Wist je dat The Witches of Eastwick bijna een scififilm zou zijn geweest?

Films | 'The Witches of Eastwick' uit 1987 geldt nog steeds als een film waarin je de komische talenten van Jack Nicholson op zijn best ziet. Pickx vist een paar wetenswaardige feitjes over deze film voor je op.

Door Pickx

Gepubliceerd op 16.10.22

1min

Deze zwarte komedie is gebaseerd op het gelijknamige boek van John Updike, dat een stuk grimmiger van opzet is. In de film bezoekt de duivel (Jack Nicholson) het Amerikaanse stadje Eastwick en verleidt hij drie ongelukkige vrouwen (Cher, Susan Sarandon en Michelle Pfeiffer). De film werd een kassucces en won verschillende prijzen, onder meer een BAFTA voor beste speciale effecten.

Geen close-up

Over die speciale effecten gesproken: in één van de griezeligste scènes ontdekken de drie vriendinnen dat hun rivaal Felicia (Veronica Cartwright) hen beschuldigt van hekserij. Alex, Jane en Sukie nemen wraak met een toverspreuk, waardoor Felicia kersenpitten gaat braken. In de film zie je dat de actrice met behulp van wat filmtrucage een stroom kersenpitten spuwt, maar dat beeld is met opzet niet in close-up. Eerdere opnames van die scène waren wel van zeer dichtbij gefilmd, maar die beelden vielen nogal zwaar op de maag van het testpubliek.

Geen scifi

Het had weinig gescheeld of deze film zou een sciencefictionprent geworden zijn. Ten minste, als producent Jon Peters zijn wil had kunnen doorduwen. Volgens regisseur George Miller was Peters helemaal bezeten door het idee van een film over buitenaardse wezens te maken nadat hij de kaskraker 'Aliens' had gezien. Zijn enthousiasme ging ver, vertelt hij in een interview. "Jon stuurde zelfs een stuntman verkleed als een buitenaards wezen de set op", herinnert hij zich. Miller en hoofdrolspeler Jack Nicholson zagen dit plan niet zitten en stelden hun veto. Pas nadat ze dreigden om de productie te verlaten, plooide Peters.

Geen ontslag

Over George Miller gesproken: die alien-saga was niet de enige twistappel tussen de regisseur en de producenten. Miller was in 1987 nog vrij onervaren als regisseur en kreeg soms het verwijt dat hij te meegaand was. Eens de studiobonzen doorhadden dat Miller hen steeds hun zin gaf, bemoeiden ze zich voortdurend met de regie. Toen Miller besefte dat hij werd gemanipuleerd, rebelleerde hij door op zijn strepen te gaan staan. Zo eiste hij dat er voldoende camera's aanwezig waren om de scènes perfect in beeld te brengen en dat het decor piekfijn in orde was. De producenten waren naar verluidt woedend dat hij voet bij stuk hield en dreigden hem te ontslaan. Het is alleen dankzij de steun van Jack Nicholson dat Miller mocht aanblijven, hij dreigde immers ook te vertrekken als de regisseur werd ontslagen.

Geen robotmeeuw

In de allesbehalve memorabele openingsscène zien we een camera vanuit de lucht inzoomen op het (fictieve) stadje Eastwick. Het originele plan was om een zeemeeuw door beeld te laten vliegen en te laten landen in de stad. Het bleek echter onmogelijk om een zeemeeuw te trainen om dit te doen, dus probeerde het productiebedrijf om een robotmeeuw te bouwen. Dat was geen sinecure omdat de staat Californië, waar de opnames plaatsvonden, het verbieden om een echte of opgezette zeemeeuw te gebruiken voor deze opnames. Desondanks werd er toch een robotmeeuw gebouwd, maar na een eerste testopname bleek het ontwerp zoveel aandacht te trekken dat het idee volledig werd afgevoerd.