Krasinski aan boord kwam om het scenario te herzien en de film te regisseren, schrapte hij die opener en besloot hij te beginnen met de scène die we nu zien. Dat was naar alle waarschijnlijkheid de juiste keuze, aangezien de motivatie van de personages zo vanaf de eerste minuten duidelijk is.

‘A Quiet Place’ werd uiteindelijk een enorm succes, maar toen Bryan Woods en Scott Beck hun scenario bij studio Paramount gingen voorstellen, schatten ze hun slaagkansen niet hoog in. Net zoals gebeurde met de films ’10 Cloverfield Lane’ en ‘The Cloverfield Paradox’ – oorspronkelijk niet geschreven als sequels op ‘Cloverfield’, maar herwerkt om in die succesvolle franchise te passen – dachten Woods en Beck dat hun film misschien een vervolg kon worden op die horrorprent, als de hoge piefen van de studio dat wilden.

Ze waren er echter van overtuigd dat hun film beter zou werken als ze hun eigen ding konden doen, en gelukkig voor hen gingen de studiobonzen akkoord. “Ik denk dat ze vonden dat het concept op zijn eigen benen kon staan”, zei Beck. “We waren echt verbaasd en dankbaar dat de studio een rare film zonder dialogen met open armen ontving.”

In een film als ‘A Quiet Place’ moet het geluid wel van levensbelang zijn. Wie de film ziet, moet dezelfde emoties voelen als de personages en dus elk miniem geluid schuwen. Krasinski vertelde dat de film zijn visie op verhalen vertellen grondig veranderde. “Je geluid kan een middel zijn om fouten weg te moffelen, of een magisch ding waarmee je een toeschouwer kan betoveren”, zei hij in een interview met The New York Times. Wat hij ook leerde, was dat dat een gebrek aan geluid net zo spannend kan zijn als een typisch bombastisch orkest.

Terwijl ze in de montagekamer zaten, vroeg Krasinski naar verluidt meermaals aan zijn monteur om al het geluid uit te zetten en de film zo bijeen te knippen. “Je moet een klik hebben met deze personages zonder geluid. Zelfs in alle stilte, communiceren ze nog steeds met elkaar. Het klinkt pretentieus, maar het is waar”, aldus Krasinski. Naar verluidt bestaan er twee gemonteerde versies van de film waar geen enkel geluidje op te horen is.

De scène waarmee Krasinski en de rest van de filmploeg het echt lastig kregen, was niet een van de achtervolginsscènes in een bos of zelfs een bloederige aanval, maar wel een korte scène met een baby. Nadat Lee leert dat Evelyn een kind heeft gebaard, legt hij moeder en kind in de geluidsdichte kelder. De baby doet hij een zuurstofmasker om en legt hij in een houten doos om er zeker van te zijn dat de monsters het gehuil van het pasgeboren kind niet zouden horen.

“Het was het meest intense dat ik in mijn hele carrière heb gedaan”, zei Krasinski, die twee dochters heeft met coster Emily Blunt en die duidelijk twijfels had bij het filmen van de scène, die hij niet ongevaarlijk vond voor de baby. Maar de ouders van het kind stemden in met de scène en wezen het voorstel om een pop te gebruiken zelfs af. Twee zenuwslopende takes later was de scène ingeblikt. “De doos was eigenlijk een zacht bed en zat vol gaten waardoor de baby zeker zuurstof zou krijgen. Maar de hele ploeg had een zenuwinzinking tijdens het filmen.”

‘A Quiet Place’ is nu beschikbaar in de Pickx VOD-catalogus.