Wim Lybaert in 'Het Huis': zwerven in eigen huis

Net als aan elke gast werd aan Wim Lybaert gevraagd om enkele maaltijden te voorzien. We hadden het niet anders verwacht, maar uiteraard nam hij vooral verse groenten uit zijn eigen moestuin mee. Wim heeft naar eigen zeggen al sinds hij tien jaar is een eigen moestuin en wist er zowaar zijn carrière van te maken. Niet van het tuinieren alleen, maar wel van de tv-programma’s en boeken die hij erover maakte en schreef. Intussen is hij misschien nog het meest bekend van zijn ‘De Columbus’, een programma dat hij blijkaar al op 12-jarige leeftijd voorspelde.

Een groot muzikaal talent is hij naar eigen zeggen nooit geweest, al mocht hij wel met het koor naar Schotland reizen (waar hij misschien wel de liefde voor het reizen ontdekte), speelde hij klokkenspel en leerde hij een jaartje piano. Cubjes drinken met zijn nonkel, de man die hem van het leven leerde genieten, daar had hij meer aanleg voor.

Bijna-tranen

De tranen kwamen niet toen Wim door de culinaire dagboeken van zijn nonkel bladerde – die hield elk menuutje en bonnetje bij van de restaurants waar hij op reis at. Toen Wim echter verrast werd door zijn muzikale held, zag het er even naar uit dat de waterlanders zouden komen.

Ineens zat achteraan de tuin namelijk Willem Vermandere, provinciegenoot van Wim en de schrijver/zanger van ‘Lat mie maar lopen’. Dat is het nummer dat Wim voor Radio 2 verkoos tot het beste aller tijden. Willem las een van zijn gedichten voor, en dat paste net wel heel goed bij de huidige situatie van Wim. Het ging over iemand die het reizen had opgezegd en dan maar in zijn eigen huis rusteloos rondzwierf. Het kon niet gepaster zijn. Wim, op zich al zeker niet de grootste babbelaar, werd er weer muisstil van.

Hoe lang Willem nog zou doorgaan, wilde Wim graag nog weten. “Een artiest mag niet stoppen”, zei hij. “Net als een dokter. Een dokter die stopt, dat zijn geen manieren. Een priester die stopt, dat is een zegen.” Om de conclusie van Wim te beamen: Willem zegt met weinig woorden enorm veel. Er is een goede reden waarom hij een West-Vlaamse held is.

Open mond

Wim houdt van lekker eten, en de zwier waarmee hij kraakverse ingrediënten combineert om heerlijk ogende, maar eigenlijk zeer pure en eenvoudige gerechten op tafel te toveren, is fantastisch om te zien. Logisch dus dat de open-mondmomenten van deze aflevering aan de dis vielen. Boven een bord tongfiletjes komen de schoolrapporten van Wim boven. Vier van de zes jaren in het middelbaar was Wim de rode lantaarn van zijn klas. Nog steeds heeft hij geen hoge pet op van het onderwijssysteem. “De school maakt robotten”, zegt hij.

Dat de man, die op de televisie zo joviaal en rustig overkomt, ook bitter kan zijn, bleek ook bij de tweede maaltijd. Deze keer vertelde hij bij een stuk West-Vlaams rundsvlees dat hij soms ook eens zijn geduld verliest, maar dan alleen tegenover zichzelf. Een keertje scheurde hij van frustratie zelfs zijn jas in twee. “Een Barbour, dat is onverslijtbaar. Na 50 jaar trek ik hem in twee.” Zo zie je maar dat iedereen eens kwaad kan worden, ook Wim Lybaert.

Bekijk ‘Het Huis’ op maandag om 20u40 op Eén of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.