5 blikvangers op het Filmfestival van Gent 2022

Blikvanger op deze 49ste editie is de Belgische prent ‘Close’, de tweede langspeelfilm van Lukas Dhont, die in 2018 iedereen wegblies met ‘Girl’. Net als in dat bejubelde debuut geeft de Gentse regisseur op grandioze wijze inkijk in het puberleven en dan voornamelijk de worstelingen met de eigen seksuele identiteit. Deze keer draait de plot niet om een meisje gevangen in een jongenslichaam, maar zoomt het verhaal in op de unieke vriendschap tussen twee prille tieners: Leo en Remi. Ze hangen zo aan elkaar -soms letterlijk- dat er in hun omgeving vragen rijzen over hun innige band. Elk op hun manier reageren ze op die maatschappelijke druk. Het resultaat: een breekbaar, empathisch, meeslepend, ontroerend en inspirerend beeldverhaal. Zonder oordeel te vellen of emoties op te dringen, maar door de invulling en beleving volledig over te laten aan het publiek. Beloond met de Grand Prix op het voorbije Filmfestival van Cannes. Met de jonge debutanten Eden Dambrine en Gustav De Waele in een glansrol, en de ervaring van Kevin Janssens en Emilie Dequenne als ideale aanvulling.

Even gevoelig is deze achtste film van regisseuse Mia Hansen-Love (‘Bergman Island’, ‘Un amour de jeunesse’, ‘Maya’). Daarin toont ze hoe een jonge weduwe, gespeeld door de fantastische Léa Seydoux (‘La vie d’Adèle’, ‘Spectre’, ‘The Grand Budapest Hotel’), omgaat met de worstelingen van het leven. Enerzijds de energie die de zorg voor haar dementerende vader opslorpt, anderzijds de energie die ze krijgt van een nieuwe liefde in haar wereld. Met daartussenin zwevend de solitaire opvoeding van haar kind. Het leven zoals het is: een lach en een traan. Het sprankelende decor van deze tranche de vie is Parijs, dat net zo goed een hoofdrol krijgt. Voor Mia Hansen-Love een erg persoonlijk project trouwens, want het scenario is deels gebaseerd op haar eigen leven. Met ‘Un beau matin’ dingt ze in de officiële competitie van FF Gent mee naar een prijs.

Dochter Eva en haar creatieve, maar onvolwassen vader Martín hebben een innige band, ze delen woede, verwarring en verzet. Ze snakken beiden naar affectie, maar de elektriciteit in hun hoofden en harten zet hun relatie onder hoogspanning. Dat is de premisse van deze gelauwerde debuutfilm van de Costa Ricaanse Valentina Maurel, afgestudeerd aan het Brusselse INSAS. Goed voor liefst drie hoofdprijzen op het filmfestival van Locarno dit jaar. Maurel -die ook het scenario schreef- verdiept zich graag in complexe, échte personages die met zichzelf een gevecht aangaan. Haar film is dan ook erg karaktergedreven, terend op de doorleefde vertolkingen van Reinaldo Amien (Martín) en Daniela Marín Navarro (Eva). Deze deels Belgische productie is de voorbode van een mooie carrière voor de debuterende cineaste.

“Een gestileerde neo-noirfilm uit China”, staat er te lezen als beschrijving van deze film in de officiële competitie. Klinkt misschien wat vaag om iets bij voor te stellen, maar cinefielen weten al langer dat de Chinese cinema grossiert in stilistische grandeur. Denk maar aan het werk van Wong Kar Wai (‘In the Mood for Love’, ‘My Blueberry Nights’, ‘2046’) of Diao Yinan, die met ‘Black Coal, Thin Ice’ en ‘The Wild Goose Lake’ al eens scoorde op eerdere edities van FF Gent. En zet het regiedebuut van deze Wen Shipei maar bij in dat lijstje. Het verhaal gaat over Xueming, een reparateur van airco’s in de miljoenenstad Guangzhou, die vluchtmisdrijf pleegt nadat hij ’s nachts een voetganger aan heeft gereden. Uit schuldgevoel gaat hij de weduwe van het slachtoffer opzoeken en langzaamaan ontspint zich een intrigerende driehoeksverhouding tussen politie, weduwe en dader. Shipei giet deze broeierige misdaadthriller in prachtig gefilmde en kunstzinnige tableaus. Het spel van licht en schaduw in een door een stroompanne geteisterd Guangzhou voert je mee in een soort koortsdroom. De Canadese, maar in Taiwan geboren componist Hank Lee zorgt voor de passende soundtrack.

De 43-jarige Florian Zeller is een van de voornaamste rising stars in de Franse cinema. Voordien maakte hij al naam en faam als auteur van romans en in de theaterwereld met zijn trilogie ‘The Father’, ‘The Mother’ en ‘The Son’. Daarin beent hij de complexiteit van het familiale bestaan uit tot zijn puurste vorm, telkens vanuit een wisselend perspectief. Die succesvolle theatertrilogie vertaalt hij nu naar het grote scherm. ‘The Father’ vormde het eerste deel en was meteen goed voor een Oscar: Anthony Hopkins kreeg die voor zijn fantastische rol van de dementerende vader. De verwachtingen voor dit tweede deel, ‘The Son’, liggen dus hoog. Al zeker als je ziet welke topcast er verzameld werd voor deze opvolger: naast opnieuw Sir Anthony Hopkins zien we ook Hugh Jackman, Vanessa Kirby en Laura Dern schitteren. De soundtrack komt uit de koker van de al veelvuldig bekroonde (film)componist Hans Zimmer; alleen dat al is een bioscoopbezoekje waard.

Ontdek het volledige programma van het Filmfestival Gent 2022 via deze link.