‘Out Of Office’-deelneemster Margaux praat openhartig over burn-out: “Ik herkende de signalen niet”

Hoe heb je over het programma gehoord en waarom heb je besloten om deel te nemen?

Margaux: “De diagnose was bij mij nog maar net gesteld toen ik via via met de regisseur in contact ben gekomen. Ze zochten nog mensen die met een burn-out kampten, die hulp konden gebruiken en die openstonden voor een sociaal experiment. Ik was op dat moment echt verloren, ik wist niet waar ik moest beginnen. Dus alles wat me kon helpen, wilde ik aannemen. Ik had niets te verliezen.”

Hoe ben je in een die situatie gekomen?

Margaux: “Het was een opeenstapeling van factoren. Ik werkte fulltime, zat dagen na elkaar achter mijn computer en had weinig om te kanaliseren. We zaten toen nog middenin de pandemie, dus we konden naast ons werk maar weinig doen. Ik werd geconfronteerd met dingen in mijn loopbaan die niet meer strookten met mijn rol als mama – mijn dochtertje was toen bijna twee jaar – en mijn eigen ontwikkeling. Op een bepaald moment is de bom dan gebarsten. Onlangs las ik een citaat dat het voor mij goed samenvat. ‘Mensen worden verwacht om te werken alsof ze geen kinderen hebben, maar tegelijk hun kinderen op te voeden alsof ze niet werken.’ Die balans is soms heel moeilijk.”

Je werkte in de PR. Dat kan een heel competitieve wereld zijn.

Margaux: “Absoluut! En reken daar een maatschappelijke context bij waarin je geen beroep kan doen op je omgeving om eens je kindje op te vangen of afspreken met ouders om samen de kindjes van school op te halen, en je hebt een onhoudbare situatie. We stonden er helemaal alleen voor.”

Er heerst nog steeds een taboe rond burn-out. Was het moeilijk om aan jezelf toe te geven dat je erdoor zat?

Margaux: “Mijn partner is de eerste die aan de alarmbel getrokken heeft. Hij zei dat er iets moest gebeuren, want ik liep rond als een tikkende tijdbom. Dan ben ik bij de huisarts beland, maar het heeft nog een hele tijd geduurd eer ik besefte dat ik een burn-out had. Dokters pakken het in het begin altijd heel voorzichtig aan, wat begrijpelijk is, en laten je eerst een paar weken thuisblijven om te zien hoe het evolueert. Toen was ik er erg op gefocust dat ik na een paar weken rust weer aan het werk zou kunnen. Beseffen dat er meer aan de hand was dan dat, was een moeilijk proces.”

“Ik wist ook niet hoe ik de signalen van een burn-out moest herkennen. Ik dacht dat ik een lastige periode doormaakte waar ik gewoon door moest, maar daardoor bleef ik gaan tot ik niet meer kon. Dan pas kwam de acceptatie en kon ik inzien wat er echt aan de hand was. Maar omdat er in het algemeen zo weinig over bekend is, wist ik niet hoe ik het moest aanpakken. Ik had nooit gedacht dat ik vatbaar zou zijn voor een burn-out.”

Kon je op begrip rekenen uit je omgeving?

Margaux: “Op het werk wel. Mijn toenmalige manager had vroeger in zo’n situatie gezeten, dus zij herkende het. Ze zei dat ik mijn tijd moest nemen en dat het niet na een paar weken opgelost zou zijn. Van sommige andere mensen in mijn omgeving kreeg ik na een tweetal maanden wel vragen zoals: “Ga je nu op zoek naar een andere job?” en: “Wat ga je nu doen?” Die vragen kon ik niet beantwoorden. Op die manier bleef ik wel een bepaalde druk voelen. Ze bedoelden het allemaal goed, maar na een tijdje begonnen familie en vrienden me bijvoorbeeld ook vacatures door te sturen, terwijl ik nog niet klaar was om weer op de kar te springen. Voor iemand met een burn-out weer aan werk kan denken, moet het herstelproces gebeuren.”

Kan een programma als ‘Out Of Office’ volgens jou helpen om de mensen bewuster te maken?

Margaux: “Dat hoop ik wel. Ik hoop dat er meer begrip voor komt. Veel mensen associëren het alleen met mensen die 80 uur per week werken, maar het is veel complexer dan dat. Vaak gaat het over een samenloop van omstandigheden. Vaak weten alleen mensen die het zelf hebben meegemaakt hoe ze ermee moeten omgaan. Het onderwerp moet absoluut uit de taboesfeer gehaald worden en iedereen zou in zekere zin begrip moeten hebben voor wat het is, zodat ze de signalen kunnen herkennen bij hun naasten. Bij mij heeft mijn man het gezien, maar het is net zo belangrijk dat je het kan zien in je vriendenkring of in je familie.”

Veel mensen kennen misschien niet de juiste manier om het onderwerp aan te snijden.

Margaux: “Ik weet niet of daar wel een juiste manier voor is. Maar ik vind wel dat we mensen die met een burn-out kampen vaak zelf de schuld geven. En dat we er een stempel op plakken. “Die kon het niet aan, de job was te zwaar.” Terwijl het duidelijk een breder maatschappelijk probleem is. Daar kan het programma een belangrijke rol in spelen.”

“De sterkte van het project ligt ook in het feit dat we samen werden gebracht met mensen die in dezelfde situatie zaten, naast het feit dat we op die boerderij waren waar een heel andere manier van werken bestaat. Die kruisbestuiving heeft een bijzonder effect. Dat zou misschien op grotere maatschappelijke schaal bekeken moeten worden.”

Kwamen jullie ervaringen met burn-out grotendeels overeen of heeft iedereen vooral een eigen ervaring?

Margaux: “Er zijn altijd factoren die universeel zijn, ook al zijn de context en de aanleiding bij iedereen anders. Je verliezen in je job, te perfectionistisch zijn, moeilijk grenzen kunnen bewaren, moeilijk schakelen tussen werk en privé, dat is bij velen die een burn-out hebben herkenbaar. Wij gingen allemaal op in de druk om te presteren, maar de thuissituatie was bijvoorbeeld wel bij iedereen anders. Iedereen heeft zijn eigen bagage, maar sommige valkuilen zijn toch heel herkenbaar. Conversaties daarover en het leren van elkaar, zijn in het herstelproces heel belangrijk.”

Heeft het programma je bepaalde inzichten gegeven?

Margaux: “Absoluut! Ik durf zelfs te stellen dat ik mijn herstel helemaal anders zou hebben ervaren als ik alleen door mijn huisarts en psycholoog was behandeld. Het is belangrijk dat mensen met een burn-out er niet alleen mee blijven zitten, dat is voor velen heel moeilijk. Je kan je snel geïsoleerd voelen en een gebrek aan sociaal contact is net nefast voor het herstel. Ik ben geen psycholoog of arts, maar ik denk dat het heel belangrijk is voor mensen met een burn-out dat ze buiten blijven komen en zich omringen met anderen. Dat ze activiteiten zoeken die waarde geven, zonder dat er een carrière mee nagejaagd wordt.”

“Iets anders dat heel belangrijk is, is het leren herkennen van de signalen en dat geeft het programma ook goed mee. Iedereen heeft wel eens te maken met stress, maar er is een verschil tussen gezonde stress en chronische stress. Dat mogen we niet negeren. We moeten leren opletten, een stapje terug zetten en tijdig ingrijpen. Op dat vlak speelt het project een belangrijke rol.”

Bekijk ‘Out Of Office’ op maandag om 20u45 op VTM of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.