Het Londense verhaal achter 'Empire State of Mind'

De origines van ‘Empire State of Mind’ zijn niet te vinden in New York, zoals je zou verwachten, maar wel in Londen. Rapper Jay-Z groeide wel op in de Amerikaanse grootstad, maar we kunnen gerust stellen dat zijn leven er helemaal anders had uitgezien als hij daar zijn hele leven was gebleven. Hij bracht zijn eerste levensjaren door in een arm gezin in de Marcy Projects in Brooklyn, New York. Zijn omstandigheden dreven hem al snel naar de wereld van de drugshandel, maar hij begreep dat dat pad maar twee mogelijke conclusies had: de dood of de gevangenis. Daarom stortte hij zich op muziek. Hij schreef zijn eerste teksten op straat terwijl hij dealde en nam ze later thuis op. Zo begon hij aan een pad dat hem zou redden.

De rapper vertelde in een interview met magazine Forbes dat hij met zijn muzikale mentor Jaz-O een reis maakte naar Londen om er muziek op te nemen. Tijdens dat uitstapje viel de politie binnen bij zijn New Yorkse kameraden. Als hij net zoals zijn dealende vrienden was opgepakt, was hij geheid veroordeeld tot 16 jaar cel. Er is geen betere motivatie om je leven helemaal om te gooien. Was dat niet gebeurd, dan had Jay-Z zich nooit kunnen opwerken in de muziekindustrie en hadden we nooit hits te horen gekregen als ‘Hard Knock Life’, ‘Izzo’, ’99 Problems’ en – inderdaad – ‘Empire State of Mind’.

Dat is echter niet genoeg om te zeggen dat de origines van ‘Empire State of Mind’ in Londen liggen. De originele songwriters zijn niet Jay-Z en Alicia Keys, maar wel Angela Hunte en Janet Sewell-Ulepic. Zij verbleven in Londen en hadden heimwee naar hun thuisstad New York. Zij hoorden een beat die opgebouwd was rond een sample van het nummer ‘Love on a Two Way Street’, oorspronkelijk gebracht door The Moments, en schreven er een aanstekelijk eerbetoon aan The Big Apple bij. Ze wisten meteen dat het nummer het potentieel had om een enorme wereldwijde hit te worden. Ze wisten echter ook dat ze te weinig starpower hadden om dat te realiseren, dus stuurden ze het nummer naar een rapper waarvan ze hoopten dat hij het nummer zou opnemen.

Angela Hunte woonde als kind even in hetzelfde gebouw in Brooklyn waar ook Jay-Z zijn jonge jaren had doorgebracht. Hij was voor haar dus de ideale man om het nummer op te nemen. Maar hij weigerde het eerst, hij zag er het potentieel niet van in. Hunte en Sewell-Ulepic dachten dat hun kansen verkeken waren, maar dan hoorde een manager bij EMI Music Publishing het nummer. Hij was er op zijn beurt van overtuigd dat het een ideale track was voor Jay-Z en schotelde hem het lied opnieuw voor. Deze keer was hij wel geïnteresseerd en hij nam die avond nog een eerste versie op.

Hunte zong aanvankelijk de zanglijnen in, maar zowel zij als Sewell-Ulepic waren ervan overtuigd dat Alicia Keys eigenlijk de ideale zangeres zou zijn. Zangeres Mary J. Blige was ook even kandidaat, maar uiteindelijk bleek de inbreng van Keys, die met haar pianospel ook nog wat kon toevoegen, onmisbaar.

De rest kunnen we gerust geschiedenis noemen. Het nummer werd een wereldwijde hit, won talloze prijzen en is nog steeds een vaste waarde op tal van feestjes, waar vooral de zanglijn van Alicia Keys luidkeels meegebruld wordt. En Angela Hunte zegt nog steeds dat ze ooit de originele versie van het nummer, met zanglijnen in plaats van raps, zal uitbrengen.