‘A Private War’ op NPO 3: het waargebeurde, hartverscheurende verhaal van Marie Colvin

Oorlogsjournalisten hebben geen gemakkelijk leven. Naar het verre, gevaarlijke buitenland reizen om de waarheid over allerhande conflicten aan het licht te brengen: het is een emotioneel slopende, vaak overweldigende taak, die blijvende littekens kan achterlaten.

Niemand kende die realiteit beter dan Marie Colvin, een doorwinterde oorlogscorrespondent die haar leven wijdde aan het verslaan van door conflicten geteisterde gebieden. Haar werk en de impact ervan op haar leven worden weerspiegeld in de voor een Golden Globe genomineerde rol van actrice Rosamund Pike in ‘A Private War’. De film is gebaseerd op het gelijknamige artikel uit 2012 van Marie Brenner in Vanity Fair.

Colvin werd in 1956 geboren in Oyster Bay, Long Island, als dochter van twee leraren. In 2000 werd ze door de Foreign Press Association uitgeroepen tot journaliste van het jaar, en in 2001 en 2010 tot Brits journalist van het jaar. Maar Colvin werd niet alleen beroemd om haar dapperheid als verslaggever, ook haar persoonlijkheid was opmerkelijk.

Een typische fysieke eigenschap was het zwarte ooglapje dat ze over haar linkeroog droeg – een oog dat ze verloor door scherven van een ontploffende granaat in Sri Lanka in 2001. Ze was ook bekend om haar voorliefde voor het combineren van La Perla-bh's en rode nagellak met haar standaard bruine jas, met daarop de letters ‘TV’ in zilverband.

Colvin woonde en werkte het grootste deel van haar volwassen jaren in Engeland. Daar trouwde ze met Patrick Bishop, destijds diplomatiek correspondent voor de Sunday Times, waar Colvin zelf ook voor had gewerkt. De twee zouden tweemaal trouwen: eenmaal in 1989 en opnieuw in het begin van de jaren 2000. In de tussentijd trouwde ze met collega buitenlands correspondent Juan Carlos Gumucio, die zich in 2002 van het leven beroofde.

Haar complex liefdesleven was slechts een symptoom van de tol die een carrière als oorlogscorrespondent kan eisen. Geplaagd door posttraumatische stress verdween Colvin soms dagenlang, lijdend aan paranoia, en zocht met tussenpozen hulp in therapie om de tragische beelden die op haar netvlies gebrand stonden en die haar achtervolgden, te verwerken. Ze stond ook bekend als een fervent drinker en verzette zich tegen pogingen om haar ondeugden te beteugelen.

Ze vertelde vrienden dat ze droomde van het moederschap, maar na twee miskramen wijdde ze zich in plaats daarvan volledig aan haar werk: interviews met slachtoffers van bombardementen, zich een weg langs bewakers praten en langs controleposten glippen in haar missie om de waarheid bloot te leggen.

Colvin werd een legende in haar vakgebied door haar toewijding; zo trok ze vier dagen door temperaturen onder nul om de Tsjetsjeense grens over te steken, hielp meer dan duizend gevluchte vrouwen en kinderen te redden door aan te dringen op hun evacuatie uit Oost-Timor en voor de laatste opdracht van haar leven deed ze verslag van de dood en vernietiging in de Syrische stad Homs tijdens de Arabische Lente.

Tijdens een opdracht voor de Sunday Times in februari 2012 werd het geïmproviseerde onderkomen dat Colvin en haar fotograaf Paul Conroy gebruikten om verslag te doen van de bombardementen in Homs (het ergste conflict dat ze ooit had verslaan, vertelde ze tegen de Amerikaanse journalist Anderson Cooper) getroffen door een explosief. Conroy raakte gewond maar overleefde en kon uiteindelijk terugkeren naar Londen. Colvin en de Franse journalist Remi Ochlik werden gedood. Colvins familie gelooft dat de aanval was bedoeld om haar het zwijgen op te leggen.

Colvin werd 56. In januari 2019 oordeelde een Amerikaanse rechtbank dat de Syrische regering aansprakelijk was voor de dood van Colvin en beval dat de Syrische staat 300 miljoen dollar aan schadevergoeding moest betalen. Het vonnis stelde dat Colvin "specifiek het doelwit was vanwege haar beroep, met als doel degenen die verslag uitbrachten over de groeiende oppositiebeweging in het land het zwijgen op te leggen".

Bekijk ‘A Private War’ vanavond om 22u56 op NPO 3 of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.