Waarom ‘Heat’ geldt als een van de beste heist-films ooit

In ‘Heat’ krijgen we een eerder klassiek verhaal van een overval op een geldtransport. Het criminele meesterbrein Neil McCauley (gespeeld door Robert De Niro) en zijn team hebben ervaring te koop, maar dit keer loopt het mis: bij de actie komt een politieman om het leven. En iedereen weet dat dan de poppen pas echt aan het dansen gaan bij de rechterlijke machten. Rechercheur Vincent Hanna (gespeeld door Al Pacino) wordt op de zaak gezet. Twee door de wol geverfde protagonisten zetten een kat-en-muisspelletje in.

Die twee hoofdrollen worden vertolkt door twee zwaargewichten uit Hollywood, beiden bovendien met flink wat referenties in het gangstergenre. Denk aan ‘The Godfather’, ‘Goodfellas’, ‘Mean Streets’ in het geval van De Niro. Of aan eveneens ‘The Godfather’ en ‘Scarface’ in het geval van Al Pacino. De chemie en de spanning die beide toppers weten op te bouwen naar hun ultieme confrontatie getuigen van pure klasse. Die scène waarin ze elkaar voor een rustig gesprek treffen in een taverne staat dan ook bekend als hét hoogtepunt van deze film.

Maar het succes van ‘Heat’, dat naast Pacino en De Niro in de cast nog toppers als Jon Voight en Val Kilmer kan presenteren, heeft meerdere redenen.

Zo was er ook de uitstekende regie van Michael Mann. Een tv-producer die in de jaren tachtig furore maakte met de cultserie ‘Miami Vice’. Vooral zijn stilistische stempel -donkere scènes, blitse outfits en een coole look- sloeg aan. In 1992 scoorde hij een eerste keer op het grote doek met ‘The Last of the Mohicans’, waarna ‘Heat’ de definitieve doorbraak als filmregisseur betekende. Zijn grote voordeel bij die realisatie was dat hij de film eigenlijk eerder al eens gedraaid had. In 1989 bracht hij immers ‘L.A. Takedown’ uit, hetzelfde verhaal maar met een veel kleiner budget gemaakt.

Uit die ervaring had hij geleerd: voor ‘Heat’ trok Mann de straat op, voor draaidagen op locatie in plaats van in een studio. Om zo realistisch mogelijke actiescènes te verkrijgen verplichtte hij al zijn acteurs om schiettraining te volgen en plaatste hij bijkomende microfoons in de straten van L.A., waardoor de vuurgevechten nog meer impact kregen. Een investering die loonde.

Elk detail in de film klopt ook, het resultaat van een intense research die Mann vooraf had gedaan binnen de wereld van recherche en moordzaken. Door elk karakter uit te diepen, ook de kleinere rollen, weet Mann de kijker mee te trekken in het verhaal en medeleven op te wekken voor elk personage. Zelfs voor de bad guys.

Dat de film zich grotendeels tijdens de nachtelijke uurtjes afspeelt, draagt evenzeer bij aan de ijzingwekkende sfeer die bijna 3 uur lang doorsijpelt in elk shot en elke dialoog. We zien Los Angeles, the city of dreams, op zijn rauwst en langs zijn meest duistere kant. Ook de intrigerende stad in California vertolkt in ‘Heat’ een hoofdrol.

Ondanks alle lof voor de acteerprestaties en het kassasucces won ‘Heat’ vreemd genoeg geen enkele Oscar, maar nadien werden heel wat aspecten gekopieerd in andere heist movies. Invloedrijk is hij dus zeker. Ook 25 jaar na release blijft deze politiethriller even beklijvend en blits. Een blauwdruk voor vele kopieerders nadien. Alleen al daarom verdient ‘Heat’ het label van klassieker in het genre.

‘Heat’ is op vrijdag 25 november vanaf 20u35 te zien op Play6, of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.  

Meer lezen over 'Heat'? Check dan ook dit eerder artikel over een mogelijke sequel en details bij de opnames van het origineel.