Siska trekt de straat op met (ex-)daklozen in 'Durf te vragen'

In België zijn er geen officiële cijfers over het aantal dak- of thuislozen. Dat is omdat velen bij familie of vrienden wonen, of verblijven in bijvoorbeeld een tent, garage of kraakpand. In grootsteden zijn ongeveer 6 op 1000 inwoners dak- of thuisloos en in kleinere gemeenten is dat 1 op 1000. 1 op de 5 daklozen is tussen de 18 en 25 jaar, maar het grootste deel is wat ouder en bevindt zich tussen de 30 en 39 jaar. Om een betere kijk in hun leefwereld te krijgen, nodigt Siska zeven (ex-)daklozen uit om een paar grappige, gedurfde of zelfs ongepaste vragen te beantwoorden.

De frankste vraag: Heb je zelf ooit al iets gestolen?

De zeven respondenten bevestigen dat ze in hun tijd op straat vaak bestolen zijn geweest. Sommigen zelfs door mensen die ze aanzagen als hun vrienden en die daarna hun spullen voor grof geld verkochten. Waarop de volgende vraag luidt of ze dan zelf ook al eens iets gestolen hebben.

Danny was acht jaar dakloos en geeft toe dat hij meermaals eten heeft gestolen. “Soms lijkt er gewoon geen andere uitweg te zijn, dus steel je een brood of een stuk chocolade. Als je zoveel honger hebt, doet dat enorm veel pijn. Iets stelen om te eten kan de pijn even verlichten, maar de honger komt altijd terug. Soms kwam ik langs een fruitwinkel en pikte ik snel een mandarijntje uit het rek, zodat ik toch wat voedzaams binnenkreeg. Ik heb uiteindelijk een werkstraf gekregen voor wat ik gestolen heb.”

Het eerlijkste antwoord: 'Klaag toch niet'

Freddy heeft nu al tien jaar terug een dak boven zijn hoofd, maar heeft daarvoor acht jaar overleefd in de straten van Brussel centrum. Ondertussen geeft hij geleide wandelingen in de hoofdstad om aan mensen te tonen hoe en waar daklozen leven en wat het inhoudt om geen thuis te hebben en op straat te moeten zitten. Hij neemt Siska mee naar ‘zijn plekjes’, om daar te vertellen hoe hij de vaak erg koude en regenachtige nachten doorkwam.

‘Het afschuwelijkste dat ik meegemaakt heb in mijn straatleven, was aan de ene kant natuurlijk honger lijden en aan de andere kant afzien van de kou. Terwijl ik hier op een trapje voor een gesloten winkel zat op de hoek van de straat zag ik tegenover mij lichten branden bij mensen thuis in appartementsgebouwen. Je wil niet weten hoe vaak ik bij mezelf gedacht heb: ‘Mensen, klaag niet. Jullie zitten binnen in alle comfort, met alles erop en eraan. In een warm huis met een warm bed. En ik zit hier.’”