In the spotlight: Femke Vanhove - De jonge hemelbestormer

Naar goede gewoonte beginnen we deze rubriek met de geïnterviewde die je voorging, Nora Dari. Haar vraag aan jou: welke acteur zou jou mogen vertolken in een biopic over jouw leven, en waarom? 
“Dat is meteen al een moeilijke vraag. Ik denk dat het een acteur moet zijn die me heel goed kent, zowel uiterlijk als innerlijk, om geen fout beeld naar de buitenwereld te sturen. Ik ken niet zoveel acteurs persoonlijk, tenzij Tom Van Dyck, omdat hij me het best kan lezen. Dat is een man, ja. Maar waarom niet? Als iemand zich geroepen voelt, dan hoor ik het graag (lacht).”

2017 was je debuut. Vandaag staan we vijf jaar verder. In welke mate heeft die vijf jaar je veranderd als acteur? 
"Ik verdiep me vandaag meer in mijn personages dan vroeger. Als ik het scenario onder ogen krijg en er een aspect is van het personage dat me niet helemaal duidelijk is, ga ik vaker te rade bij de regisseur. Over hoe het personage praat, beweegt, wat haar beweegredenen zijn en waarom ze doet wat ze doet. Dat was vroeger veel minder. Ik speelde veel meer wat er stond. Nu ik al wat ervaring heb, durf ik het personage wat meer naar mijn hand te zetten. Wat daarbij ook helpt, is dat ik ondertussen al met verschillende acteurs heb samengewerkt en daardoor heel veel bijgeleerd heb, niet enkel op vlak van acteren, maar ook wat zelfzekerheid betreft. Ik durf er nu meer voor te gaan. Wat ook anders is: ik durfde mijn teksten nogal slordig te leren, wat mijn spelen dwarsboomde.”

Hoe bereid je je rollen voor? Hanteer je een duidelijke methodiek of is het meer ‘springen zonder te kijken’? 
“Toen ik net begon te acteren, was het toch vooral dat tweede. Het was een nieuwe wereld die openging en ik wist niet hoe alles in zijn werk ging. Ik speelde eerst veel bijrollen, studeerde mijn tekst in en probeerde dan mijn personage te vormen volgens de sfeer op de set. Ik probeerde in het moment te creëren. Nu heb ik veel meer gesprekken met de regisseurs zelf: over het personage, over het scenario, over de wisselwerking tussen personage en omgeving. Qua voorbereiding lees ik nu de dialogen verschillende keren door, analyseer ik ze en verander ik soms zinnen, omdat ik denk dat mijn personage het anders zou verwoorden. Niet elke regisseur vindt dat even leuk, maar er valt wel altijd over te discussiëren. Enfin, daar ga ik toch van uit (lacht).”

Je werkt ondertussen al met verschillende regisseurs samen. Wat was tot nu toe je leukste ervaring?
“Ik vind dat een heel moeilijke vraag, omdat ik tot nu toe nog maar enkel leerzame en fijne ervaringen achter de rug heb. Ik zou dus moeten antwoorden: het waren allemaal leuke ervaringen. Maar als ik er dan toch een moet uitkiezen, dan de samenwerking met Laura Van Passel, drie jaar geleden. Ik speelde mee in een kortfilm die ze regisseerde, ‘Le temps qui reste’. Die ervaring is me heel sterk bijgebleven, omdat het én mijn eerste grote rol was én ik er mijn grenzen verlegd heb, vooral op fysiek vlak. Elke ochtend heel vroeg opstaan om te filmen bij het koude meer van Zutendaal. Maar dat loonde wel, omdat het prachtige beelden heeft opgeleverd. En Laura is echt een fijne vrouw die weet wat ze wil, en dat ook zeer goed kan verwoorden. Wat ze wilde, heeft ze ook uit mij gekregen. Ik vond dat een zeer leerzame ervaring.”

Geldwolf! 

Vandaag zien we je naast Tom Van Dyck in ‘Geldwolven’. Moet wel een fijne samenwerking geweest zijn. Een oude klasbak met een jonge … klasbak. 
“Haha, ja, dank je. Fantastisch was het! Tom was, naast mijn medespeler, ook mijn papa op de set. We konden het heel goed met elkaar vinden, een gevoel dat ik al meteen had tijdens de auditie. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Het gaf meteen vertrouwen. Tijdens het spelen was er echt wel magie, en dat kwam doordat we elkaar zo goed aanvoelden en zo goed overeenkwamen. Ik denk dat het onmogelijk is om intens samen te spelen met iemand die je niet kunt luchten. Tom is een ongelooflijk goed acteur van wie ik heel veel geleerd heb, gewoon door te kijken naar hoe hij zijn rol invult en hoe hij alles aanpakt.”

Droom eens groots, met welke acteur zou je nog willen samenwerken?
“Matteo Simoni! Omdat hij een meester is in transformatie! Geef hem gelijk welke rol en hij wordt bij wijze van spreken zijn personage. Ik ben echt benieuwd naar zijn volgende rol en hoe hij die zal vormgeven. Het lijkt me geweldig om naast hem te staan en zijn tegenspel te krijgen. Volgens mij is het onmogelijk om slecht te spelen naast Matteo Simoni. Ook met Veerle Baetens zou ik graag eens samenspelen. Wat zij doet! Fenomenaal. Zo goed dat ik al een paar keer heb moeten huilen bij de rollen die ze vertolkte. En als het internationaal mag zijn, dan toch wel Zendeya. Na ‘Euphoria’, was ik echt obsessed. Wat een prestatie. Ik zou het echt bijzonder fijn vinden om eens naast haar te staan. Wat regisseurs betreft, kies ik voor Felix Van Groeningen, omdat hij me telkens weet te raken met de sferen die hij schept. En Adil en Bilal, want dat duo is echt geweldig. Ik verveel me geen seconde bij de films die ze maken. Het lijkt me ook leuk om eens geregisseerd te worden door een duo. Of door Veerle Baetens. Ik heb een paar jaar geleden meegedaan met een paar audities voor ‘Het Smelt’, en daar was ze een paar keer bij. Op een paar dagen tijd heb ik van haar zoveel geleerd. Het was een zeer dankbare, korte kennismaking. En Sam Levinson, de regisseur van ‘Euphoria.’ En Steven Spielberg!”

Wat zou je graag willen vragen aan Ferre van den Broeck (2DEZIT)?

"Waar denk je aan net voor je in slaap valt?"