Mise-en-scène: Groundhog Day

Dag 150. Phil wordt wakker en beseft – te horen aan de geluiden om zich heen – dat hij nog steeds in dezelfde tijdlus zit. Het hotel waar hij verblijft, heeft intussen geen geheimen meer. Net zomin als de bewoners van Punxsutawney, het gehucht waar hij nu al maaaaaanden elke dag opnieuw beleeft. Dat Phil-van-de-garage elke dag om 9u. naar de plee moet bijvoorbeeld, en daar exact 16’38 seconden zit. En dan met een brede glimlach en ‘Now, that’s settled’, weer buitenstapt. Of hoe Mary, de dochter van de bejaarde bakker, elke dag gratis koffiekoeken uitdeelt aan de kinderen van Joe en Tiany. Die zitten erg krap bij kas, maar gokken liever dan hun centen te spenderen aan eten. Van elk van de 2312 inwoners weet hij wel iets. Phil is de alleswetende aanwezige, een god in sjofele kleren, een man die niet meer weet van welk hout pijlen te maken. Hij wil uit de tijdlus, maar weet niet hoe. 

Na zijn ontbijt – alweer porridge met scrambled eggs, want de rest is niet te vreten – maakt hij zich op om de reportage te maken die hij ondertussen al 150 keer gemaakt heeft. Dezelfde weg, 'dag Rita', 'dag Larry', 'zullen we?', … “Beste kijkers, vandaag is het alweer Groundhog Day, bla bla bla …” Phil maakt er zich voor de 150ste keer ook nu weer snel van af. Tot grote ergernis van Rita en Larry, die hem een totaal gebrek aan professionaliteit verwijten en zijn chagrijnige kop liever zien gaan dan komen.  Wanneer Phil op het punt staat om zijn dagelijkse routine – vandaag wil hij brand stichten in de marshmallowfabriek, wat hem wel een feestelijke invulling van de dag lijkt - aan te vatten, ziet hij in zijn ooghoek iets wat hem voordien nog niet was opgevallen. Er staat zowaar een man naar hem te zwaaien. Hij heeft een vlag in de hand, met daarop de woorden ‘I’m lost’. 

Phil weet even niet waar hij het heeft. "Wie is die man? Wat doet die vent hier, in mijn dorp?!”, vraagt hij zich luidop af. En hoe kan het in hemelsnaam dat er na 150 dagen iets nieuws gebeurt? Hij stapt op de man af, die druk met zijn vlag blijft zwaaien. Wanneer Phil dichterbij komt, meent hij de man te herkennen. En de man hem ook. En dan ineens krijgt hij de schok van zijn leven. De man lijkt als twee druppels water op hem. Phil, helemaal ondersteboven van de ontmoeting, wil de man aanspreken, maar die is hem voor.

“Hi, Phil, ik ben Phil. Ik weet dat het zeer verwarrend is, maar ik loop je al 150 dagen te zoeken. Ik zit vast in een tijdlus, en de enige die me kan helpen, ben jij.”

Waarop Phil-de-recente zegt dat hij niet weet hoe dat in godsnaam zou kunnen, dat ook hij vastzit in dit gat en naar huis wil. Phil – de oudere zullen we hem noemen – antwoordt zonder omwegen: “Aangezien ik hier al langer ben dan jij, heb ik het recht om als eerste uit deze tijdlus te ontsnappen. Ik stel voor dat ik je plek inneem.” Phil-de-recente wil daar niets van weten. En ook al weet hij niet hoe hij de tijdlus kan verbreken, hij is toch zeker niet van plan om van plaats te ruilen met Phil-de-oudere? Hij vermoedt dat Phil-de-oudere wél weet wat hij moet doen om uit de lus te ontsnappen, maar dat hij daarvoor de identiteit van Phil-de-recente moet aannemen. Phil-de-oudere is niet van plan om het hierbij te laten (‘Ik zit hier g*dverdeg*dver al tien jaar vast!’). Hij laat zijn vlaggenstok aan een rotvaart tegen het hoofd van Phil-de-recente neerkomen, waarop die – met een serieuze jaap in zijn hoofd – neerzijgt en het bewustzijn verliest.

Wanneer hij opnieuw bij zinnen komt, staat Phil-de-oudere over hem gebogen. Als Phil-de-recente rechtop gaat zitten, merkt dat hij ineens op dat er naast Phil-de-oudere ook nog andere Phils rondlopen. Allemaal hebben ze hetzelfde soort kleren aan. Beetje verfomfaaid, wat gedateerd. De ene heeft een baard, de andere een snor. De ene lang haar, de andere een haarmatje of een bros. Phil-de-recente is helemaal in de war. Tot er een Phil op hem toestapt (Phil-de-morser, aan zijn overhemd te zien).

“Ah, jij bent de nieuwe? Welkom in Phil-a-delphia”

"Zoals je ziet, ben je hier niet de enige Phil, en je zal wellicht ook niet de laatste zijn. Elk jaar valt hier wel een nieuwe Phil binnen, met altijd weer hetzelfde verhaal. De meesten onder ons hebben zich al neergelegd bij het feit dat ze hier voor altijd met elkaar opgescheept zitten. We vinden het intussen wel knus zo, met z’n allen. En hé, kop op man. Het is hier zo slecht nog niet, je zou eens bij John Malkovitch moeten gaan kijken!”

Nog meer weten over deze fijne film?  https://www.proximus.be/pickx/nl/2297133/vijf-fascinerende-weetjes-over-groundhog-day-met-bill-murray